Naar Het Beloofde Land
Door: FlePser
Blijf op de hoogte en volg Jesper
26 Januari 2011 | Israel, Kfar Saba
Het beloofde land; klinkt voortreffelijk, niet? Is het ook wel hoor, terwijl Nederland bekogeld wordt met sneeuwvlokken regent het hier zonnestralen, althans, overdag. Overdag is het dan ook heerlijk weer, heeeerluk, zelfs te warm om iets te doen als er geen wind staat, meestal is er dan wel ergens een zuchtje afkoeling om toch tot activiteiten te komen.
De Joden kijken mij wel een beetje raar aan hoor, wanneer ik in korte broek en flip-flops in den avonde ten strijde trek. Want 's avonds, dan is het niet zo erg warm, jasje verplicht. Veel vrienden van mijn Joodse drie-eenheid; Gal, Guy en Sagi, zijn dan ook verkouden, hebben een kuchje of voelen zich niet zo heel erg opperbest. Want als het overdag 28 graden is en het koelt dan af naar 14 graden en je loopt nog in een t-shirtje rond te banjeren, sja!
Maar goed, dat zijn zorgen voor anderen, ik ben namelijk nog topfit, ondanks een kritiek gebrek aan slaap. Het begint hier 's avonds allemaal wat later, maar evengoed nog vroeg opstaan, wat een bikkels, die Joden, maar wat wil je als je minimaal twee jaar in 't leger gezeten hebt, dan ben je wel wat gewend lijkt me.
De reis
Maar de reis dus, die verloopt rustig, tranquilo, zoals we dat 'vroeger' zouden zeggen. Het begon allemaal op die mooie donderdagochtend, hoewel ik pas om 14:00 de lucht in ging, moest ik toch m'n auto een goed onderdak geven en was de oplossing in Wout-Peter gevonden. Hij zit in Hilversum op school, dus kon ik 'm daar mooi even droppen en een hoorcollege volgen over films, scenes in de film, de sfeer die uitgebeeld wordt en hoe dat gedaan wordt, tegenstrijdigheden etc. Dingen die op zich voor de hand liggen (als je je neerslachtigheid wilt uitbeelden, doe je dat met regen en donkere kleuren), maar dat wel een naam gegeven moet worden. Afdwalen is ook een vak. Vliegen dus, vanaf Schiphol naar Riga! Dan zul je misschien vragen, Riga, is dat niet aan de Baltische Zee? Ja, dat is Riga ja, maar ik vlieg dan ook met AirBaltic en heb een overstap in Riga, iets met goedkoper en zo. De vlucht gaat perfect en in Riga kom ik in aanraking met de Duitse Lisa (maar dat weet ik dan nog niet) we staan in dezelfde rij om het vliegtuig ingecheckt te worden, maar het loopt niet zo lekker, dus klagen we even over het altijd kiezen van de verkeerde rij. We mogen toch naar binnen en we vliegen snel het witte land uit, op naar de zon, het goud en de Joden.
