Wijn, Graffiti en een actieve vulkaan

Het overleven van het beklimmen van een actieve vulkaan in Chili wordt gevierd met enkele wijntours in Chili en Argentinië met een tussenstop in de graffiti beschilderde muren van Valparaiso.


Aangekomen in Pucon. Hier heb ik naar uitgekeken sinds Chaltén. Een stel vertelde over een vulkaan die je daar kan beklimmen, hier werd ik nou niet echt enthousiast van maar wat wel mijn enthousiasme schepte was het feit dat ze vertelde dat je glijdend naar beneden gaat?! Dat lijkt me echt geweldig.

Okay, soms vraag ik mezelf af of ik ze wel op een rijtje heb. Kom zo nu en dan in situaties terecht waarvan ik denk, werd ik hier nou enthousiast van? En dan sla ik dus op dat moment doodsangsten uit. Leerdoel: Ik kan niet uitgaan van mijn enthousiasme. Maar het brengt me wel op te gekke plekken en ik doe ook te gekke dingen.
Maar goed dat terzijde, waar was ik gebleven.

Owh ja!
De transfer van Bariloche naar Pucon was geweldi. Deze bracht ons langs de 7 meren wat mooie plaatjes opleverde. De chauffeur, Don Jorge, een enthousiaste Argentijn vertelt vol overgave over de muren. In het Spaans. Gelukkig was Jesper daar en een Israëlisch meisje die het voor de rest niet sprekende en begrijpende backpackers vertaalde.
We hadden een klein busje, een soort privé transfer met een stel uit Canada , een stel uit Israël en een Duitse jongen die een kater had.
Het klikt goed dus we kletsen erop los.
Zo spreken we ook af om met z'n 6en de vulkaan te gaan beklimmen, en natuurlijk vragen we ook uiteindelijk de Duitse jongen mee.

Die avond spreken we af met z'n 6en om de tour te gaan boeken voor de volgende dag. De Duitser is nooit opkomen dagen.
Helaas zit alles vol en het stel uit Canada besluit het toch via het hostel te boeken want dat is 5000 chileense pesos goedkoper.

Ik wil eigenlijk wel graag met het stel uit Israël de vulkaan beklimmen al is het alleen maar om de reden dat ik dan lekker kan lopen klagen, zeuren, schreeuwen met en tegen haar. Zo ontzie ik Jesper en ga ik weer heel wat confrontaties met met hem uit de weg.
Dat lijkt me beter voor onze relatie..
Tja, die 5000 chileense pesos is ook niet echt veel en volgens Jesper zijn we toch al aan het flashpacken.

We komen tot de conclusie dat we de excursie een dag moeten uitstellen, no problemo! Een dagje naar het strand is ook wel lekker, heb namelijk geen idee meer hoe mijn bikini eruit ziet.

We verblijven trouwens in hostel Chili Kiwi, naar ons idee een fantastisch hostel. We slapen in een ieniminie van, geweldig dus!

We worden wakker met het idee om naar het strand te gaan, helaas is het nog bewolkt en besluiten we op onderzoek uit te gaan. We lopen langs verschillende bureaus waar ze de vulkaantrip verkopen maar we boeken niks want later op de dag zullen we de Israëliers ontmoeten.
De zon schijnt en lopen dus naar het strand.
Geen spoor van onze vrienden.
Het strand is een teleurstelling want het zand is geen zand maar kleine keitjes (hiervoor hoef ik mijn bikini niet voor de dag te halen)

We besluiten maar terug te lopen en dankzij Jesper geografische geheugen (ik maar denken dat het toevallig was) belanden we bij het hotel van onze vrienden. Wat blijkt... zij hebben al geboekt, hmm en wij maar loyaal zijn.
Snel willen we gaan boeken maar alles zit weer vol. Op dit moment is onze stemming wat grimmig!

We gaan met z'n 4en naar de waterval huppelepup.
We slaan biertjes en chips in en vertrekken in de local bus richting de waterval, wat nou flashpacking....
De verwachtingen zijn hoog en je raadt het al, het valt tegen, vandaar dat ik de naam niet meer kan herinneren. Zulke watervallen hebben we in Nederland ook, kun je nagaan! Jesper verliest ook nog even zijn balans (Ik zag een rugzak bijna vliegen??) Waardoor Jesper deze dag verklaart als een #@$% dag.

Snel maar de Coronaatjes openmaken.
We leren ook nog hoe we een vis moeten vangen met een plastic fles, wat steentjes en chips. Vraag ons maar als we terug zijn.

De volgende dag boeken wij eindelijk onze vulkaan tour, dit houdt in:
- 05:30 opstaan
- stoeltjes lift omhoog, deze stoeltjes lift is heel oud en heeft geen beveiligings beugel
- hiken omhoog ik weet niet hoeveel meter
- hiken op een gletsjer en sneeuw
- naar binnen kijken in een werkende vulkaan
- hiken naar beneden
- glijden om een soort van plastic lepel

Ik besluit dat ik het niet leuk vind. Dit word de ergste dag, nog erger als Torres del Paine. Ik bereid me voor op het allerergste! Volgens de vrouw die de excursie verkoopt is het 80% mentaal en 20% fysiek, vandaar dus!

