Angkor
Door: FlePser
Blijf op de hoogte en volg Jesper
07 Januari 2012 | Cambodja, Phnom-Penh
Suggesties om op te sturen, hier komen ze: Sneeuw, een CD met mp3's, een fles Sonnema, brieven, jezelf, een creditcard met veel geld of gewoon een kaartje uit Spakenburg of Amsterdam of Houten of Den Bosch of Bunschoten of Eemdijk of Amersfoort of een blanko kaartje. Genoeg mogelijkheden dus, vul het maar in, ik verwacht nu natuurlijk zakken vol brieven! Dan nu het vervolg van ' Mijn Oosterse Orientatie' (die woordspeling, och och).
Een kort verhaal, serieus, want er valt niet zo gek veel te vertellen. Niet veel te vertellen? Och ja, er valt GENOEG te vertellen over alle tempels die we gezien hebben in Angkor, over de schitterende ruines van een lang verloren stad die door de Franse weer tot leven gewekt is, voor toerisme dan. Of over het beklimmen van deze lange trap en het uitzicht van die andere hoge tempel, maar dat is saai op een manier dat het alleen maar over oude gebouwen gaat, maar ik zal een poging doen om het ten eerste kort te houden en 'b' interessant te zijn! Maar dat is eigenlijk altijd het geval, dus laten we beginnen, hoewel ik zeker weet dat het toch geen kort verhaal wordt.
Allereerst was er natuurlijk de busrit om het land binnen te komen en dat was deze keer onverwachts saai, waar we normaliter een nachtbus proberen te regelen, konden we dit keer niet anders dan een hele dag in de bus te zitten, dus vanaf een uurtje of acht werden we per boot verplaatst naar het vaste land, mochten we onze visa regelen via een 'agency' (die er overigens allemaal uitzagen alsof ze van de maffiosi waren) en voor een prikkie van dertig dollar regelden zij alles voor ons, alles! Nou perfect dus, dertig minuten later bij de grens, daar anderhalf uur ontspannen wachten en als we de bus instappen komen ze met de paspoorten aanzetten. Prima geregeld dus, ware het niet dat ze geen van onze paspoorten mee de bus in brachten. Als men je in 30 minuten tijd, 15 keer vraagt met hoeveel we zijn en waar we heen gaan, dan zou je verwachten dat men ons onderhand wel kent, maar dat bleek ijdele hoop. We vragen dus even voor de zekerheid om onze vijf paspoorten en de man komt lachend terug met vier paspoorten en gaat er maar vanuit dat we kunnen vertrekken. Nu mag iedereen twee keer raden wiens paspoort er nog ontbrak. Nee, niet die van Aileen of die van Jenny, Anja of Arne. Het was uiteraard de mijne en op het moment dat de bus wilt wegrijden sla ik de man voor z'n smoel, geef hem een kopstoot erna en steek mijn meegesmokkelde gun in zijn oogkas terwijl ik in zijn oor schreeuw. 'WHERE IS MY PASSPORT!!!!!!! YOU MOTHERPEEP PEEPSUCKER PEEEP'. Ik laat hem opstaan, hij vlucht naar buiten, dus volg ik hem, geef hem nog een schop na en binnen een mum van tijd wordt mijn paspoort in mijn handen gedrukt. Geen probleem dus, ik lever het pistool in bij de duano en we kunnen onze weg vervolgen. Hallo Cambodja, daar ben ik dan eindelijk.