Enkele uren later krijgen we te horen dat we uit het raam moeten kijken, ik dacht de rechterkant want dan zien we Cyprus liggen, in het duister, mooi hoor, ook weer gezien dus, maar wat nog belangrijker is, is dat we nu echt Tel Aviv naderen. En voorlopig nog geen bomaanslagen op het vliegveld, dus we mogen gewoon landen! Dat doen we dan ook en na het landen wordt ik, met een paar anderen, uit de lopende menigte geplukt door de beveiliging. Wie ben je, wat doe je hier, wie ken je, hoelang blijf je, waarom ben je hier, waar ga je heen hier. Gelukkig zijn mijn antwoorden goed genoeg om niet in een celletje te worden gestopt en met kerstmuziek te worden getortured (bij gebrek aan het Nederlandse woord). Nee, ik mag gewoon mijn bagage ophalen en daar kom ik weer Lisa tegen, want we moeten eerst de paspoort controle door en ik sta weer in dezelfde rij als Lisa, en weer schiet de rij niet op. Gelukkig ben ook ik aan de buurt en worden er weer vragen naar mijn kant gevuurd; wie ben je, wat doe je hier, wie ken je, hoelang blijf je, waarom ben je hier, waar ga je heen hier. Ook nu is het antwoord weer bevredigend en ben ik een stempel in het paspoort rijker. Ik haal de bagage op en spreek met Lisa af, dat ik zal vragen of mijn escorts (in de vorm van Guy/Gal) zin hebben om even Tel Aviv in te knallen voor een welkomstdrankje. Lisa moet zelf in Tel Aviv zijn, dus kunnen we die mooi afzetten of in ieder geval even laten settlen en daarna gaan kijken hoe gezellig Tel Aviv eigenlijk is. Lisa doet aan couchsurfen bij een bloeddrinkende Balkan beatboxer samen met een reismaatje Simone en ze gaan allebei wel mee om gezellig te zijn. En Tel Aviv is best gezellig, raar volk die Joden, dat wel, maar gezellig ook. We blijven een paar uur en duiken daarna de auto in naar Kfar Saba (Kefar Sava, Khfar Sava, Kevar Saba etc) waar de Joden wonen, Guy woont op zichzelf met Laura en daar blijf ik dan ook crashen.
Tel Aviv en Kfar Saba
De plannen zijn al gemaakt om vanavond te gaan feesten, het is immers vrijdag, en hun vrijdag is mijn zaterdag (over Jetlags gesproken, gewoon een dag verschil!), maar eerst gaan we Tel Aviv door, Gal neemt me op sleeptouw en parkeert de auto bij Old Jaffa (Yafo) nadat we eerst langs het welbekende strand gereden zijn, mooi gezicht dat strand, wetende dat de sneeuw net zijn intrede heeft gedaan in Nederland, palmbomen, wit strand en de Meditteraanse zee erachter. Heerlijk slenteren dus, en slenteren dat doen we, we slenteren naar het oude gedeelte van Tel Aviv, daar waar één van de oudste actieve havens ter wereld is gelegen, bij de heuvel (voor ons Nederlanders is dat een berg) die zo'n 40 meter hoog is, daar waar de Egyptenaren iets hebben achtergelaten, de Joden bezig zijn geweest, de Babyloniërs, de Perzen, de Filistijnen, de Syriërs, de Romeinen en de Christenen iets te zoeken hebben gehad. Dit zal niet de laatste keer zijn dat ik op een plek kom waar al deze geloven/naties een vinger in de pap hebben gehad. Met Gal houden we het rustig en brengen we een bezoekje aan één van de bekendste bakkerijen in Israel om een lekker broodje te nuttigen, lopen we over de vlooienmarkt, langs de Clock Tower en gaan we via dat kleine haventje terug naar het strand. Om ons op te maken voor het vrijdagavond eten met de familie Fogel. En dat vrijdagavond eten is bijzonder, ik ben dan toch bij een Joods gezin op Sabbatsavond in hartje Israël, als dat niet iets speciaals is! Het gezin is niet helemaal compleet, want zus Fogel is de grote afwezige, maar we zijn toch met een leuk groepje van papa Fogel, mama Fogel, Guy, Sagi, Laura en ikzelf. Het is een uitgebreid eten, met kip, nog eens kip, vis, aardappel, rijst, pasta, saus, wijn, water, wijn en tot slot Flor de Caña, oh oh, Flor de Caña inderdaad! En pa Fogel vindt dat helemaal niet verkeerd om te proberen.
Het eten is dus lekker, erg lekker en ik moet alles proberen (al zou het niet moeten van mijzelf dan hadden de Fogels het waarschijnlijk mijn strot ingedrukt; here take some of this, take some more, you've had enough yet, you like this, take something extra). De voertaal is Engels, met af en toe wat Jodengejank tussendoor dus het tafelen is erg gezellig. Dan besluit vriend Gal ook weer aan te schuiven en kan het indrinken voor het feest beetje bij beetje beginnen. En dat is helemaal begonnen als ook de verloren Jood binnenkomt, Amir is in the building!
