Helden op flip-flops

Daar zijn we dan; Egypte het land van het mystery rondom de pyramides, het land met de oude cultuur van zonnegoden, farao’s en graftombes, het land met een rijke geschiedenis, het land dat door Britten, Fransen en Romeinen gedomineerd is, het land waar veel te zien valt vooral voor geschiedenisfreaks and cultuurliefhebbers. Daar zijn wij dus, wij zijn drie klasgenoten die voor een studie richting dit wonderlijke land zijn vertrokken om tours te beoordelen in Alexandria en die andere twee klasgenoten zijn Simon en Teun, waar ik met Simon al naar Berlijn en Fuerte Venture ben geweest is Teun voor het eerst van de partij, eens kijken hoe gezellig die gozer is.

Voor we naar Alexandria vertrekken zaterdag zitten we eerst een paar dagen in Cairo waar we ons een beetje gaan verdiepen in de cultuur, niet zozeer zodat wij ons hetzelfde gaan kleden en gaan gedragen, maar meer zodat wij weten wat ons te wachten staat de komende drie weken zodat we nu een cultuurshock ontvangen en wanneer we daadwerkelijk aan de slag moeten niet voor heftige verrassingen komen te staan. Een paar dingen die ons opvallen sinds onze aankomst hier in Egypte.

Verkeerschaos
Het verkeer is hier echt een chaos, de witte lijnen op de weg hebben hier totaal geen invloed op het rijgedrag en de verkeerslichten nog minder, in plaats van te stoppen voor rood en wachten tot het groen wordt gaan de auto’s luid toeterend richting kruispunt om andere op de hoogte te brengen van hun aanwezigheid, vervolgens gaan ze ietsjes langzamer rijden om zonder te aarzelen over te steken. Voetgangers hier moeten goed op hun tellen passen, het oversteken van een straat gebeurd ook niet met behulp van een zebrapad, voetgangerstunnel of verkeerslicht, nee voetgangers steken gewoon over en het is een mirakel dat niemand aangereden wordt. Hoewel, een mirakel, de automobilisten zijn best verdraagzaam en laten anderen voor en geven de voetgangers dus ook een kans om over te steken. Maar een echt veilig gevoel heb ik de afgelopen dagen nog niet gehad tijdens zulke wandelingen, ik volg maar gewoon een lokaal die wel weet hoe het oversteken in zijn werk gaat… Gewoon je lichaam voor een auto gooien en als hij geen enkel teken geeft dat ie gaat stoppen, doe je een stapje terug zodat hij net niet over je tenen rijden en de auto achter je, je niet raakt met zijn zijspiegels. Het is hier zaak om brutaal te zijn, maar wel brutaliteit met verstand.

Vrouwen
Vrouwen lopen hier ook rond, ja ja, het mag voor sommigen een verrassing heten, maar ze zijn hier zeker aanwezig, overdag zie je ze alleen niet zo gek veel, maar wanneer de klok de drie gepasseerd heeft komen ze opeens overal tevoorschijn, dan gaan ze winkelen en dat doen ze zelden alleen. Vrouwen dragen hier ook vooral hoofddoekjes en bij sommigen zie je alleen de ogen en is de rest afgedekt met een zwart gewaad, het is best merkwaardig om dit in het echt te zien in een Islamitisch land. Zo staken wij een straat over, met gevaar voor eigen leven, en zagen we een vrouw in zo’n gewaad met haar man lopen, toen ze ons opmerkte kruipte ze dicht tegen haar man aan en verschool ze zich een beetje achter hem tot we hen gepasseerd waren… vaag dus.