Omdat het een dagrit is, kan niemand slapen en omdat niemand kan slapen is iedereen verveeld, dus spelen we wat spelletjes en doden we de tijd tot we 's avonds eindelijk in Siem Reap aankomen, we nemen twee tuk-tuks naar 'Garden Village', maar we doen het anders dan toen we naar Don Det gingen, nu zit ik met Jenny in de tuk-tuk, terwijl Arne met de anderen op avontuur gaan. En, het zal ook niet, opeens zijn we de tuk-tuk van de drie A's kwijt. Hopelijk vinden we elkaar weer bij ons hostel, want anders krijgen we dat gezeur weer dat we niet weten waar we zijn en waar de rest is. Gelukkig rijden wij direct naar het juiste adres, terwijl AAA dwalen door de stad. Even wachten want de tuk-tuk komt zo. En zo'n 15 min later zijn we weer herenigd, we regelen onze overnachtingen (eerst een avond in de dormitories en dan drie avonden in een double room met drie bedden en twee losse matrassen op de grond, sja, het kan goedkoper dus waarom niet!) en regelen een tourguide voor onze eerste dag Angkor. Bam, alles geregeld en tijd voor een biertje.
De eerste dag gaan we dingen leren over het tijdperk van de Khmer en hun stad Angkor, dus nemen we een Engelstalige tourguide en een privé tuk-tuk chauffeur, lekker decadent doen, het is goedkoop dus kan het. We nemen onze tijd voor elke tempel, toren, poort en anderlei gebouwen die we vinden en genieten met volle teugen van alles wat we zien. We maken plannen voor onze kerstspecial en zien een halve zonsondergang, ik ben niet zo goed in het onthouden van tempelnamen, maar we zijn naar de Bayon geweest met een flink aantal gezichten als pilaren, we zijn naar de Tomb Raider tempel geweest waar Angelina Jolie sexy doet en waar we achter de 'lijnen' stiekum een foto maakten, we zijn naar Angkor Wat geweest wat de bekendste in Angkor is en blijkbaar het grootste religieuze gebouw ter wereld (dan rekenen ze vast de 'tuin' en de muren mee). En hebben we op Phnom Bakheng (sp?) met tig anderen de zon zien dalen. Maar de rest van de namen zijn me ontgaan. Het was in ieder geval schitterend en ik zal jullie niet lastig vallen met de historie van het Khmer Emporium. Okee okee, een beetje dan, maar alleen omdat de Khmer (want dat is de bevolking van Cambodja) hartstikke trots is op deze era in hun geschiedenis. Het was een heel groot rijk en had een super systeem om water te irrigeren, want zo hielden ze hun macht voor een lange tijd. Voilá.
Na de zonsondergang snel terug naar huis, want het is best vermoeiend zo'n dagje uit, met een geweldige guide die heel open was over zijn persoonlijke leven, zijn toekomstideaal en hoe het verder moet in Cambodja. Wij drinken en eten wat en spreken af om de volgende dag om 3:30 opgehaald te worden om sunrise te zien over Angkor Wat. De tuk-tuk chauffeur is niet al te blij met ons, maar dat kan ons natuurlijk niet zoveel schelen, we moeten wat extra betalen omdat we 'a' heel vroeg willen beginnen en 'ten tweede' een grotere afstand af gaan leggen dan de dag ervoor. Om 3:00 gaat dan ook de wekker en we worden weer lekker decadent richting Angkor Wat gereden, aangezien het nog pikkedonker is moeten we met onze zaklampen een weg zien te vinden naar de tempel, maar nog voor we halverwege de brug zijn worden we gestopt door de beveiliging: 'No entry, no controllers, you wait'. Daar gaat ons plan om lekker ontspannen te wachten tot de zon zijn gezicht laat zien, we gaan op de brug zitten/liggen, doen onze kerstmutsen op en wachten geduldig af tot de controleur komt, gelukkig hoeven we niet zo heel lang te wachten en wordt de controleur door vijf elfjes van de kerstman besprongen, hij weet niet wat hij meemaakt, controleert onze kaartjes en kunnen we alsnog de tempel in, success!