'Amir?', zult u, aandachtige lezer, wellicht denken. Ja, Amir, de laatste der mannelijke Joden van de trip door El Mirador Basin. Hij heeft speciaal 'Van Gogh'-wodka gehaald, en we nemen een paar heerlijke shots van die smerige 'Nederlandse' meuk... Het schijnt volop populaire wodka te zijn in het buitenland, maar ik had er voor de toevallige ontmoeting met de flessen in een Ierse Pub in Antigua, Guatemala nog nooit van gehoord. Ondertussen bemoeit pa Fogel zich ook met de shots en gaan de bodems enkele keren de lucht in. Behalve voor Guy, hij is niet alleen gesloopt van een lange dag werken, hij is ook de BOB. Goed geregeld! We zijn klaar om te feesten en gaan per auto naar een club in Herzyliah, wat een wijk of randstad van Tel Aviv is en waar 'The party is at'. En ja, aardig gefeest, maar het is ook wel vroeg afgelopen met de pret, net wanneer mijn awesome dansbewegingen lekker natuurlijk beginnen te worden, begint het leegstromen der volkeren en niet veel later staan we met een halfvol biertje weer buiten. Het was gezellig, de muziek was zoals dat in Holle Wout/de Jantjes, maar dan met Israëlisch geblèr er door in plaats van Après Ski-hut gejank uit der Lage Lande. Op naar huus!
En huus is Guy's appartement dus gezellig crashen, de volgende dag geen ene flikker uitgevoerd, echt weekend gevierd, beetje PES gespeeld met Guy, beetje hangen, beetje niets doen... heerlijk weer buiten, heel Nederland in de sneeuw, maar ik ben met Guy binnen achter de televisie te schelden en te tieren naar computergeanimeerde poppetjes die doelpunten maken terwijl dat niet hoort. Laura maakt ondertussen wat lekker ontbijt en dingen klaar (mooie rolverdeling!) en gaandeweg de dag verloopt zijn er weer plannen voor de rest van de dag. Ik ga met Amir en Gal even lekker in de lokale Ierse pub een biertje doen, ouwehoeren over die goede oude tijd in Guatemala om daarna met Gal héérlijk te eten bij een echt Israëlisch restaurant, met hummus, shoarma, kebab en allerlei hapjes/drankjes die uit de Joodse ketel komen. Dat was mijn 'Hangover Saturday', weer wat anders dan een brakke zondag.
De zondag is mijn maandag, dus moest iedereen aan de slag, Gal/Sagi moesten studeren terwijl Laura/Guy moesten werken, Gal kon me nog wel in Tel Aviv afzetten voordat hij aan de studie moest en ben daarna even wat beter Yafo gaan bekijken, nadat ik eerst over 't strand gekuierd heb natuurlijk, heerlijk, flip-flops in de hand, voeten in 't zand, beetje wind in 't gezicht en een prachtig uitzicht (ik ben me aan het voorbereiden op Sinterklaas). Eenmaal in Yafo aangekomen merk ik dat 't omhoog gaan best toeristisch is, ik zie namelijk enkele bussen staan en hoor Amerikaans-Engels, Frans en Duits, lees wat informatie over de stad in 't Duits en zie wat oude culturele gebouwen staan die bezocht worden. Ik neem dus ook een kijkje en vind het allemaal niet zo boeiend, maar dan sla ik een verkeerde straat in en kom bij de eeuwenoude straatjes doolhof van Yafo uit. Dat is toch wat anders dan de vierbaanswegen in Tel Aviv, hier kun je je kont net keren, loop je op klinkers, en struikel je bij de vleet als je niet oppast. Schitterend. Ik loop nog even naar het hoogste punt van de 'berg' en zie nog wat merkwaardige dingen staan; zo is er een Egyptische poort blootgelegd, is er 'the statue of faith' en een brug met alle horoscoop-sterren waar je een wens op kunt maken. Bijgelovig als ik niet ben doe ik dat natuurlijk! Ik