Hangen
Door: Jesper
Blijf op de hoogte en volg Jesper
10 Februari 2016 | Brazilië, Foz do Iguaçu
Pittig veel moeite voor één dag hangmat-hangen, veel uit het raam van een bus naar buiten gekeken en richting de laatste stop in Brazilië.
De chaos van Rio de Janeiro heeft plaats gemaakt voor het ultieme rustoord, we hangen vandaag, zondag 7 februari, de hele dag in de hangmatten van ons nieuwe verblijf: Happy Hammock Eco Guesthouse. Een mondjevol woorden en dat is meteen de enige moeite die we moeten doen. Hoewel we niet meer als keizer en keizerin leven in een wereldstad, hoeven we ons absoluut nergens meer voor in te spannen en mogen we in alle rust van het uitzicht genieten. En dat kunnen we wel gebruiken na het harde werken van zaterdag.
Die 45 minuten bepakt en bezakt in de brandende zon marcheren was niet de enige spanning van de dag, het duurde immers 2,5 om op het busstation te komen, terwijl je er normaliter iets langer dan een uur over zou moeten doen. Vooruit zien is regeren, dus dat we overdreven vroeg vertrokken bleek geen overbodige luxe!
Maar goed, we hebben het gered en door een kleine opstopping op de weg, kwamen we slechts 10 minuten later aan in Paraty dan dat het tijdsschema aangaf. Wat uitstekend is voor Zuid-Amerikaanse maatstaven, net als de bus zelf. Comfortabele met een stuk meer beenruimte dan bijvoorbeeld een vliegtuig, of lijn 76.
In Paraty aangekomen werden we, zoals per e-mail afgesproken, verwelkomt door één van de eigenaren van de guesthouse en konden we onze spullen kwijt bij de schipper van de speedboot, die samen met enkele andere gasten alvast naar huis gingen. Wij hebben allebei een beetje kunnen slapen in de bus en waren in goede doen om te genieten van het veiligste carnaval in Brazilië. Met twee eigenaren, twee van hun vrienden en drie mede gasten mengden we ons in het publiek, allen in spanning van wat komen gaat.
Terwijl de disco wagen en diens zangers de keel warmden met het vloeibare goud, pakte onze groep een rustmomentje in een Thais restaurant, gerund door een Duitse, voordat het echt losbarstte. De straten waren ondertussen al bomvol gestroomd en het zou niet lang meer duren voor de avondvierdaagse van start ging. De carnavalsvereniging van het andere gedeelte van de stad kwam luidruchtig dichterbij en niet veel later staken de eerste heksen, geesten en ander gespuis hun grote papier-machéen hoofden de brug over en begonnen de heupen van menig Braziliaan te swingen. Die van ons bleven een stuk stiller terwijl we aan de zijkanten van de smalle straatjes deze Blocco voorbij lieten komen.
Nadat de muziek van hen een beetje afnam kwamen onze zangers van de disco wagen dan eindelijk in beweging. De Geer en Goor van Paraty zetten enkele bekende nummers in, voor de bevolking dan, en de samba danseres, het was er één, mocht de stoet met muzikanten en swingende locals leiden. Wij besloten half mee te doen en dit had voornamelijk te maken met het feit dat de straten schoongeveegd waren door deze optocht. Snel hielden we het voor gezien om richting het plein te gaan waar een grote tent stond met enkele bandjes en artiesten om de menigte, voor zover nodig, in beweging te krijgen. Rond middernacht hielden de meesten van ons het voor gezien en werden we per boot naar huis gebracht, waar Marin en Jesper nog geen vijf minuten later snurkend in hun stapelbed lagen.
Het nieuwe thuis heeft slechts twee uur per dag stroom wat betekent dat er geen ventilator aan het plafond hangt om verkoeling te geven, laat staan dat er airco aanwezig is, resulterend in een warme kamer en een relatief vroege ochtend. Zodra we de kamer uitlopen richting het ontbijt zien we waarom dit zo'n mooie plek is om naar toe te gaan. We kijken uit over een stuk oceaan waar enkele groene eilandjes her en der het schitterende blauwe water onderbreken, dichterbij onze uitkijk liggen bootjes in allerlei kleuren te anker en zien we tussen de jungle de thuishavens van onze buren.
