BL Innisfail

BL Innisfail

Alle feestelijke activiteiten achter me latend, stap ik samen met Joe (uit Melbourne), Lisa en Linnea 's ochtends vroeg de bus in. De drie hebben hun ticket geboekt en ik ga mee op bonnefooi, hopen dat er mensen niet op komen dagen deze vroege vrijdagmorgen. De bus was namelijk volgeboekt nadat de drie het wel gelukt was. Gelukkig mag ook ik mee en staat er een nieuw werkavontuur te wachten. Bananenland Innisfail.

In goede gezondheid komen we dan aan in Innisfail, waar de naam toonaangevend is voor de hoeveelheid plezier er hier te beleven valt voor de gemiddelde backpacker, maar dat weten we natuurlijk nog niet op dit moment. Rick, de eigenaar van het werkhostel 'Walkabout' waar we verblijven, staat al klaar en na een korte kennismaking, introductie in het leven in en rond het hostel en garanties over verblijf en werk checken we in in onze kamer, vier stapelbedden allen onbezet, dus iedereen DIPS/SHOTGUN/EERST op de lage bedden en eens om ons heenkijken in het hostel, Rick had ons gewaarschuwd dat de weekenden redelijk wild zijn en dat zullen we natuurlijk wel merken vandaag.

Maar voor al het gelazer begint, eerst even boodschappen doen en kijken wat Innisfail ons te bieden heeft, de boodschappen zijn geen probleem omdat ze ook hier een Coles, IGA en Woolworths hebben. De rest doet wat teleurstellend aan, behalve het feit dat we door een begraafplaats 'moeten' slenteren, de rivier met krokodillen over steken en langs een McDonalds en Subway komen, valt er weinig te beleven hier. Ja, de Esplanade ziet er redelijk uit, de Main Street is oké, maar niets verder te melden, tenzij je het zwembad als hoogtepunt wilt zien, daar gaan we trouwens nooit heen. Maar goed, we zijn dus in Innisfail en zetten ons schrap voor een wild avondje in het hostel en het is maar goed dat we ons mentaal voorbereid hebben, met de nodige hulp van ieders favoriete drankje Goon, want het wordt echt een gekkenhuis. De entertain kamer is omgetoverd in een kamer voor het goonpong/beerpong kampioenschap (de winnaar van de avond mag de tafeltennisballen in zijn/haar kamer houden voor de volgende dag!). Omdat niet iedereen weet wat bierpong is (in dit geval goonpong) zal ik het proberen uit te leggen en de regels verschillen per kampioenschap/tafel/kroeg/persoon:

Twee teams van twee spelers proberen tafeltennisballen in zes, met bier/wijn/goon gevulde, bekers te werpen. Deze bekers zijn gepositioneerd aan het uiteinde van de tafel in de vorm van een driehoek met de punt naar voeren (3-2-1). Elke keer als er een bal in een van deze beker geworpen wordt, moet het verdedigende team deze bekers in een teug leegdrinken.

De teams staan tegenover elkaar aan de korte zijde van de tafel en mogen niet teveel over de tafel leunen, om zo de invloed van de deelnemers lengte te beperken. Bij deze kampioenschappen moest er 500 millimeter achter de tafel plaatsgenomen worden.

Elk team heeft twee pogingen per ronde, tenzij;
1. de bal via de tafel terug rolt en als eerste wordt gepakt door het werpende team. (Dit resulteert in een 'blinde worp', waarbij de ogen van de werper afgedekt/gesloten moeten zijn)
2. het verdedigende team de bekers aanraakt tijdens een worp.
3. het werpende team beide ballen in verschillende bekers werpt.
4. het werpende team beide ballen in dezelfde beker werpt. (Dit resulteert ook direct in een dubbele inname van alcohol voor het verdedigende team, i.p.v. twee bekers moet men vier bekers tot zich nemen)