moet zeggen dat Israël zichzelf goed lijkt te beveiligen, er vliegen met regelmaat helikopters en vliegtuigen over, je ziet regelmatig een militair rondbanjeren met z'n AK-47 (ofzo). Ondanks deze gemaakte veiligheid loop ik over straat en kan ik de verwachting niet onderdrukken dat er elk moment een granaat in kan slaan of dat er een bus ontploft of dat er een vliegtuig in één van de hotels stort of dat er een zelfmoordgast voor me gaat staan met bloeddoorlopen ogen en z'n jas opentrekt zodat ik al die explosieven om zijn middel kan zien... gelukkig komt het allemaal niet zover :P
Wanneer ik dat allemaal bewondert heb ga ik maar weer even bij het strand kijken, duik een pub in en kijk wat English Football, vind het op een gegeven moment wel weer leuk geweest, het is immers al weer donker, en besluit wat te gaan eten, duik daarna toch nog een kroeg in tot Guy belt; de laatste trein gaat om 21:00 dus je moet je wel even richting treinstation begeven, maat! Net op tijd dus, ik vind mijn weg (TAXI) naar het station en weet op het juiste spoor te belanden voor de trein. Phew, nu nog bij het juiste dorpje uitstappen, wel zo handig... Als ook dat goed gaat, blijkt dat er geen bussen meer rijden (het is echt dood na 21:00) en dat de zus van Guy/Sagi genaamd Gal (vanaf heden Galmeisje) de auto heeft en komt mij zo ophalen. Zo maak ik ook meteen kennis met de vrouwelijke kant van de Fogel familie, we gaan lekker ijs eten met z'n twee en daarna dropt ze me bij Guy. Daar nemen we d'r nog eentje en gaan we heentje (iets later dan even :P)
El Super Clássico
De volgende dag is de dag van El Super Classico (Real Madrid vs Barcelona) dus blijf ik lekker lang liggen, duik even het 'terras' van Guy op en ga in de zon koffie drinken, uiterst aangenaam. Na een hele tijd niets doen dan leven, eten en wat drinken besluit ik om het park van Kfar Saba op te zoeken. Uiteraard vind ik het de eerste keer niet, maar gelukkig kom ik er wel en valt iets onaangenaams me op. In de poging tot veiligheid is het park afgesloten met een hek, met één of twee ingangen, waar je wordt gecontroleerd op bommen en vuurwapens. Laat ik die juist vandaag thuis hebben laten liggen. Chillen in het park dus, tot Sagi belt, die heeft weinig tijd tussen al z'n optredens door, maar vandaag heeft hij vrij. We drinken wat koffie en gaan daarna eten bij zijn favoriete toko. Lekker aan de shoarma, falafel etc. Maar voor een echt heus toetje moeten we naar de Arabs, maar Sagi is niet zo positief over Arabs, toch besluiten we even te gaan, en we gaan de Arabside eens bekijken. De Arabside is iets minder opgeruimd en netter dan de Jewside, maar voor de rest lopen er, mijns inziens, hetzelfde slag volk rond, en na wat navraag komen we dan bij de plek waar we onze baklava en andere zoete meuk halen. Zoet is een understatement, het is zo ontzettende mierenzoet dat de tanden uit je mond vallen en een gat in de grond veroorzaken, met wat bittere koffie erbij is het helemaal bijna niet te eten, hoewel de smaak goed is :). We nemen een paar bakjes koffie, eten wat zoetigheid (hoewel ik al vol zat van de shoarma) en maken weer dat we wegkomen! We maken ons klaar voor El Super Classico, eten en drinken wat, en zien dat Barcelona in vorm het nietige Real Madrid verpulvert. We nemen er nog een paar, maar gaan redelijk vroeg naar huis, want de volgende dag staat Haifa op het programma en dat betekent vroeg het warme bedje uit.