De wekker gaat en ik wens dat ik nog heel lang mag blijven liggen. Helaas, aankleden ontbijten en gaan. We komen aan bij de tourorganisatie doen onze bergschoenen aan en de rest van de outfit. Ik ga dit echt doen! We zijn met een kleine groep in totaal 8 personen. Het is ongeveer 30 min in de bus (duurde het maar langer)

We zijn er, we lopen naar de stoeltjes lift en voor ik het weet zit ik er in! Nou dat viel mee en nu gewoon niet naar beneden kijken. Maar zo nieuwsgierig als ik ben doe ik dat wel en ook dit doet niks met mij! Natuurlijk ondergaat Jesper dit alsof hij het elke dag doet.
1ste obstakel valt dus 100% mee! (Eigenlijk is dit het 2de obstakel, 1ste was de wekker)
We gaan aan de wandel zigzaggen in een langzaam tempo, dit bevalt mij goed, zelf zo goed dat ik kan genieten van het mooiste uitzicht wat ik ooit heb gezien. We zijn zelfs boven de wolken (waarschijnlijk laaghangende bevolking) we schieten een paar mooie foto's in de pauzes die we krijgen.

Dan komen we bij het 3de obstakel: lopen op de gletsjer. We krijgen spikes onder onze bergschoenen gebonden en lopen door, dit gaat ook heel gemakkelijk! Zo sfeer we lopen op een gletsjer met spikes onder onze schoenen, voel me net James Bond (hij doet dat geloof ik ook een keer in 1 van zijn films, toch?)

We komen aan op een punt waar we onze rugzakken achter moeten laten, de gasmaskers of stofmaskers op, whatever.. Het laatste stukje lopen is meer klimmen over loszittende stenen, die ook naar beneden rollen.. Ja de 4de obstakel gaat me minder goed af, ik ga voorzichtig te werk en zet behendig mijn voeten neer op stenen waarvan ik eerst goed controleer of ze wel voldoende stevigheid bieden. Voor Jesper is dit wederom no problemo, hij ondergaat dit als een echte Super Mario!

Al die tijd hebben we ook een icepick mee die zorgt voor balans zolang je deze maar aan de hoge kant van de vulkaan houdt. Na 20 minuten zijn we er, en wauw wat fantastisch! Het uitzicht is geweldig en hoe gaaf om de krater te zien van een werkende vulkaan. Helaas zien we geen lava maar er komen wel rookpluimen uit de krater en ook kunnen we de vulkaan horen grommen.
We moeten de masker op ivm het zwavel, ik vind het er best interessant uitzien. Hahaha!

Nu komt het 5de obstakel, naar beneden klimmen op loszittende stenen! Ik probeer er niet veel over na te denken en volg voorzichtig de gids, hij weet tenslotte waar we mee bezig zijn. Eigenlijk vind ik het best eng en eerlijk is eerlijk de gids neemt niet de makkelijkste weg naar beneden, nu weet ik natuurlijk niet of die er wel is. Maar goed. We hebben het gehaald doen de rugtassen weer om en lopen verder naar beneden. Het is aardig druk geworden en wij waren als eerste groep boven, zo goed zijn wij dus. De gidsen gaven het zelfs toe, wij waren de beste groep ever. De spikes gaan om en lopen zigzaggend in een langzaam tempo naar beneden, eerst je hak in het ijs drukken en dan pas je voet neerzetten 1 voor 1 en je stappen goed uitelkaar zetten, anders blijf je met de spikes in elkaar haken.

We komen aan bij het punt waarvan je naar beneden kunt glijden. Het 6de obstakel.

Hetgeen waar ik mij druk om maak is het feit dat ik bang ben dat ik geen controle kan houden. De gids legt het rustig uit. De icepick is erg belangrijk deze moet je langs je lichaam houden met de achterkant van de icepick in het ijs drukkend, de rem dus! Je hakken goed in het ijs drukken en dan hou je de controle! Na de eerste slide ben ik verkocht ik lach me rot, want het is super leuk. Al ga ik volgens Jesper te langzaam, nou en!

Al met al is deze excursie het leukste wat ik heb gedaan en Jesper deelt die mening. We hebben genoten en komen moe en voldaan beneden! We drinken een lekker koud biertje, het lekkerste biertje ooit!

De volgende dag vertrekken we richting Santiago om daar op de bus te stappen naar Santa Cruz die omringd wordt door wijnvelden, yes!!

We nemen de nachtbus, 8 uurtjes naar Santiago. Deze trip hebben we full cama, we dachten dat we dit altijd hadden ik hou namelijk wel van comfort. Wat blijkt we hebben dit keer echt full full cama of te wel business class! We kunnen helemaal plat liggen, laat de champagne maar komen... Deze kwam helaas niet wel kregen we een flesje water con gas, de bubbels hebben we dus wel.