Na een korte douche, want eco, pakken we onze e-readers en plaatsen onszelf in de hangmat waar we, behoudens een plaspauze en een perfect in elkaar getimmerde lunch, niet meer uitkomen. Marin leest in één ruk haar boek van Hugo Borst over zijn dementerende moeder uit en ik maak een goede start in de mijne. We praten wat met andere gasten vanuit onze liggende houding terwijl de tijd rustig door kabbelt. Het is bijna zonde om weer verder te moeten,maar we willen toch iets meer zien van het continent dan dit, dus maken we plannen voor morgen.
Tijdens het wederom uitstekend opgezette avondeten wisselen we kennis uit met de anderen en gaan we op aanraden nog even de zee in om het plankton te zien oplichten door onze zwembewegingen in het duistere zeewater. Waarna een douche de dag uitluidt.
‘s Ochtends zorgt de wekker voor een tijdig opstaan zodat we ons plan kunnen voltrekken; een bus naar São Paulo en dan meteen een bus naar Foz de Iguazu. De werkelijkheid bepaald helaas anders, eenmaal vertrokken bij het hostel en aangekomen bij het busstation krijgen we doodleuk medegedeeld dat er vandaag, morgen en overmorgen geen plek meer is richting deze metropool, kunnen we alle plannen schrappen en tijdig met nieuwe ideeën op de proppen komen. We kijken bij een internet café naar mogelijkheden en komen tot de conclusie dat we terug moeten naar Rio. Het waren twee fantastische dagen…
We boeken ook meteen een bus van Rio de Janeiro naar Foz de Iguazu en rijden 7 uur terug naar Rio, door de file loopt het twee uur uit, overnachten niet ver van het station en ‘s ochtends arriveren we voor de derde keer in vier dagen op Novo Rio, de naam van het station. Gelukkig is het internet hier uitstekend! Wat minder uitstekend is de busreis naar Foz, dat duurt om en nabij de 25 uur. Tijd genoeg dus om wat op de telefoon te typen en te hangen.
In de bus is het bij daglicht het landschap voorbij zien, wat lezen terwijl het ‘s nachts vooral neerkomt op lezen en slapen. De reis gaat wonderbaarlijk makkelijk voorbij en bij aankomst in Foz is het meteen richting hostel Tetris, wat op een tetris manier is opgezet met zee containers, wat eten en de Braziliaanse kant van de waterval bekijken.
Het is zo'n 30 minuten met openbaar vervoer en kost ons ongeveer 80 cent p.p. , dat zijn prijzen! De entree van het nationale park waar de watervallen in gelegen zijn vallen iets duurder uit; 16,-! Nog steeds te overzien. We moeten een bus in die ons afzet bij een wandelroute waarbij we continue het geraas van water horen en zien. Supermooi! We gaan ‘devil’s throat’ in en komen er nat uit. Na een uur houden we het voor gezien en keren we terug naar het hostel. Morgen de grens over naar Argentinië om het van de andere kant te bekijken en om af te zakken naar Buenos Aires!
De chaos van Rio de Janeiro heeft plaats gemaakt voor het ultieme rustoord, we hangen vandaag, zondag 7 februari, de hele dag in de hangmatten van ons nieuwe verblijf: Happy Hammock Eco Guesthouse. Een mondjevol woorden en dat is meteen de enige moeite die we moeten doen. Hoewel we niet meer als keizer en keizerin leven in een wereldstad, hoeven we ons absoluut nergens meer voor in te spannen en mogen we in alle rust van het uitzicht genieten. En dat kunnen we wel gebruiken na het harde werken van zaterdag.
Die 45 minuten bepakt en bezakt in de brandende zon marcheren was niet de enige spanning van de dag, het duurde immers 2,5 om op het busstation te komen, terwijl je er normaliter iets langer dan een uur over zou moeten doen. Vooruit zien is regeren, dus dat we overdreven vroeg vertrokken bleek geen overbodige luxe!