De Joden kijken mij wel een beetje raar aan hoor, wanneer ik in korte broek en flip-flops in den avonde ten strijde trek. Want 's avonds, dan is het niet zo erg warm, jasje verplicht. Veel vrienden van mijn Joodse drie-eenheid; Gal, Guy en Sagi, zijn dan ook verkouden, hebben een kuchje of voelen zich niet zo heel erg opperbest. Want als het overdag 28 graden is en het koelt dan af naar 14 graden en je loopt nog in een t-shirtje rond te banjeren, sja!
Maar goed, dat zijn zorgen voor anderen, ik ben namelijk nog topfit, ondanks een kritiek gebrek aan slaap. Het begint hier 's avonds allemaal wat later, maar evengoed nog vroeg opstaan, wat een bikkels, die Joden, maar wat wil je als je minimaal twee jaar in 't leger gezeten hebt, dan ben je wel wat gewend lijkt me.
De reis
Maar de reis dus, die verloopt rustig, tranquilo, zoals we dat 'vroeger' zouden zeggen. Het begon allemaal op die mooie donderdagochtend, hoewel ik pas om 14:00 de lucht in ging, moest ik toch m'n auto een goed onderdak geven en was de oplossing in Wout-Peter gevonden. Hij zit in Hilversum op school, dus kon ik 'm daar mooi even droppen en een hoorcollege volgen over films, scenes in de film, de sfeer die uitgebeeld wordt en hoe dat gedaan wordt, tegenstrijdigheden etc. Dingen die op zich voor de hand liggen (als je je neerslachtigheid wilt uitbeelden, doe je dat met regen en donkere kleuren), maar dat wel een naam gegeven moet worden. Afdwalen is ook een vak. Vliegen dus, vanaf Schiphol naar Riga! Dan zul je misschien vragen, Riga, is dat niet aan de Baltische Zee? Ja, dat is Riga ja, maar ik vlieg dan ook met AirBaltic en heb een overstap in Riga, iets met goedkoper en zo. De vlucht gaat perfect en in Riga kom ik in aanraking met de Duitse Lisa (maar dat weet ik dan nog niet) we staan in dezelfde rij om het vliegtuig ingecheckt te worden, maar het loopt niet zo lekker, dus klagen we even over het altijd kiezen van de verkeerde rij. We mogen toch naar binnen en we vliegen snel het witte land uit, op naar de zon, het goud en de Joden.
Enkele uren later krijgen we te horen dat we uit het raam moeten kijken, ik dacht de rechterkant want dan zien we Cyprus liggen, in het duister, mooi hoor, ook weer gezien dus, maar wat nog belangrijker is, is dat we nu echt Tel Aviv naderen. En voorlopig nog geen bomaanslagen op het vliegveld, dus we mogen gewoon landen! Dat doen we dan ook en na het landen wordt ik, met een paar anderen, uit de lopende menigte geplukt door de beveiliging. Wie ben je, wat doe je hier, wie ken je, hoelang blijf je, waarom ben je hier, waar ga je heen hier. Gelukkig zijn mijn antwoorden goed genoeg om niet in een celletje te worden gestopt en met kerstmuziek te worden getortured (bij gebrek aan het Nederlandse woord). Nee, ik mag gewoon mijn bagage ophalen en daar kom ik weer Lisa tegen, want we moeten eerst de paspoort controle door en ik sta weer in dezelfde rij als Lisa, en weer schiet de rij niet op. Gelukkig ben ook ik aan de buurt en worden er weer vragen naar mijn kant gevuurd; wie ben je, wat doe je hier, wie ken je, hoelang blijf je, waarom ben je hier, waar ga je heen hier. Ook nu is het antwoord weer bevredigend en ben ik een stempel in het paspoort rijker. Ik haal de bagage op en spreek met Lisa af, dat ik zal vragen of mijn escorts (in de vorm van Guy/Gal) zin hebben om even Tel Aviv in te knallen voor een welkomstdrankje. Lisa moet zelf in Tel Aviv zijn, dus kunnen we die mooi afzetten of in ieder geval even laten settlen en daarna gaan kijken hoe gezellig Tel Aviv eigenlijk is. Lisa doet aan couchsurfen bij een bloeddrinkende Balkan beatboxer samen met een reismaatje Simone en ze gaan allebei wel mee om gezellig te zijn. En Tel Aviv is best gezellig, raar volk die Joden, dat wel, maar gezellig ook. We blijven een paar uur en duiken daarna de auto in naar Kfar Saba (Kefar Sava, Khfar Sava, Kevar Saba etc) waar de Joden wonen, Guy woont op zichzelf met Laura en daar blijf ik dan ook crashen.