Het is nog steeds donker en als we de poort door zijn zien we Angkor Wat nog steeds niet, wat we ook niet zien zijn andere mensen, geen lichten van zaklampen van andere mensen, niets. We horen ook geen geluid van civilizatie dus komen we tot de ontdekking dat we vandaag de allereerste bezoekers zijn van Angkor Wat, daar waar nog duizenden mensen in onze voetstappen zullen treden deze dag, maar allemaal na ons komen. Best speciaal weer! We positioneren ons ergens op het gras en proberen wat slaap te pakken, dat lukt uiteraard niet en naarmate het later wordt zien en horen we vooral mensen de tempel betreden, meer en meer mensen stromen binnen om de zonsopgang boven Angkor Wat te bezichtigen. We besluiten achterom te kijken, om te zien of er al mensen achter ons plaatsgenomen hebben en wat we zien is shocking; We zien gewoon een lichtshow van zaklampen en telefoonverlichtingen, honderden mensen staan en/of zitten op het pad dat achter ons grasveld gelegen is, zitten op de rand van de tempel waar we de dag ervoor ontspannen een biertje hebben gedronken, verdringen anderen om zo goed mogelijk zicht te krijgen op Angkor Wat en proberen koste wat het kost het gras te vermijden. Beetje schrikken dus, gelukkig zijn wij, met muts, nog niet gespot en we vinden het raar dat niemand het gras op komt... Misschien is dat wel verboden!? We gaan weer verder met sterren kijken en zien wat ' vallende sterren', perfect.
Het begint langzaamaan wat lichter te worden en als we meer dan 50 meter kunnen zien kijken we nog eens achterom en zien daadwerkelijk honderden mensen wachten op de zonsopgang, die valt nog zwaar tegen omdat het precies daar bewolkt is en omdat de zonsopgang tegenvalt hebben mensen een nieuwe attractie nodig om verveeldheid tegen te gaan. Dat is waar wij instappen, want we zitten daar een beetje te ontspannen op het gras, met een kerstmuts op en het lijkt net of we daar overnacht hebben, slaapzakken, warme kleding en kussens. Als we een dollar zouden krijgen voor elke foto die van ons gemaakt is, dan hoeven we niet meer te werken, vooral de Aziaten waren aardig op dreef met schieten en ze vragen het niet eens! Zo'n dikke Japanner ging met z'n tripod en camera voor ons staan, nam een zooi foto's en ging weer weg. Gelukkig konden we het allemaal hebben, want rond half zes kwam er een vrouwtje langs om haar winkeltje aan te prijzen zodat we daar zouden ontbijten, brutaal als we zijn vragen we of ze niet koffie kan langsbrengen. Ze lacht en knikt, maar dat doen ze altijd en overal, dus gaan we er maar vanuit dat ze het niet begrepen heeft en gaan verder met doen alsof we daar overnacht hebben. Opeens zien we een soortgelijk vrouwtje opdoemen uit de shopzone en begint te zwaaien naar ons, we zwaaien dus braaf terug, maar dan zien we in haar hand een emmer met vijf koffiebekers... Heldin. Na de koffie beginnen steeds meer mensen foto's van ons te maken en zwaaien we wat af en blijven lachen natuurlijk.
Na de fotosessie gaan we weer verder dwalen met onze tuk-tuk door de ruines van Angkor, het gebrek aan slaap en voedsel breekt mij op en ik begin ziek te worden, gelukkig dus dat we met een tuk-tuk gaan, want dat zijn de momenten om even de ogen dicht te doen. We bezoeken weer flink wat tempels en gaan terug naar Siem Reap, daar trekken we lootjes en bezoeken we de night market om cadeaus voor elkaar te kopen (een soort Sinterklaas ritueel dus, maar dan zonder surprises en gedichten). We bezoeken de discotheek genaamd 'Angkor What!?', maar we zijn te gaar om ons aan te passen aan het niveau daar en ik ben nog steeds zo gaar als een tientje, dus na drie slokken bier smeer ik 'm naar het hostel.