Aangekomen in Santiago hebben we een goeie aansluiting naar Santa Cruz. We hoeven maar 1 uurtje te wachten. Deze bus is een soort van stoptrein want hij stopt overal!!

Aangekomen in Santa Cruz doen we die middag niet veel, uitgehongerd als we zijn gaan we opzoek naar een restaurant, want koken doe ik niet meer.
We vinden een local tentje met een vast menu in het Spaan. Ik heb dus geen idee wat het is. Gelukkig is Jesper daar om te vertalen voor mij. Ik ga voor kip met brood, dus niet! Ik krijg een bord vol met kippenlevertjes, gadsie die lucht al, ik zal verder niet in detail treden, wat ik jullie wel kan vertellen is dat ik het bord met geen vinger heb aangeraakt. Mijn eetlust was ook gelijk bedorven.

De volgende dag huren we fietsen en gaan we de wijnhuizen bezoeken. We hebben 2 tours geboekt en het is niet ver fietsen. De omgeving is fantastisch de wijnhuizen zijn geweldig en de wijn is super! We hebben een hoop geleerd maar nog lang niet genoeg. We nemen 2 flessen mee om later op de reis nog na te genieten van deze belevenis.

De volgende dag vertrekken we weer richting Santiago, de buschauffeur heeft behoorlijk haast en waarschijnlijk een bril nodig want ik heb het gevoel dat ik in een rally auto zit.
Op het busstation in Santiago kunnen we gelijk overstappen om naar Valparaiso te gaan.

Valparaiso is een grote stad gebouwd op de heuvels. Beneden is er niet veel te beleven, wel hebben we daar een heerlijk restaurant gevonden. En drink ik de lekkerste pisco sour ever, dit is een plaatselijke cocktail, Jesper heeft zijn favoriete rum ik had geen idee dat hij die had.

"Boven" in Valparaiso is het geweldig, smalle straatjes, winkeltjes en kleine cafeetjes met mooie dakterassen wat je een geweldig uitzicht biedt over de stad. Je hebt hier ook van die leuke liften die je omhoog helpen, die werken als een ketting als er 1 ophoog gaat gaat de volgende naar beneden. Dit scheelt een hoop traplopen.

Na 3 dagen nemen we afscheid van Valparaiso en Chile en vertrekken richting de capital del vino Mendoza Argentinië.
We hebben de nachtbus en vallen na het vertrekken gelijk in slaap, dit keer helaas geen business class Jesper vond het te duur.
Rond 03:00 worden we wakker van de commotie we zijn namelijk bij de grens overgang. Slaapwandelend lopen we erheen en het wachten duurt lang. Eenmaal weer in de bus vallen we gelijk in slaap, gelukkig. We worden weer wakker van de mensen die aan het opstaan zijn en hun tassen pakken. Yes we zijn er al! Maar helaas ik schuif jet gordijntje open en zie dat we nog steeds bij de grensovergang zijn (?!) En het is anderhalf uur verder, wat een teleurstelling! De bagage word gecheckt en we kunnen weer de bus in. Uiteindelijk worden we naar 3 uur wakker en hebben we mendoza bereikt.

We hebben besloten om wat te gaan relaxen in Mendoza. We gaan 1 keer op excursie en ja, jullie raden het al een wijntour bij 3 verschillende wijnhuizen. Wederom heerlijk, geweldig en fantastisch en wederom keren we terug met 2 flessen wijn. Die andere 2 waren al op en deze 2 flessen nemen we mee als we op roadtrip gaan, hier later meer over. De lekkerste wijn die ik geproeft heb is de Reserva Bonarda uit 2013, zelfs jesper kan ervan genieten.
Mendoza is een mooie stad op te relaxen, heeft een mooi park waar we aan onze kleur kunnen werken, we willen wel poepie bruin terug komen (ik moet er nog even niet aan denken, sorry mensen! Maar het is zo geweldig)
De wegen zijn er lekker breed en het is vooral laagbouw. Dit alles heeft een reden. In 1800 nog wat is er een aardbeving geweest met een alles verwoestende brand. Dit heeft het oude centrum van mendoza vernietigd. Ze hebben de stad toen opnieuw opgebouwd op een andere plek en toen hebben ze ook bedacht dat alles laagbouw moest zijn, niet hoger dan 3 verdiepingen en de straten extra breed. Mocht het nog een keer gebeuren is er ruimte om in te storten en wat er instort is dan beperkt.
Jaja ik heb opgelet en me verdiept in de historie, tja dat doet relaxen met mij.

Na 3 dagen niksen is het tijd om verder te gaan richting het noorden, Salta! Onze plannen zijn al gemaakt en we hebben er mega zin in.

Kusjes aan jullie allemaal. En waag het niet om te gaan aftellen!