Tel Aviv en Kfar Saba
De plannen zijn al gemaakt om vanavond te gaan feesten, het is immers vrijdag, en hun vrijdag is mijn zaterdag (over Jetlags gesproken, gewoon een dag verschil!), maar eerst gaan we Tel Aviv door, Gal neemt me op sleeptouw en parkeert de auto bij Old Jaffa (Yafo) nadat we eerst langs het welbekende strand gereden zijn, mooi gezicht dat strand, wetende dat de sneeuw net zijn intrede heeft gedaan in Nederland, palmbomen, wit strand en de Meditteraanse zee erachter. Heerlijk slenteren dus, en slenteren dat doen we, we slenteren naar het oude gedeelte van Tel Aviv, daar waar één van de oudste actieve havens ter wereld is gelegen, bij de heuvel (voor ons Nederlanders is dat een berg) die zo'n 40 meter hoog is, daar waar de Egyptenaren iets hebben achtergelaten, de Joden bezig zijn geweest, de Babyloniërs, de Perzen, de Filistijnen, de Syriërs, de Romeinen en de Christenen iets te zoeken hebben gehad. Dit zal niet de laatste keer zijn dat ik op een plek kom waar al deze geloven/naties een vinger in de pap hebben gehad. Met Gal houden we het rustig en brengen we een bezoekje aan één van de bekendste bakkerijen in Israel om een lekker broodje te nuttigen, lopen we over de vlooienmarkt, langs de Clock Tower en gaan we via dat kleine haventje terug naar het strand. Om ons op te maken voor het vrijdagavond eten met de familie Fogel. En dat vrijdagavond eten is bijzonder, ik ben dan toch bij een Joods gezin op Sabbatsavond in hartje Israël, als dat niet iets speciaals is! Het gezin is niet helemaal compleet, want zus Fogel is de grote afwezige, maar we zijn toch met een leuk groepje van papa Fogel, mama Fogel, Guy, Sagi, Laura en ikzelf. Het is een uitgebreid eten, met kip, nog eens kip, vis, aardappel, rijst, pasta, saus, wijn, water, wijn en tot slot Flor de Caña, oh oh, Flor de Caña inderdaad! En pa Fogel vindt dat helemaal niet verkeerd om te proberen.
Het eten is dus lekker, erg lekker en ik moet alles proberen (al zou het niet moeten van mijzelf dan hadden de Fogels het waarschijnlijk mijn strot ingedrukt; here take some of this, take some more, you've had enough yet, you like this, take something extra). De voertaal is Engels, met af en toe wat Jodengejank tussendoor dus het tafelen is erg gezellig. Dan besluit vriend Gal ook weer aan te schuiven en kan het indrinken voor het feest beetje bij beetje beginnen. En dat is helemaal begonnen als ook de verloren Jood binnenkomt, Amir is in the building!
