La tour a commencé

Eindelijk is het dan zover. Het is maandag de eerste van september van het jaar 2014. De maand dat de tour de France begint! We mogen onze Volkswagen Westfalia T2 eindelijk ophalen om vervolgens lekker te pronken bij familie, buren, vrienden, onbekenden en zelfs bij levenloze voorwerpen en objecten. Overal. Te pas en te onpas even stoer doen met het busje dat we vier weken ons huis mogen noemen.

Gerrit geeft ons een lift naar Amersfoort en dat gaat gepaard met een relaas over zijn mooie ritjes die hij gemaakt heeft in een soortgelijke auto en daarmee worden onze extra rondjes over het industrieterrein versierd. We waren namelijk iets te vroeg, want we willen zo snel mogelijk rijden. We stoppen dan eindelijk bij het verhuurbedrijf en moeten nog even wachten tot Rien, de verhuurder, aan komt zetten. Dan gaat het ook meteen snel, beetje uitleg over zus en zo en ditjes en datjes en hops, wegwezen!

Vol goede moed en vreugde maken wij onze weg richting dorp om dit huisje op wielen zo snel mogelijk vol te laden met vakantie gerelateerde spullen. Het is allemaal even uitzoeken hoe alles werkt en een apart getik begint onze radio te overmeesteren in volume voor we goed en wel de dorpsgrenzen bereikt hebben. We kijken rijden direct richting de Huurdemanskamp om de verhuizing in te zetten en maken daarna onze weg richting mijn vader. Het getik is nog niet verdwenen behalve als we de bocht naar links nemen. Ik weet niet hoever we Frankrijk in zullen komen als we zo veel mogelijk naar links proberen te gaan, en als pa ook niet weet wat dat getik zou kunnen betekenen bellen we toch Rien maar. Die vertrouwt de boel nog minder dan wij en maant ons aan om linea directa rechtsomkeer te maken (met het nodige extra getik) richting Amersfoort… het zal toch niet?

Het zal toch wel. Rien maakt een rondje industrieterrein en vertrouwt ons toe dat we Gent nooit hadden gehaald als we het getik genegeerd hadden. Een goed begin is het halve werk, zullen we maar zeggen. Hij begint vast met knutselen en hameren terwijl de monteur onderweg is om het probleem te verhelpen, als hij ook wat getimmerd heeft besluiten ze dat de oorzaak nog niet kunnen vinden en het beter is om eerst de magen te vullen, gedag te zeggen tegen vrouwlief en kinderen om vervolgens ’s avonds ten strijde te trekken tegen de kwelgeest van onze Tour. Wat dat ook moge zijn. We krijgen in de vorm van een oude kever vervangend vervoer om in ieder geval terug te keren naar Bunschoten, maar moeten onze reis wel een dag uitstellen. Dus moeten we maar pronken bij familie, buren, vrienden en onbekenden in een oude kever. De levenloze objecten en voorwerpen slaan we nog even over.

Onervaren als we beide zijn in het besturen van oldtimers gaan we even langs bij mijn moeder en daarna Marin’s ouders, waar het tot stilstand komen en wegrijden op Eemdijk prima lukt, komen we voor onverwachte problemen te staan terug in Bunschoten. Misschien was onze mooie wittige kever aangeslagen door Harm’s woorden (Wat een lelijke kever zeg, had je geen andere auto kunnen kiezen!?) maar bij het verlaten van de parkeerplek weigert het autootje dienst. Gelukkig was zo ongeveer de hele buurt uitgelopen om te zien waar die herrie vandaan kwam en wie het in vredesnaam in zijn hoofd haalt om in een oldtimer rond te rijden! En kon één van die buren mooi helpen om ten eerste de auto aan de praat te krijgen en ten tweede hem goed neer te zetten zodat wij alleen maar hoefden weg te rijden. Dat deden we dan ook. Au Revoir.

Kapot van teleurstelling (geintje natuurlijk) zochten we maar snel de slaap op, want hoe eerder je slaapt des te vlugger is het de volgende morgen om wel de reis aan te vangen. Zo was het al snel 09:00 en stond Rein voor de deur, met een gifgroene Volkswagen Westfalia T2 waarbij het probleem rond 00:30 was opgelost. Wij blij, hij blij en alle familie, vrienden, buren blij. GAS! Uiteraard moesten we alle adresjes even langs omdat we dan eindelijk stoer konden doen, nog een paar rondjes door het dorp hier en daar en toen de snelweg op. Naar het Zuje (zuiden). Zonder getik dat niemand zou vertrouwen. De Tour wacht op niemand, maar voor ons is hij nu begonnen!