Er zijn verschillende manieren om de bal te werpen, de meest efficiënte en gebruikte manier is een directe worp, deze mag onder geen beding onderbroken worden.
De andere veelgebruikte, minder efficiënte manier, afhankelijk van de toestand van de tegenstander, is de worp met een stuit. Deze mag onderbroken worden en dat is ook zeer aangeraden, want bij het niet onderbreken van zo'n worp moeten er bij een succesvolle worp twee bekers leeggedronken worden. Deze worp wordt veel gebruikt aan het eind van de avond, wanneer de meeste deelnemers afgeleid worden door rondvliegen dartpijlen, slechte Duitse muziek, schreeuwende Ieren en Engelsen en natuurlijk filosofie.
De derde en minst gebruikte manier is een worp via het plafond, deze mag ook niet onderbroken worden en bij een succesvolle worp is het spel direct over.

Het spel wordt gewonnen door het team dat als eerste alle bekers van de tegenstander van de tafel weet te krijgen, het verliezende team moet als toetje ook de resterende bekers van het winnende team tot zich nemen. Zoals bij elk spel in Australie is er ook een regel die niemand mee wilt maken; Wanneer het verliezende team geen enkele beker van de opponnent van de tafel weet te krijgen moet dat team nakend een rondje doen door de patio. En laat dat nou net iets zijn wat mij en Joe overkomen is, in onze eerste ronde tegen een stel dat hier al zo'n vier maanden de beerpong heerschen. De eerste worp van het andere team was meteen een dubbelklapper in dezelfde beker, 6-4=2. Waarop wij onze worpen mistten, zij werpen weer een keer raak 1, wij missen weer en bam, nog een rake worp van hun kant. Welkom in Innisfail! Gelukkig weten we wraak te nemen later op de avond door zo'n negen wedstrijden achter elkaar te winnen, waarna ik persoonlijk kapot in bed in slaap val, terwijl Lisa, Linnea en Joe de enige kroeg van het dorp onveilig maken.

De zaterdag bestaat vooral uit het in de zon liggen bijkomen en meer mensen te leren kennen, Joe en ik zijn natuurlijk na die geweldige reeks in beerpong berucht en bekend in het hostel en raken dus in gesprek met enkele mensen die al maanden werken op de bananenboerderij. Wij hopen zo snel mogelijk aan de slag te kunnen en de zondag komt dan ook het goede nieuws van Rick. Joe mag buffelen op een fanatieke 'farm' en ik mag aan de slag op een wat meer ontspannen farm.

Maandagochtend vroeg uit de veren om bananen te dragen, hier wel humpen genoemd. Ik word naar een farm gereden en mag kennismaken met pijnlijke schouders, warmte zonder een briesje om af te koelen, rattenpis, 30kg tot 80kg bananentrossen die ik van de boom naar de trailer moet dragen op mijn tedere schoudertjes, Australiers die hun hele leven weinig anders gedaan hebben dan bananenplukken en honderden spinnen die ietsjes groter zijn dan thuis. Leuk man! Het werk op zich is eigenlijk niet zo erg, maar het is maar voor twee dagen en ik heb woensdag al een dag vrij. Niet omdat ik zo slecht erin was hoor, maar omdat deze farm slechts drie dagen in de week werkt en twee dagen humped. Gelukkig dus een woensdag om bij te komen en die dag komt Rick weer naar me toe om te melden dat Lisa en ik naar een andere farm gaan, waar ik bananen ga ophangen (STERF BANANEN STERF!) en Lisa bananen met militaire precies de zelfde kant op laat kijken. En vanaf dat moment zien mijn werkdagen er als volgt uit;