Lachen
Ik heb me laten vertellen dat Egyptenaren een geweldige dosis humor hebben, daar heb ik voorlopig nog niet al te veel van meegekregen, de mensen op straat hebben vaak een neutrale, norse blik en beginnen pas met lachen als ze ons zien. En soms is dat grinniken omdat wij op onze flipflops, korte broek, T-shirt en schoudertas er nogal westers uitzien. Soms is dat domweg uitlachen, soms is dat heel verlegen lachen, zo van ‘ooooh, kijk eens; westerlingen! Kom, niet opvallen’ en soms het ons toelachen en een beetje zwaaien en ons welkom heten. Zo kwamen we een grote groep kinderen tegen bij de Giza pyramides die maar bleven zwaaien, hoi schreeuwden en in hun beste Engels toeriepen dat we zeer zeker welkom waren in hun prachtige Egypte. Best raar zo’n heldenstatus, hoewel je natuurlijk niet een held bent, maar ik heb het idee dat supersterren ook zo bekeken en benaderd worden. Teun verwoordde het heel scherp: ‘Het is hier gewoon aapjes kijken, maar wij zijn de aapjes.’

Dit zijn zo’n beetje de opvallendste zaken die duiden op een cultuurverschil nu dan even heel kort hoe de reis en afgelopen dagen eruit zagen:

Dinsdagavond gingen we de lucht in met KLM, een vriendin van Simon had ons goede plaatsjes gefixed en de beenruimte was geweldig, de films waren leuk (‘ Alles is liefde’ gekeken), het eten was aangenaam en het bier was gratis. De vlucht zelf verliep ook vlekkeloos en na een rustige rit landden we dan in Cairo (vanuit de lucht zagen we vele groenen torentjes, vele moskeeen die verlicht zijn tijdens de nacht), hier moesten we even een visa aanschaffen, en dat was niet echt duidelijk aangegeven, maar we hebben het zonder al te veel gestuntel toch voor elkaar gekregen om vervolgens de baggage maar eens op te halen en te kijken of het hotel de chauffeur die ons op zou pikken op tijd had weggestuurd. En ja hoor, we waren de deur nog niet uit of een bordje met TEUN viel in ons blikveld. Hops, ook dat ging dus goed, wij de auto in met deze man die niet zo gek goed in Engels was en binnen dertig minuten waren we dan bij het hostel/budget-hotel. Daar waren nog genoeg man actief aan het werk (het was ondertussen 04:00 plaatselijke tijd) en werden we onze kamer gewezen. Een mooi ruime kamer met drie bedden een mottenkast waar de motten goed overleven en dus niet gebruikt kan worden en uitzicht op het binnenpleintje van het hostel. Prima dus, even een tukkie draaien en morgen op pad in Cairo.

Ontbijt is hier geen probleem, je wordt wakker en je kunt aangeven dat je over 20 minuten je ontbijt wilt (wat voor tijd het ook is), dat dus gedaan en toen door Cairo rondbanjeren, beetje verdwalen, beetje straten oversteken, beetje gevaar lopen en alles overleven. Het station gezien waar we de tickets moeten ophalen en na een lange wandeling het Hilton hotel in om daar op het dakterras een biertje te doen, nou, dat was echt perfect. De zon schijnt precies goed, de windschermen hielden de wind tegen, het uitzicht over de stad was prachtig en in de verte zagen we de silhouetten van de pyramides van Gize, ons eerste contact met de oude beschaving. Toen weer terug naar het hostel, wat gegeten onderweg en op zoek naar een kroegje waar ze ook bier serveren… Nou dat is nog knap lasting, want de meeste mensen drinken geen bier in dit land en we kwamen van een zonovergoten doch koude kermis thuis. Paar potjes kaart, afgesproken om morgen een tour te doen en tukken maar.

Donderdag is het begin van het weekend in Egypte en dat was te merken bij de pyramides die we bezochten, de pyramides zelf waren indrukwekkend natuurlijk, de sphinx erbij was ook erg mooi alleen die mensen die je een kameelreisje willen verkopen waren nogal irritant net als de kinderen die dachten dat het voor ons heel mooi zou zijn als wij een ansichtkaartje zouden kopen. Maar dat mag de pret niet drukken, we zijn daar ongeveer 1,5 uur geweest en het was echt schitterend, wat mooie foto’s gemaakt die op de volgende website te zien zijn, ik moet nu het verhaaltje afronden aangezien we de tickets voor morgen gaan kopen en daarna weer even in de zon gaan zitten (die gaat om ongevaar 17:00 onder en het is nu 13:00). De link: http://public.fotki.com/teunbakker/