Baas boven Baas

Reizen blijft toch een van de leukste dingen die er zijn.
Ondanks dat mijn Nederlands per week achteruit gaat,
Besef ik me dat ik dat best kan lijden.

Backpacken is misschien wel de beste manier om echt te reizen.
Alhoewel er natuurlijk miljoenen anderen zijn die hetzelfde doen,
voelt het toch uniek aan.
Aan de andere kant mis je de nodige luxe van goede hotels en
fantastische restaurants.
Storen zal ik me daar niet aan, nee, als onafhankelijke reiziger ben
je de baas van je eigen planning.

Na een lange tijd in Melbourne te hebben gezeten was het eindelijk
tijd om weer verder te reizen, ik was ondertussen al een poosje klaar
met mijn werk bij CARE. Dat deurkloppen kwam me onderhand wel de neus
uit, de groep was flink geslonken en de gezelligheid op het werk werd
gaandeweg minder en minder, als daarbij ook de resultaten niet
helemaal in mijn voordeel uitvallen, dan is het toch tijd om mijn
conclusies te trekken en verder te kijken. Het verder kijken was
vooral in de eerste weken een ware activiteit, maar van een ruwe
rivier onderontwikkelde dat zich in een slootje waar geen vers water
meer doorheen stroomt. En dat heeft vooral te maken met mijn idiote
huisgenoten, ja idioten, maar wel op een vriendelijke manier. Er zijn
weinig avonden geweest op 'The Inkerman' dat ik gewoon rustig een
filmpje kon kijken en om 11 uur naar mijn bed kon vertrekken zonder
bang te zijn dat het huis afgebroken werd. En dan zijn er twee
mogelijkheden; of slapen met mijn muziek in of meegaan in de
festiviteiten.

Natuurlijk heb ik ook andere dingen gedaan dan opgesloten in mijn
gedeelde huis te zitten, zo heb ik met de nodige pijn in mijn slaap
het EK gevolgd, wat leidde tot pijn in mijn Neerlands Trots. De pijn
in mijn slaap is te danken aan het tijdverschil, de eerste wedstrijd
was zo slecht nog niet; op een zaterdagnacht rond 02:00, wel brullend
naar huis. De andere wedstrijddagen waren minder aangenaam omdat de
wedstrijd om 04:45 begonnen, wat dat betreft was het maar goed dat het
zo snel weer over was. Ook meteen de laatste keer dat ik het
Nederlands Elftal volg terwijl ik in Melbourne zit, want als ik in
Melbourne zit heeft het Nederlands Elftal nog nooooooooit een
wedstrijd op het EK gewonnen. De finale heb ik nog wel gekeken met de
mannen van Wales die boven me zijn komen wonen. Raar volk ook weer!

Daarnaast ben ik een paar dagen naar Adelaide geweest om te kijken hoe
dit er nou eigenlijk uit ziet en ook even naar het strand daar. Niet
al te boeiend allemaal en snel weer terug naar Melbourne to be Alive.
Daar een paar keer met mijn 'Vietnamese' vrienden Damien, Haylee en
Rebecca wezen uit eten, uiteraard Vietnamees, oh nee Chinees, maar wel
bijna Vietnamees! Heel gezellig om weer even herinneringen op te halen
uit die goede tijd in 'Nam. De laatste twee keer met Damien en Haylee
daadwerkelijk Pho gegeten en dat was bijna net zo goed als in Vietnam
en de allerlaatste keer voor het eerst kangeroe voorgeschoteld
gekregen. Skippy is net zo lekker als steak en net zo makkelijk te
bereiden, heerlijk dus!

Als laatste wil ik dan nog mededelen dat ik heuze pinguins gezien heb,
in het wild, in Melbourne! Samen met Shanna en Lizet naar de St. Kilda
pier, veel te laat eigenlijk, maar we konden ze nog ruiken, horen en
zien toen we aankwamen. Van die hele kleine pinguins die een beetje
staan te schreeuwen om vis, ik versta ze niet, maar ik geloof dat het
om de vis ging, of om de flash van de camera's die niet toegestaan
waren. Dus lieve mensen, zelfs in Melbourne kun je pinguins vinden en
dat terwijl de winter bijna warmer is dan de Hollandse zomer.

Nu ben ik gevlucht naar het noorden en zit ik in Cairns, hier werkt
Fiona als manager in een backpackers en na 5,5 jaar is het tijd om
weer eens een praatje en drankje te doen met haar, om goede
herinneringen van Zuid-Afrika op te halen en te klagen over van alles
en nog wat. Hopelijk kan ik hier wat werk vinden, het liefst met een
leuke baas.

PS als je CARE al steunt, fantastisch yo! Doe je dat nog niet, snel doen dan!

PS2 Deze blog nog interessanter met foto's, in kleur!