Tour naar Uyuni

Drie dagen cruisen in een Jeep met zeven mensen, waarvan er één de chauffeur is. Vanaf San Pedro de Atacama in Chili door bergen en valleien naar Uyuni in Bolivia, voor ons laatste van de vier landen die we bezichtigen. Een tour die het stuiteren over allerlei weggetjes volledig waard is.

We hadden voor de verandering redelijk onderzoek gedaan naar verschillende touroperators die de Uyuni Salt Flats tour aanbieden en via TripAdvisor voornamelijk horror verhalen gelezen. Dronken chauffeurs, slechte slaapplaatsen, weinig tot geen eten en dat soort zaken. Dus boeken we de duurste die we kunnen vinden en die de meeste consistent positieve beoordelingen krijgt: Cordillera. Om iets over achten haalt de minibus ons op van het hostel en kunnen we aan een nieuw avontuur beginnen, want we mogen dan wel voor Cordillera gekozen hebben, de aankomende dagen zijn we volledig overgeleverd. In het busje maken we alvast kennis met enkele mensen die dezelfde route zullen afleggen. Een Ier, een Engels koppel, twee Amerikaanse vriendinnen en drie Brazilianen. Uiteindelijk zit geen van hen bij ons in de jeep, wat bekend wordt na de grensovergang en het ontbijt. Wij worden gereden door een jong uitziende Boliviaan; Efrine, zitten met een Iers koppel in de auto; Colm en Gilliam, en een Deense vader en zoon; Flemming en Peter Schaap. We vertellen allemaal onze reisverslagen en reisplannen en gaan een leuke tijd tegemoet, is de overtuiging bij eenieder.
Het wordt al snel duidelijk dat we met de Ieren een goede klik hebben en dat we wat meer moeite zullen krijgen met de grillen van de Deense vader, die het ene moment grappig en spontaan is, maar zo omslaat naar sexistische uitspraken. Gilliam is de eerste die er klaar mee is, maar de boodschap komt niet echt aan. Voor zoon Peter is het ook niet altijd even makkelijk en lijkt af en toe liever door de bodem te zakken. Ondanks dit lukt het ons als groep om het gezellig te houden, maar we zoeken op de meeste stops snel contact met de mensen met wie we in de minibus zaten en met een ander Engels en Frans stel die we bij eerdere tours tegen zijn gekomen, en laten de Denen hun eigen gang gaan.

Nadat de groepen ingedeeld zijn en we de grensovergang afgerond hebben gaan we op pad, we hebben zes liter water ingeslagen, een zooi snacks en wat fruit. Het water voornamelijk om hoofdpijn op deze hoogte tegen te gaan en snacks omdat we niet weten hoeveel eten we krijgen. De eerste dag stoppen we bij Laguna Blanca (een mirror lake), Laguna Verde, Desierto Salvador Dali (vernoemd naar de schilder ja), Thermo de polques (hotsprings waar we niet ingaan na het eerdere debakel), Geysers Sol de Mañana en na de lunch bij Laguna Colorada (nog een meer met flamingos). Genoeg mogelijkheden om plaatjes te schieten dus. Na het laatste meer krijgen we ons diner voorgeschoteld en een biertje later ligt iedereen rond 21:00 plat.

Dag twee begint om 07:00 en we bezoeken Arbol de piedra (voor een lange photoshoot), rijden door Cordillera de los Andes en zien we de vulkaan Agilores Andes om daarna weer een meer te zien Laguna Onda. De lunch is bij Laguna Edigimo (het stinkende meer) en we stoppen nog een keer bij een meer Laguna Cañapa, maar dat had voor de meesten niet gehoeven. Het hostel van gister is vervangen voor een zouthotel, waar we wat biertjes inslaan en bij het eten zelfs een fles wijn krijgen en hoewel we de volgende morgen de zonsopgang gaan kijken wordt het redelijk laat, lees: 22:30.

Om 05:00 gaat de wekker en de hoogte heeft zijn uitwerking niet gemist, iedereen is redelijk brak, maar toch gaan we allemaal met vreugde foto maken. Salar de Uyuni is hier redelijk bekend om, vanwege de perspectie die je er hebt. autos kun je kleiner maken dan een hand etc. Na het ontbijt op een cactuseiland (Isla de Incahuasi) begint de echte fotosessie in de zoutvlakte. Die fotos komen vanzelf een keer online! We stoppen bij een ander zouthotel waar de Dakar langs is geweest en gaan shoppen in Colchani, een toeristenval, voordat we afsluiten bij een trein begraafplaats. Hier komen we oude bekende tegen en spreken af na de tour een paar biertjes te doen. Samen met onze groep blijven we zitten tot de bus vertrekt en is de trip echt tot een einde gekomen. We hebben ontzettend genoten van de uitzichten, de verschillende omgevingen waar we doorheen gereden zijn van valleien tot bergweggetjes en zijn we erg blij met onze chauffeur geweest, die vaak kort en duidelijk probeerde te vertellen waar we zijn. We mochten ook onze eigen muziek af spelen wat tot verschillende reacties leidde bij ons toeristen (Back Street Boys en Muse). Al het eten dat we gehad hebben was uitstekend en van al die horror verhalen hebben we vrij weinig gemerkt! Ofwel het was fantastisch.