De volgende dag beginnen we gelukkig lekker laat en is het plan gemaakt om onze kerstplaat op te nemen en wat foto's te maken met kerstmuts op bekende en onbekende plekken in de stad van Angkor. Het plan was eerst om met te fiets te gaan, maar vanwege gezondheidsredenen, luiheid en gebrek aan motivatie nemen we toch weer een private tuk-tuk driver. Jenny wilde al vanaf dag een naar de East Gate, maar die is best lastig te bereiken en de vorige tuk-tuk chauffeur wilde ons er niet heenrijden, gelukkig is drie maal scheepsrecht en lukte het vandaag wel, maar niets is gratizzzz, dus kregen we een lekke band op de terug weg. Bij de East Gate was echt helemaal niemand, er kwam een groeop Japanners voorbij fietsen en dat was het, dus dit was een mooie lokatie om de cadeaus te overhandigen. Jenny had mij en ik had Anja, voor Anja had ik een zooi Cambodiaanse koffie gekocht en massage olie terwijl ik van Jenny een hangmat, chocolade en een t-shirt ontving. De rest wisselde ook hun cadeaus uit en we zeggen Angkor gedag met een zonsondergang op een tempel. We rijden de stad uit en kijken nog een keer achterom om Angkor Wat te zien verdwijnen achter de bomen.
foto's van Angkor: https://picasaweb.google.com/117626227884945100212/TheCityOfAngkor
foto's van onze kerstspecial: https://picasaweb.google.com/117626227884945100212/ChristmasSpecial11
En nogmaals het filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=_aKDrMAEG9M&feature=g-upl&context=G26e8bfdAUAAAAAAAAAA
In Siem Reap nemen we wat te eten en bereiden we ons voor om afscheid te nemen van Jenny, het vervelendste van 's avonds vertrekken is dat je de hele tijd wacht tot het zover is, dus wachten we wat, nemen we wat te drinken en verdwijnt Jenny in de taxi naar het vliegveld. Vier weken mijn kamergenoot, aangezien Anja en Aileen de kamer deelden als we opsplitsten, vier weken ontzettend veel plezier met haar gehad en daar gaat ze, terug naar Duitsland.
We zwaaien nog wat na en kunnen eindelijk ons bedje induiken, om de volgende dag nog eens te ontspannen in Siem Reap om daarna de bamboo train te nemen in Battambang.
De rest van de foto's zijn nog steeds in dit album: https://picasaweb.google.com/117626227884945100212/TheEasternOrientation
Een kort verhaal, serieus, want er valt niet zo gek veel te vertellen. Niet veel te vertellen? Och ja, er valt GENOEG te vertellen over alle tempels die we gezien hebben in Angkor, over de schitterende ruines van een lang verloren stad die door de Franse weer tot leven gewekt is, voor toerisme dan. Of over het beklimmen van deze lange trap en het uitzicht van die andere hoge tempel, maar dat is saai op een manier dat het alleen maar over oude gebouwen gaat, maar ik zal een poging doen om het ten eerste kort te houden en 'b' interessant te zijn! Maar dat is eigenlijk altijd het geval, dus laten we beginnen, hoewel ik zeker weet dat het toch geen kort verhaal wordt.