'Amir?', zult u, aandachtige lezer, wellicht denken. Ja, Amir, de laatste der mannelijke Joden van de trip door El Mirador Basin. Hij heeft speciaal 'Van Gogh'-wodka gehaald, en we nemen een paar heerlijke shots van die smerige 'Nederlandse' meuk... Het schijnt volop populaire wodka te zijn in het buitenland, maar ik had er voor de toevallige ontmoeting met de flessen in een Ierse Pub in Antigua, Guatemala nog nooit van gehoord. Ondertussen bemoeit pa Fogel zich ook met de shots en gaan de bodems enkele keren de lucht in. Behalve voor Guy, hij is niet alleen gesloopt van een lange dag werken, hij is ook de BOB. Goed geregeld! We zijn klaar om te feesten en gaan per auto naar een club in Herzyliah, wat een wijk of randstad van Tel Aviv is en waar 'The party is at'. En ja, aardig gefeest, maar het is ook wel vroeg afgelopen met de pret, net wanneer mijn awesome dansbewegingen lekker natuurlijk beginnen te worden, begint het leegstromen der volkeren en niet veel later staan we met een halfvol biertje weer buiten. Het was gezellig, de muziek was zoals dat in Holle Wout/de Jantjes, maar dan met Israëlisch geblèr er door in plaats van Après Ski-hut gejank uit der Lage Lande. Op naar huus!
En huus is Guy's appartement dus gezellig crashen, de volgende dag geen ene flikker uitgevoerd, echt weekend gevierd, beetje PES gespeeld met Guy, beetje hangen, beetje niets doen... heerlijk weer buiten, heel Nederland in de sneeuw, maar ik ben met Guy binnen achter de televisie te schelden en te tieren naar computergeanimeerde poppetjes die doelpunten maken terwijl dat niet hoort. Laura maakt ondertussen wat lekker ontbijt en dingen klaar (mooie rolverdeling!) en gaandeweg de dag verloopt zijn er weer plannen voor de rest van de dag. Ik ga met Amir en Gal even lekker in de lokale Ierse pub een biertje doen, ouwehoeren over die goede oude tijd in Guatemala om daarna met Gal héérlijk te eten bij een echt Israëlisch restaurant, met hummus, shoarma, kebab en allerlei hapjes/drankjes die uit de Joodse ketel komen. Dat was mijn 'Hangover Saturday', weer wat anders dan een brakke zondag.
De zondag is mijn maandag, dus moest iedereen aan de slag, Gal/Sagi moesten studeren terwijl Laura/Guy moesten werken, Gal kon me nog wel in Tel Aviv afzetten voordat hij aan de studie moest en ben daarna even wat beter Yafo gaan bekijken, nadat ik eerst over 't strand gekuierd heb natuurlijk, heerlijk, flip-flops in de hand, voeten in 't zand, beetje wind in 't gezicht en een prachtig uitzicht (ik ben me aan het voorbereiden op Sinterklaas). Eenmaal in Yafo aangekomen merk ik dat 't omhoog gaan best toeristisch is, ik zie namelijk enkele bussen staan en hoor Amerikaans-Engels, Frans en Duits, lees wat informatie over de stad in 't Duits en zie wat oude culturele gebouwen staan die bezocht worden. Ik neem dus ook een kijkje en vind het allemaal niet zo boeiend, maar dan sla ik een verkeerde straat in en kom bij de eeuwenoude straatjes doolhof van Yafo uit. Dat is toch wat anders dan de vierbaanswegen in Tel Aviv, hier kun je je kont net keren, loop je op klinkers, en struikel je bij de vleet als je niet oppast. Schitterend. Ik loop nog even naar het hoogste punt van de 'berg' en zie nog wat merkwaardige dingen staan; zo is er een Egyptische poort blootgelegd, is er 'the statue of faith' en een brug met alle horoscoop-sterren waar je een wens op kunt maken. Bijgelovig als ik niet ben doe ik dat natuurlijk! Ik moet zeggen dat Israël