05:00 ALARMKLOK ALARMKLOK ALARMKLOK
05:00 Jesper; “Bam, uit dat ding”
05:15 ALARMKLOK ALARMKLOK ALARMKLOK
05:15 Jesper; “Mompel mompel, wraagh, mompel mompel”
05:16 ALARMKLOK ALARMKLOK ALARMKLOK
05:16 Lisa; “Mompel mompel, wraagh, mompel mompel”
05:20 Jesper en Lisa; “Omnomnomnomnom”
“Willekeurig onderwerp besproken zonder emotie”
05:30 ALARMKLOK ALARMKLOK ALARMKLOK
05:30 Joe; “Mompel mompel, shitfuck, mompel mompel”
05:40 Jesper en Lisa; “Poets poets gorgel gorgel”
05:40 Joe; “Omnomnomnomnom”
05:41 Jesper, Lisa en Joe “Willekeurig emotieloos gesprek”
05:45 Jesper en Lisa “ Bye bye, have fun at work”
05:45 ALARMKLOK ALARMKLOK ALARMKLOK
05:45 Linnea “HAAAAAAAAAAAAAAARGH NO NO NO”
05:45 – 06:10 Lisa, Jesper en derde backpacker
“Willekeurig emotieloos gesprek”
06:10 Lokale mensen en de backpackers “Good morning”
06:10 – 06:20 Vroem vroem vroem vroem in 't busje naar werk
06:20 Iedereen “Moguh”
06:30 – 09:00:
IIIIIIEEEHHHAREGHGGGG x 90 – van de hydraulische pomp
VROEM VROEM VROEM x20 – van de trailers die 44 trossen brengt
ZWOESH ZWOESH ZWOESH x800 – van het onthoezen van de trossen
SPLASH SPLASH SPLASH – van het schoonmaken van de trossen
ZWOESH ZWOESH ZWOESH x 800 – van het sorteren van de hoezen
“Willekeurige gesprekken over bar weinig met de bestuurders van de trailers”
“Psst psst, hey backpacker” – van Sandy de bananen snijder.
“Hey Dutchie, wanna smoke some weed, got goooooood stuff” – van Ian een bestuurder
09:00 – 09:30 Smoko (pauze)
“Willekeurige emotieloze gesprekken met de backpackers”
09:30 – 12:00 zie 06:30 – 09:00
12:00 – 12:30 zie 09:00 – 09:30
12:30 – 16:00 zie 06:30 – 09:00
16:00 “Willekeurige wat vrolijkere gesprekken” + vroem vroem vroem vroem van 't busje.
16:15 – 21:00 Gezelligheid, eten, slap geouwehoer etc
21:00 – 05:00 ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ

En wat doe ik dan precies? Nou ik help levensmoede bananen een handje hun, niet zo vrolijke, leven te beëindigen. Eerst worden bananen dus van hun voedsel en levensader afgesneden, terwijl ze al in hun lijkzakken zijn gestoken, daarna worden de bananen op een trailer gelegd en komen ze naar mij toe, daar hang ik ze per vierenveertig op, aan vierenveertig touwen, dat ik daarna via de hydraulische pomp ook nog eens de lucht in breng, vervolgens rijd ik de trailer weg om ruimte te maken voor een nieuwe trailer. Daarna geeft de bananen wat lucht door de hoezen te verwijderen, om die zojuist verkregen frisse lucht te misbruiken middels een douche en een tuinslang en ze dus te verzuipen. Als ik ze genoeg verzopen heb (en de chemicaliën verdwenen zijn) gaan ze naar onze Sandy de snijder, die ze nog eens kapot snijdt per zestal of achttal, waarna ze weer in een bak met water gaan en worden geordend door Lisa, zodat de inpakker de bananen in een doos kunnen stoppen die daarna op een palet gezet wordt. Bam, het proces. Niet verkeerd werk, ook niet aangenaam, maar goed vol te houden.

Naarmate de tijd vordert in het hostel is het werk inderdaad prima vol te houden, maar wordt het in het hostel gekker en gekker, er zijn uiteraard hele gezellige weekeinden waar iedereen los gaat, hoewel het soms toch te ver gaat en ik besluit dan ook als volgt: "In is fail' ---> "Out is success" en gebruik kerst en oud en nieuw als excuus om naar Cairns te gaan, om daarna die dichtgetrokken deur niet meer te openen en met Fiona, Jelle, Aidan en andere gezellig mensen een leuke tijd te hebben.