Allereerst was er natuurlijk de busrit om het land binnen te komen en dat was deze keer onverwachts saai, waar we normaliter een nachtbus proberen te regelen, konden we dit keer niet anders dan een hele dag in de bus te zitten, dus vanaf een uurtje of acht werden we per boot verplaatst naar het vaste land, mochten we onze visa regelen via een 'agency' (die er overigens allemaal uitzagen alsof ze van de maffiosi waren) en voor een prikkie van dertig dollar regelden zij alles voor ons, alles! Nou perfect dus, dertig minuten later bij de grens, daar anderhalf uur ontspannen wachten en als we de bus instappen komen ze met de paspoorten aanzetten. Prima geregeld dus, ware het niet dat ze geen van onze paspoorten mee de bus in brachten. Als men je in 30 minuten tijd, 15 keer vraagt met hoeveel we zijn en waar we heen gaan, dan zou je verwachten dat men ons onderhand wel kent, maar dat bleek ijdele hoop. We vragen dus even voor de zekerheid om onze vijf paspoorten en de man komt lachend terug met vier paspoorten en gaat er maar vanuit dat we kunnen vertrekken. Nu mag iedereen twee keer raden wiens paspoort er nog ontbrak. Nee, niet die van Aileen of die van Jenny, Anja of Arne. Het was uiteraard de mijne en op het moment dat de bus wilt wegrijden sla ik de man voor z'n smoel, geef hem een kopstoot erna en steek mijn meegesmokkelde gun in zijn oogkas terwijl ik in zijn oor schreeuw. 'WHERE IS MY PASSPORT!!!!!!! YOU MOTHERPEEP PEEPSUCKER PEEEP'. Ik laat hem opstaan, hij vlucht naar buiten, dus volg ik hem, geef hem nog een schop na en binnen een mum van tijd wordt mijn paspoort in mijn handen gedrukt. Geen probleem dus, ik lever het pistool in bij de duano en we kunnen onze weg vervolgen. Hallo Cambodja, daar ben ik dan eindelijk.
Omdat het een dagrit is, kan niemand slapen en omdat niemand kan slapen is iedereen verveeld, dus spelen we wat spelletjes en doden we de tijd tot we 's avonds eindelijk in Siem Reap aankomen, we nemen twee tuk-tuks naar 'Garden Village', maar we doen het anders dan toen we naar Don Det gingen, nu zit ik met Jenny in de tuk-tuk, terwijl Arne met de anderen op avontuur gaan. En, het zal ook niet, opeens zijn we de tuk-tuk van de drie A's kwijt. Hopelijk vinden we elkaar weer bij ons hostel, want anders krijgen we dat gezeur weer dat we niet weten waar we zijn en waar de rest is. Gelukkig rijden wij direct naar het juiste adres, terwijl AAA dwalen door de stad. Even wachten want de tuk-tuk komt zo. En zo'n 15 min later zijn we weer herenigd, we regelen onze overnachtingen (eerst een avond in de dormitories en dan drie avonden in een double room met drie bedden en twee losse matrassen op de grond, sja, het kan goedkoper dus waarom niet!) en regelen een tourguide voor onze eerste dag Angkor. Bam, alles geregeld en tijd voor een biertje.
De eerste dag gaan we dingen leren over het tijdperk van de Khmer en hun stad Angkor, dus nemen we een Engelstalige tourguide en een privé tuk-tuk chauffeur, lekker decadent doen, het is goedkoop dus kan het. We nemen onze tijd voor elke tempel, toren, poort en anderlei gebouwen die we vinden en genieten met volle teugen van alles wat we zien. We maken plannen voor onze kerstspecial en zien een halve zonsondergang, ik ben niet zo goed in het onthouden van tempelnamen, maar we zijn naar de Bayon geweest met een flink aantal gezichten als pilaren, we zijn naar de Tomb Raider tempel geweest waar Angelina Jolie sexy doet en waar we achter de 'lijnen' stiekum een foto maakten, we zijn naar Angkor Wat geweest wat de bekendste in Angkor is en blijkbaar het grootste religieuze gebouw ter wereld (dan rekenen ze vast de 'tuin' en de muren mee). En hebben we op Phnom Bakheng (sp?) met tig anderen de zon zien dalen. Maar de rest van de namen zijn me ontgaan. Het was in ieder geval schitterend en ik zal jullie niet lastig vallen met de historie van het Khmer Emporium. Okee okee, een beetje dan, maar alleen omdat de Khmer (want dat is de bevolking van Cambodja) hartstikke trots is op deze era in hun geschiedenis. Het was een heel groot rijk en had een super systeem om water te irrigeren, want zo hielden ze hun macht voor een lange tijd. Voilá.