Maar goed, we hebben het gered en door een kleine opstopping op de weg, kwamen we slechts 10 minuten later aan in Paraty dan dat het tijdsschema aangaf. Wat uitstekend is voor Zuid-Amerikaanse maatstaven, net als de bus zelf. Comfortabele met een stuk meer beenruimte dan bijvoorbeeld een vliegtuig, of lijn 76.
In Paraty aangekomen werden we, zoals per e-mail afgesproken, verwelkomt door één van de eigenaren van de guesthouse en konden we onze spullen kwijt bij de schipper van de speedboot, die samen met enkele andere gasten alvast naar huis gingen. Wij hebben allebei een beetje kunnen slapen in de bus en waren in goede doen om te genieten van het veiligste carnaval in Brazilië. Met twee eigenaren, twee van hun vrienden en drie mede gasten mengden we ons in het publiek, allen in spanning van wat komen gaat.
Terwijl de disco wagen en diens zangers de keel warmden met het vloeibare goud, pakte onze groep een rustmomentje in een Thais restaurant, gerund door een Duitse, voordat het echt losbarstte. De straten waren ondertussen al bomvol gestroomd en het zou niet lang meer duren voor de avondvierdaagse van start ging. De carnavalsvereniging van het andere gedeelte van de stad kwam luidruchtig dichterbij en niet veel later staken de eerste heksen, geesten en ander gespuis hun grote papier-machéen hoofden de brug over en begonnen de heupen van menig Braziliaan te swingen. Die van ons bleven een stuk stiller terwijl we aan de zijkanten van de smalle straatjes deze Blocco voorbij lieten komen.
Nadat de muziek van hen een beetje afnam kwamen onze zangers van de disco wagen dan eindelijk in beweging. De Geer en Goor van Paraty zetten enkele bekende nummers in, voor de bevolking dan, en de samba danseres, het was er één, mocht de stoet met muzikanten en swingende locals leiden. Wij besloten half mee te doen en dit had voornamelijk te maken met het feit dat de straten schoongeveegd waren door deze optocht. Snel hielden we het voor gezien om richting het plein te gaan waar een grote tent stond met enkele bandjes en artiesten om de menigte, voor zover nodig, in beweging te krijgen. Rond middernacht hielden de meesten van ons het voor gezien en werden we per boot naar huis gebracht, waar Marin en Jesper nog geen vijf minuten later snurkend in hun stapelbed lagen.
Het nieuwe thuis heeft slechts twee uur per dag stroom wat betekent dat er geen ventilator aan het plafond hangt om verkoeling te geven, laat staan dat er airco aanwezig is, resulterend in een warme kamer en een relatief vroege ochtend. Zodra we de kamer uitlopen richting het ontbijt zien we waarom dit zo'n mooie plek is om naar toe te gaan. We kijken uit over een stuk oceaan waar enkele groene eilandjes her en der het schitterende blauwe water onderbreken, dichterbij onze uitkijk liggen bootjes in allerlei kleuren te anker en zien we tussen de jungle de thuishavens van onze buren.
Na een korte douche, want eco, pakken we onze e-readers en plaatsen onszelf in de hangmat waar we, behoudens een plaspauze en een perfect in elkaar getimmerde lunch, niet meer uitkomen. Marin leest in één ruk haar boek van Hugo Borst over zijn dementerende moeder uit en ik maak een goede start in de mijne. We praten wat met andere gasten vanuit onze liggende houding terwijl de tijd rustig door kabbelt. Het is bijna zonde om weer verder te moeten,maar we willen toch iets meer zien van het continent dan dit, dus maken we plannen voor morgen.
Tijdens het wederom uitstekend opgezette avondeten wisselen we kennis uit met de anderen en gaan we op aanraden nog even de zee in om het plankton te zien oplichten door onze zwembewegingen in het duistere zeewater. Waarna een douche de dag uitluidt.
