Nobody Cairns en een jaar

Na een aangename, doch koude, tijd in Melbourne was het dus tijd om Fiona op te zoeken in Cairns, Far North Queensland, een kleine vijf of zes uur vliegen wat niets is in dit land en ik arriveer in de tropische warmte, waar ik mijn schoenen echt niet meer nodig heb, om over mijn winterjas en sjaal maar te zwijgen.

Zonder al te veel problemen kom ik dus aan, ondanks het vroege tijdstip waarop ik het pand moest verlaten, in Cairns. Doordat mijn laatste avond in Melbourne best wel een gezellig was met huisgenoten en collega's ben ik mijn telefoon kwijtgeraakt (waarschijnlijk in de taxi terug naar huis) en heb ik mijn camera in de woonkamer laten liggen, maar dat zijn zorgen waar ik me niet zo druk over maak, meestal. Maar zonder telefoon werd het wel knap lastig om Fiona te bereiken, ik had haar telefoonnummer nergens opgeschreven en ik ben niet de juiste persoon om nummers te onthouden, dus moest ik maar improviseren, waar ik vaak wel goed in ben! Dit keer ging het minder goed, maar ook wee niet van dusdanig rampzaligheid dat mijn veiligheid in het geding kwam. Want ik belde Nomads in Cairns op en vroeg of ik niet misschien een nachtje kon verblijven in dat mooie hostel in dat warme stadje en dat kon, want ze zaten nog lang niet vol. Perfect dus, of ik misschien ook opgehaald kon worden? Helemaal geen probleem. Dus tien minuten later zit ik in een minibusje en ga ik naar Nomads, waar Fiona werkt...

Check in, check het hostel uit, loop een rondje en vraag me af waarom ik Fiona niet zie. Loop nog een rondje, drink een biertje, rook een sigaretje, wacht even, lees een boek en begin wel heel erg lui te worden, ga naar mijn kamer, val in slaap, word wakker door de intercom die iets zegt als; 'Can Peter de Graaf please come to reception?' en draai me om. Word weer wakker en besluit nog een rondje te lopen, biertje te drinken en dan maar eens vragen of Fiona niet toevallig in dit hostel werkt, maar niemand heeft van een Fiona gehoord en kent haar dus ook niet, mmm, raadselachtig. Ik ben toch wel in de goede stad hoop ik? Wat als ze nou in Brisbane bij Nomads werkte, of Sydney of Perth of Darwin? Oh oh oh, snel even kijken op Facebook dus om alles nog eens te controleren en daar staat toch echt dat Fiona werkt in Cairns bij Nomads en dat ze daar de manager is. Steeds meer puzzelstukjes vallen uit hun plaats en om dat allemaal een plaats te geven in mijn brein haal ik nog maar een drankje.

Dan ga ik nog maar eens Facebook bekijken en zie dat Fiona online is en ik vraag haar WAAROM ZE NIET AAN HET WERK IS!!!!!!!!! Waarop zij vraagt waarom ik niet in haar Nomads ben... Dan komen de stukjes allemaal tezamen want er is niet èèn Nomads in Cairns, neehee, er zijn er maar liefst twee! En ik zit dus in de verkeerde Nomads om me heen te stressen met dat biertje in mijn handen. Op naar de juiste Nomads dan maar, waarbij ik in de brandende zon over de Esplanade slenter en het hart van Cairns dus voor de eerste maal aanschouw, poe poe. De wandeling neemt zo'n 15 minuten in beslag en dan is het knuffelen, schreeuwen, zwaaien en hoi zeggen, want daar is Fiona, hard aan het werk, in de andere Nomads. Gezellig. Ik maak die avond meteen kennis met het uitgaansleven in Cairns en besluit dat het niet zo heel boeiend is, niet wetende dat ik hier nog 114 dagen verblijf.