Na de zonsondergang snel terug naar huis, want het is best vermoeiend zo'n dagje uit, met een geweldige guide die heel open was over zijn persoonlijke leven, zijn toekomstideaal en hoe het verder moet in Cambodja. Wij drinken en eten wat en spreken af om de volgende dag om 3:30 opgehaald te worden om sunrise te zien over Angkor Wat. De tuk-tuk chauffeur is niet al te blij met ons, maar dat kan ons natuurlijk niet zoveel schelen, we moeten wat extra betalen omdat we 'a' heel vroeg willen beginnen en 'ten tweede' een grotere afstand af gaan leggen dan de dag ervoor. Om 3:00 gaat dan ook de wekker en we worden weer lekker decadent richting Angkor Wat gereden, aangezien het nog pikkedonker is moeten we met onze zaklampen een weg zien te vinden naar de tempel, maar nog voor we halverwege de brug zijn worden we gestopt door de beveiliging: 'No entry, no controllers, you wait'. Daar gaat ons plan om lekker ontspannen te wachten tot de zon zijn gezicht laat zien, we gaan op de brug zitten/liggen, doen onze kerstmutsen op en wachten geduldig af tot de controleur komt, gelukkig hoeven we niet zo heel lang te wachten en wordt de controleur door vijf elfjes van de kerstman besprongen, hij weet niet wat hij meemaakt, controleert onze kaartjes en kunnen we alsnog de tempel in, success!
Het is nog steeds donker en als we de poort door zijn zien we Angkor Wat nog steeds niet, wat we ook niet zien zijn andere mensen, geen lichten van zaklampen van andere mensen, niets. We horen ook geen geluid van civilizatie dus komen we tot de ontdekking dat we vandaag de allereerste bezoekers zijn van Angkor Wat, daar waar nog duizenden mensen in onze voetstappen zullen treden deze dag, maar allemaal na ons komen. Best speciaal weer! We positioneren ons ergens op het gras en proberen wat slaap te pakken, dat lukt uiteraard niet en naarmate het later wordt zien en horen we vooral mensen de tempel betreden, meer en meer mensen stromen binnen om de zonsopgang boven Angkor Wat te bezichtigen. We besluiten achterom te kijken, om te zien of er al mensen achter ons plaatsgenomen hebben en wat we zien is shocking; We zien gewoon een lichtshow van zaklampen en telefoonverlichtingen, honderden mensen staan en/of zitten op het pad dat achter ons grasveld gelegen is, zitten op de rand van de tempel waar we de dag ervoor ontspannen een biertje hebben gedronken, verdringen anderen om zo goed mogelijk zicht te krijgen op Angkor Wat en proberen koste wat het kost het gras te vermijden. Beetje schrikken dus, gelukkig zijn wij, met muts, nog niet gespot en we vinden het raar dat niemand het gras op komt... Misschien is dat wel verboden!? We gaan weer verder met sterren kijken en zien wat ' vallende sterren', perfect.
Het begint langzaamaan wat lichter te worden en als we meer dan 50 meter kunnen zien kijken we nog eens achterom en zien daadwerkelijk honderden mensen wachten op de zonsopgang, die valt nog zwaar tegen omdat het precies daar bewolkt is en omdat de zonsopgang tegenvalt hebben mensen een nieuwe attractie nodig om verveeldheid tegen te gaan. Dat is waar wij instappen, want we zitten daar een beetje te ontspannen op het gras, met een kerstmuts op en het lijkt net of we daar overnacht hebben, slaapzakken, warme kleding en kussens. Als we een dollar zouden krijgen voor elke foto die van ons gemaakt is, dan hoeven we niet meer te werken, vooral de Aziaten waren aardig op dreef met schieten en ze vragen het niet eens! Zo'n dikke Japanner ging met z'n tripod en camera voor ons staan, nam een zooi foto's en ging weer weg. Gelukkig konden we het allemaal hebben, want rond half zes kwam er een vrouwtje langs om haar winkeltje aan te prijzen zodat we daar zouden ontbijten, brutaal als we zijn vragen we of ze niet koffie kan langsbrengen. Ze lacht en knikt, maar dat doen ze altijd en overal, dus gaan we er maar vanuit dat ze het niet begrepen heeft en gaan verder met doen alsof we daar overnacht hebben. Opeens zien we een soortgelijk vrouwtje opdoemen uit de shopzone en begint te zwaaien naar ons, we zwaaien dus braaf terug, maar dan zien we in haar hand een emmer met vijf koffiebekers... Heldin. Na de koffie beginnen steeds meer mensen foto's van ons te maken en zwaaien we wat af en blijven lachen natuurlijk.