‘s Ochtends zorgt de wekker voor een tijdig opstaan zodat we ons plan kunnen voltrekken; een bus naar São Paulo en dan meteen een bus naar Foz de Iguazu. De werkelijkheid bepaald helaas anders, eenmaal vertrokken bij het hostel en aangekomen bij het busstation krijgen we doodleuk medegedeeld dat er vandaag, morgen en overmorgen geen plek meer is richting deze metropool, kunnen we alle plannen schrappen en tijdig met nieuwe ideeën op de proppen komen. We kijken bij een internet café naar mogelijkheden en komen tot de conclusie dat we terug moeten naar Rio. Het waren twee fantastische dagen…
We boeken ook meteen een bus van Rio de Janeiro naar Foz de Iguazu en rijden 7 uur terug naar Rio, door de file loopt het twee uur uit, overnachten niet ver van het station en ‘s ochtends arriveren we voor de derde keer in vier dagen op Novo Rio, de naam van het station. Gelukkig is het internet hier uitstekend! Wat minder uitstekend is de busreis naar Foz, dat duurt om en nabij de 25 uur. Tijd genoeg dus om wat op de telefoon te typen en te hangen.
In de bus is het bij daglicht het landschap voorbij zien, wat lezen terwijl het ‘s nachts vooral neerkomt op lezen en slapen. De reis gaat wonderbaarlijk makkelijk voorbij en bij aankomst in Foz is het meteen richting hostel Tetris, wat op een tetris manier is opgezet met zee containers, wat eten en de Braziliaanse kant van de waterval bekijken.
Het is zo'n 30 minuten met openbaar vervoer en kost ons ongeveer 80 cent p.p. , dat zijn prijzen! De entree van het nationale park waar de watervallen in gelegen zijn vallen iets duurder uit; 16,-! Nog steeds te overzien. We moeten een bus in die ons afzet bij een wandelroute waarbij we continue het geraas van water horen en zien. Supermooi! We gaan ‘devil’s throat’ in en komen er nat uit. Na een uur houden we het voor gezien en keren we terug naar het hostel. Morgen de grens over naar Argentinië om het van de andere kant te bekijken en om af te zakken naar Buenos Aires!
-
10 Februari 2016 - 22:19
Maria Bast:
weer super leuk verslag om te lezen ben wel een beetje jarloers hoor dikke kus -
10 Februari 2016 - 23:02
Rijkje De Graaf:
Zo dat was weer een mooi verhaal .ik heb weer een stukje mee gereisd.heel leuk die foto van de waterval voor al bij het lezen van het verslag.ik verheug me nu al op het volgende verslag. -
10 Februari 2016 - 23:40
Talitha :
Heerlijk op de bank jullie stuk lezen!
WoW, wat een heen en weer gereis.. Thanks voor het meegenieten, zoals Pierre zegt, klinkt (ik las het voor) als een gave jongensdroom! -
11 Februari 2016 - 00:27
Dominique & Amanda:
Rotvent
Groetjes en kusjes, -
11 Februari 2016 - 08:08
Daan:
Geweldig om jullie avonturen op deze manier een beetje mee te beleven! XXX -
11 Februari 2016 - 08:54
Gerina:
Wauw!! Mooi verhaal, fijn om te lezen hoe het jullie vergaat!! Blijf genieten! -
11 Februari 2016 - 10:17
Liesbeth:
Heerlijk om jullie avonturen te lezen! Ga zo door en laat ons meegenieten. Marin, ik ben trouwens ook benieuwd naar jouw kant van het avontuur!! -
13 Februari 2016 - 11:04
Marrie Koelewijn:
Ooo wat een reis en een lange bus trips hé!:} verstand op nul en gaan met die banaan...
Is het een aanrader? boek van Hugo Borst..Ma?
Iguaçu GEWELDIG dit is een TOP sightseeing!! Je bent er een volle dag aan rijk, dus ga op tijd!
O je bent inmiddels al geweest..zo aan de datum te zien.
Ben benieuwd naar jullie vlgde avontuur:0
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