zichzelf goed lijkt te beveiligen, er vliegen met regelmaat helikopters en vliegtuigen over, je ziet regelmatig een militair rondbanjeren met z'n AK-47 (ofzo). Ondanks deze gemaakte veiligheid loop ik over straat en kan ik de verwachting niet onderdrukken dat er elk moment een granaat in kan slaan of dat er een bus ontploft of dat er een vliegtuig in één van de hotels stort of dat er een zelfmoordgast voor me gaat staan met bloeddoorlopen ogen en z'n jas opentrekt zodat ik al die explosieven om zijn middel kan zien... gelukkig komt het allemaal niet zover :P
Wanneer ik dat allemaal bewondert heb ga ik maar weer even bij het strand kijken, duik een pub in en kijk wat English Football, vind het op een gegeven moment wel weer leuk geweest, het is immers al weer donker, en besluit wat te gaan eten, duik daarna toch nog een kroeg in tot Guy belt; de laatste trein gaat om 21:00 dus je moet je wel even richting treinstation begeven, maat! Net op tijd dus, ik vind mijn weg (TAXI) naar het station en weet op het juiste spoor te belanden voor de trein. Phew, nu nog bij het juiste dorpje uitstappen, wel zo handig... Als ook dat goed gaat, blijkt dat er geen bussen meer rijden (het is echt dood na 21:00) en dat de zus van Guy/Sagi genaamd Gal (vanaf heden Galmeisje) de auto heeft en komt mij zo ophalen. Zo maak ik ook meteen kennis met de vrouwelijke kant van de Fogel familie, we gaan lekker ijs eten met z'n twee en daarna dropt ze me bij Guy. Daar nemen we d'r nog eentje en gaan we heentje (iets later dan even :P)
El Super Clássico
De volgende dag is de dag van El Super Classico (Real Madrid vs Barcelona) dus blijf ik lekker lang liggen, duik even het 'terras' van Guy op en ga in de zon koffie drinken, uiterst aangenaam. Na een hele tijd niets doen dan leven, eten en wat drinken besluit ik om het park van Kfar Saba op te zoeken. Uiteraard vind ik het de eerste keer niet, maar gelukkig kom ik er wel en valt iets onaangenaams me op. In de poging tot veiligheid is het park afgesloten met een hek, met één of twee ingangen, waar je wordt gecontroleerd op bommen en vuurwapens. Laat ik die juist vandaag thuis hebben laten liggen. Chillen in het park dus, tot Sagi belt, die heeft weinig tijd tussen al z'n optredens door, maar vandaag heeft hij vrij. We drinken wat koffie en gaan daarna eten bij zijn favoriete toko. Lekker aan de shoarma, falafel etc. Maar voor een echt heus toetje moeten we naar de Arabs, maar Sagi is niet zo positief over Arabs, toch besluiten we even te gaan, en we gaan de Arabside eens bekijken. De Arabside is iets minder opgeruimd en netter dan de Jewside, maar voor de rest lopen er, mijns inziens, hetzelfde slag volk rond, en na wat navraag komen we dan bij de plek waar we onze baklava en andere zoete meuk halen. Zoet is een understatement, het is zo ontzettende mierenzoet dat de tanden uit je mond vallen en een gat in de grond veroorzaken, met wat bittere koffie erbij is het helemaal bijna niet te eten, hoewel de smaak goed is :). We nemen een paar bakjes koffie, eten wat zoetigheid (hoewel ik al vol zat van de shoarma) en maken weer dat we wegkomen! We maken ons klaar voor El Super Classico, eten en drinken wat, en zien dat Barcelona in vorm het nietige Real Madrid verpulvert. We nemen er nog een paar, maar gaan redelijk vroeg naar huis, want de volgende dag staat Haifa op het programma en dat betekent vroeg het warme bedje uit.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