Na de fotosessie gaan we weer verder dwalen met onze tuk-tuk door de ruines van Angkor, het gebrek aan slaap en voedsel breekt mij op en ik begin ziek te worden, gelukkig dus dat we met een tuk-tuk gaan, want dat zijn de momenten om even de ogen dicht te doen. We bezoeken weer flink wat tempels en gaan terug naar Siem Reap, daar trekken we lootjes en bezoeken we de night market om cadeaus voor elkaar te kopen (een soort Sinterklaas ritueel dus, maar dan zonder surprises en gedichten). We bezoeken de discotheek genaamd 'Angkor What!?', maar we zijn te gaar om ons aan te passen aan het niveau daar en ik ben nog steeds zo gaar als een tientje, dus na drie slokken bier smeer ik 'm naar het hostel.
De volgende dag beginnen we gelukkig lekker laat en is het plan gemaakt om onze kerstplaat op te nemen en wat foto's te maken met kerstmuts op bekende en onbekende plekken in de stad van Angkor. Het plan was eerst om met te fiets te gaan, maar vanwege gezondheidsredenen, luiheid en gebrek aan motivatie nemen we toch weer een private tuk-tuk driver. Jenny wilde al vanaf dag een naar de East Gate, maar die is best lastig te bereiken en de vorige tuk-tuk chauffeur wilde ons er niet heenrijden, gelukkig is drie maal scheepsrecht en lukte het vandaag wel, maar niets is gratizzzz, dus kregen we een lekke band op de terug weg. Bij de East Gate was echt helemaal niemand, er kwam een groeop Japanners voorbij fietsen en dat was het, dus dit was een mooie lokatie om de cadeaus te overhandigen. Jenny had mij en ik had Anja, voor Anja had ik een zooi Cambodiaanse koffie gekocht en massage olie terwijl ik van Jenny een hangmat, chocolade en een t-shirt ontving. De rest wisselde ook hun cadeaus uit en we zeggen Angkor gedag met een zonsondergang op een tempel. We rijden de stad uit en kijken nog een keer achterom om Angkor Wat te zien verdwijnen achter de bomen.
foto's van Angkor: https://picasaweb.google.com/117626227884945100212/TheCityOfAngkor
foto's van onze kerstspecial: https://picasaweb.google.com/117626227884945100212/ChristmasSpecial11
En nogmaals het filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=_aKDrMAEG9M&feature=g-upl&context=G26e8bfdAUAAAAAAAAAA
In Siem Reap nemen we wat te eten en bereiden we ons voor om afscheid te nemen van Jenny, het vervelendste van 's avonds vertrekken is dat je de hele tijd wacht tot het zover is, dus wachten we wat, nemen we wat te drinken en verdwijnt Jenny in de taxi naar het vliegveld. Vier weken mijn kamergenoot, aangezien Anja en Aileen de kamer deelden als we opsplitsten, vier weken ontzettend veel plezier met haar gehad en daar gaat ze, terug naar Duitsland.
We zwaaien nog wat na en kunnen eindelijk ons bedje induiken, om de volgende dag nog eens te ontspannen in Siem Reap om daarna de bamboo train te nemen in Battambang.
De rest van de foto's zijn nog steeds in dit album: https://picasaweb.google.com/117626227884945100212/TheEasternOrientation
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
