Arrivé en France

Terwijl de insecten als kamikaze piloten proberen binnen te dringen in ons ‘Green Peace’ busje, en zich te pletter te vliegen op ons voorruit, proberen wij zonder blijvende schade de grens van Frankrijk over te steken. Bij het vertrek in Gent hebben we even de GPS aangezet om naar de juiste provinciale weg te rijden, er is unaniem besloten om niet al te veel op de snelwegen te rijden in Frankrijk, de stemming duurde niet zo heel lang, beide partijen waren het namelijk over enkele zaken roerend eens; In Frankrijk vragen ze om toeristenbelasting voor rijdend verkeer (tol) ook voor niet-toeristen, het is niet leuk rijden over snelwegen, we kunnen toch niet mee met het verkeer, we hebben niet al te veel haast, het busje past veel meer op rustige pittoreske straatjes en anders zien we een stuk minder van het land waar we als koning(in) willen vakantievieren (en onze onderdanen dus).

Net zoals de insecten Green Peace niet wisten te penetreren, konden wij Frankrijk niet binnen vallen, althans, het lukte wel, maar volgens navigator Marin, niet op de juiste weg, met als gevolg dat we een bord met de Europese vlag enkele malen voorbij zagen komen. De aanhouder wint en als het na één keer niet lukt, dan wel na vier of vijf keer. We zijn dan eindelijk op de juiste weg en hadden het plan om naar Le Havre te rijden, maar als snel komen we tot de conclusie dat dat ‘m niet gaat worden en houden we het op een minder lang stuk rijden richting Saint-Pierre-en-Port. Omdat we niet alleen de hulp van wegenkaarten gebruiken maar ook van campingsites, wist Marin dat er in dat plaatsje een camping is gelegen en dat er indrukwekkende kliffen nabij zijn. Vol hernieuwde moed gaan we die kant op en rijden door allerlei kleine gehuchten die je zo terugbrengen naar de middeleeuwen. Het was wachten op een ridder-te-paard in harnas die zijn lans wel wou testen op groen lak.

Net nieuw in Frankrijk zijn al die kleine dorpjes, met de oude gebouwen en mooie kerkjes nog tamelijk indrukwekkend, maar nadat er tientallen dorpjes op dezelfde manier gepasseerd zijn neemt de charme ervan enigszins af. Het blijft natuurlijk wel leuk om in een oude wagen door een oud dorpje te rijden waarbij er tussendoor af en toe moet worden gezwaaid en getoeterd naar mensen die onder de indruk zijn van ons. Logisch natuurlijk. Maar goed, we proberen onze plaats van bestemming te bereiken, maar dit gaat niet helemaal zonder problemen. Navigator Marin doet haar uiterste best om ons zo goed mogelijk de juiste wegen op te dirigeren, maar Saint-Pierre-en-Port is zo minuscule dat het op geen enkele kaart aangegeven staat en het campingsite boekje brengt ook geen uitweg, één ding is wel zeker, we komen dichterbij. Als we dan, via een stop in een klein sophisticated jachthaven-dorpje, erachter komen dat onze navigatie systemen het bestaan van ons doel ontkennen wordt het tijd om nog eens goed na te denken of dit het allemaal wel waard is. Misschien was thuis blijven en slapen op de eigen parkeerplaats wel net zo spannend geweest, scheelt een hoop benzine tanken ook. Ten einde raad besluit ik ook eens de beschrijving door te lezen en vind al heel snel een verklaring voor het niet vinden van de juiste afslag. We stappen weer in en rijden verder, het enige wat ons nu nog zorgen maakt is de afwezigheid van de zee. We weten wel dat er kliffen zijn, maar we rijden nu al zo lang langs de kust dat we toch beginnen te twijfelen aan onze mentale gezondheid. Net als we dit beide hardop durven te zeggen vinden we de juiste afslag en rijden línea directa naar de camping, zonder ook maar één blik te hebben geworpen op de zee die al ons al kilometers lang had moeten vergezellen. We vinden de camping en met gebrekkige conversatie in het Franks (en Engels) vinden we onze standplaats. We zijn op de camping!!!

Op de camping, met z’n alle bij elkaar en zet de champagne maar vast klaar!
Op de camping, ’s avonds knokken met mekaar!
Op de camping, de hele nacht olládieé!
Op de camping, geen papier op de wc!
Op de camping, dooie beessies in me thee!
Op de camping, van de verveling wordt je gek!
Op de camping, tot aan je knieën in de drek!
Dat was een beetje mijn idee van kamperen, dankzij de prachtige liedjes van ‘Ome Henk’. Gelukkig valt dat allemaal wel mee, er is gewoon papier op de wc, er wordt niet de hele nacht polonaise gelopen en met het mooie weer hoeven we ook niet de hele tijd binnen het busje/onder de luifel te blijven zitten. We zetten voor het eerst onze ‘kampement’ op en dat ziet er natuurlijk fantastisch uit en maken ons klaar voor tijdverdrijf en vertier.

Gelukkig zijn wij ook hierin goed voorbereid; Scrabble, de Kolonisten van Catan (voor twee spelers), kaarten en Skip-Bo (wat eigenlijk een vorm van pesten is) zijn allemaal ingepakt en allebei een e-reader. Maar we beginnen meteen met Catan, zodat we dit meteen kunnen leren enzo. Tot mijn verbazing wint Marin het eerste potje en zin ik op mijn sportieve wraak (competitief als ik ben) voor de volgende dag door eerst die regels nog eens goed door te nemen. Het is al donker en de dag was lang dus kruipen we bedje weer in zodat er we de volgende morgen fit en vrolijk kunnen beginnen aan het vinden van de zee. Die vinden we ook de volgende morgen ook, van een afstandje, want de kliffen bestaan ook en die loop je niet zomaar naar beneden. We gaan nu ook echt het oude stadje in en wanen ons een beetje in Game of Thrones, maar dan met geasfalteerde wegen en een schonere omgeving. Een stuk minder overlijdensaktes van favoriete personage ook trouwens. We vinden een weg naar het strandje dat ons ook beloofd was, een pittige afdaling en dito klim op de weg terug en wachten tot de supermarkt open gaat (die gaat uiteindelijk niet open, want Fransen) en moeten onze inkopen doen bij een buurtsuper alvorens we terugkeren naar onze camping waar bar en bar weinig te doen is. Catan dus maar weer en zonder de illegale activiteiten van de vorige avond weet ik deze ronde wel winnend af te sluiten! Marin is minder onder de indruk en wil pesten, dat gaat door tot het donker en laat is. Mochten we ons uiteindelijk nog een keer echt vervelen op de camping, dan kunnen we nog altijd uit de campingwinkel de yoghurtjes bij elkaar te zoeken waarbij de uiterste houdbaarheidsdatum allang overschreden is en dan deze datums verwijderen. Dit is vooral bij kinderen erg leuk, want die halen vaak de wc niet eens.