Dat is het begin van mijn Cairns en in de drieënhalve maand maak ik ontzettend veel vrienden en ben ik, vooral 's avonds, ontzettend druk! De eerste twee/drie weken staan in het teken van een nieuwe baan zoeken en ondanks een paar gesprekken blijft het daarbij, ondertussen wordt ik opgewaardeerd tot de 'Event manager' van het hostel en mag ik dus de avonden organiseren waar er iets te beleven valt. Zo creëren we een paar terugkomende evenementen; Punch Sunday, Sangria Monday, Pizza Tuesday en de barbecue op zondag. En een paar losstaande evenementen/gebeurtenissen; Aidan's Irishday, Mexican Monday, Halloween, Twisting by the Pool, BBQ on the Esplanade en een verjaardag of drie. En als kers op de slagroomtaart mag ik iedereen rond 11 uur 's avonds het hostel uittrappen en meenamen naar een van de kroegen, waarvoor ik gratis versnaperingen mag ontvangen en regelmatig gratis mijn eten opwaarderen zodat ik elke dag steak, schnitzel of nachos kan eten zonder er voor te betalen! En ik kan je vertellen dat dat na verloop van tijd ontzettend saai wordt, om elke avond maar weer naar dezelfde kroeg te gaan, met dezelfde muziek alleen met anderen mensen. Een soort Holle Wout elke avond...

Natuurlijk ben ik niet alleen maar aan het feesten geweest; Zo heb ik een paar dagen de afwas gedaan in een Japans restaurant, ben ik samen met Fiona op twee roadtrips geweest, liggen we met z'n allen gezellig te ontspannen bij 'The Lagoon', wat een artificieel strand is, aangezien er krokodillen op de loer liggen is er geen echt strand., gaan we met een groep barbecueën op een echt strand, lees ik best veel boeken en spelen we flink wat kaartspellen (wat 's avonds leidt tot drankspellen natuurlijk)

Over die roadtrips valt natuurlijk ook wat te vertellen; de eerste was samen met Fiona en Jo Saunders naar Cape Tribulations, wat een beschermd regenwoud is dat op een bepaald punt samenkomt met The Great Barrier Reef en daardoor dus de enige plaats ter wereld is waar twee beschermde natuurgebieden samenkomen!!!!!!!oneone!! En de trip zelf was een hele gezellige, zo rijden we dus door regenwoud, komen we langs hele mooie stranden, voeren we voedsel aan vechten miniatuur kangoeroes genaamd wallaby (ofzo), proberen we een vuurtje te maken zonder er echt over na te denken en vallen we al slap ouwehoeren buiten onze campervan in slaap, worden we wakker gemaakt door een kalkoen met stemband problemen en slapen we de tweede nacht met vier mensen achterin de campervan gemaakt voor maximaal drie normale personen (heeeeeel oncomfortabel dus)

De andere trip was samen met Fiona, Immi en Gilian. Immi is de huis Duitser die af en toe helpt in het hostel en waarmee ik vooral de eerste weken mee ga barbecueën en eten, Gillian is een vriend van zowel Fiona als Immi. Die trip huren we een gewone auto en gaan we een grot bezichtigen nabij Mareeba, een klein gehucht met vijf huizen en een bar. De grottenleider was een man die niet bepaald grappig was, maar dat wel probeerde, en dat was jammer, gelukkig waren de grotten zelf redelijk leuk en soms heel mooi en dat sleepte ons er doorheen, na anderhalf uur flauwe en voorspelbare grappen te hebben gehoord mogen we de tunnels verlaten en zonlicht verwelkomen. We zoeken een oude mijn op en nog wat rotsen die we met gevaar voor eigen leven beklimmen, maar wat wel leidt tot een mooi uitzicht en plezier!

Maar eigenlijk bestond mijn leven in Cairns vooral uit het volgende ritme; redelijk laat opstaan en daardoor het gratis ontbijt missen, luieren in het hostel of rond The Lagoon, voorbereiden op de avond evenementen, eten, drinken in het hostel, drinken met de backpackers in de Woolshed, slapen. Met wat uitzonderingen daargelaten natuurlijk, maar dat is het wel zo'n beetje. Sommige avonden had ik totaal geen zin om überhaupt een drankje te doen, maar dan is er wel een Earl uit Nieuw-Zeeland of een Aidan uit Ierland die 'a casual beer' aanbiedt waardoor de avond toch weer uit de hand loopt, of is er iemand wiens laatste avond in Cairns of Australië gevierd moet worden en is een ontsnapping schier onmogelijk.

Maar dat is nu allemaal achter de rug, want op het moment van schrijven zit ik me stierlijk te vervelen in Innisfail, wat een dorp is waar veel 'farmwork' verricht wordt en waar ik hopelijk de aankomende tweeënhalve maand op een bananenboerderij kan werken.

Trouwens, morgen is het 22 november en dan is het precies een jaar geleden dat ik het vliegtuig instapte om via een geweldige, schitterende, interessante, overheerlijke, geniale, verrassende, vermakelijke en absoluut fantastische weg nog steeds aan het reizen ben.