Mont Saint-Michel

Ons voorruit ziet er ondertussen zwart uit van insectenoverblijfselen terwijl wij het gehucht Saint-Pierre-en-Port verlaten en naar een UNESCO stad verhuizen. Mont Saint-Michel is het doel en de weg is weer bestrooid met dorpjes die, hoe klein dan ook, allemaal voorzien zijn van een kerk. Om op de juiste weg te komen rijden we vaak een rondje om de kerk. Zien oudere mannen petanque spelen met een fles wijn bij de hand, kleine cafeetjes en bakkerijen waarvan de terrassen half gevuld zijn met gasten en jonge stelletjes picknicken in de schaduw van de bomen op het gras. Precies zoals ik Frankrijk had voorgesteld in de gehuchten, alleen tussen ~12:30 en ~14:30 sluiten de tenten en is het overal plotseling zondagmiddag. Behalve in Honfleur, daar bruist het.

Er moest een keuze gemaakt worden en de vrouw van de camping deelde ons mee om richting Le Havre rijden, over Pont de Normandie, die zo imposant is dat hij gestileerd op het 500 euro biljet staat afgedrukt, en een pauze in te lassen in Honfleur. We trokken weer veel bekijks terwijl er een weg gebaand werd om het busje ergens neer te zetten in dit zeer toeristisch dorpje, maar moesten toch het centrum uitrijden om een mooi en veilig plaatsje te vinden. Want die Fransen en toeristen vertrouwen voorlopig niet. Wanneer we en plek vinden weten we niet of we daar voor moeten betalen en Nederlands als we zijn zetten we ‘m gewoon neer en wandelen terug naar de haven van Honfleur, wat internationaal bekend blijkt te zijn. Het is een prachtig havendorpje waar de tijd zorgzaam omgegaan is met de smalle geplaveide straatjes, mooie gevels van de oude woningen, haar kleine boetiekjes en talrijke gezellige uitziende restaurants. We lunchen wat en bedenken dat als het Spui iets groter was geweest we er in Spakenburg ook zoiets van hadden kunnen maken. We lopen een rondje om de haven en komen erachter dat hier, bij de monding van de Seine, artiesten als Courbet, Monet en Boudin zijn geïnspireerd door de omgeving. Ja ja, je leert nog wat.

Het is hoog tijd om te kijken of ons busje er nog staat en of we geen boete hebben gekregen, of is weggesleept. Je kent het riedeltje. En genieten nog eventjes van één van de meest bezochte dorpjes van Normandië alvorens dan echt richting Mont Saint-Michel te rijden en voor de verandering eens over de snelweg. We snijden Normandië de pas af en gaan van Caen naar Avranches, wat dan via de D-wegen naar Saint Mont-Michel rijdt. Hier vinden we de camping die Marin weer uitgekozen heeft en maken vrienden met twee Nederlandse meiden in een veel minder mooi Happy Camper campertje. Echt vrienden maken we niet, maar we wisselen een paar woorden en leren dat je met de wagen niet helemaal door kan rijden naar Mont Saint-Michel dus gaan we morgen een tijdrit fietsen.

Verslag van de tijdrit
Een vlakke tijdrit over 11 kilometer. Marin maakt haar topfavorietenrol waar, Jesper neemt alvast een voorschot op het geel in Parijs in een razend spannende race tegen de klok.

De renners hebben de wind grotendeels mee, dus ze kunnen vandaag lekker vliegen. Marin neemt dat erg letterlijk en zet een messcherpe richttijd neer. Met 36’29” scoort zij een gemiddelde snelheid van meer dan 18 km/uur.

De ene na de andere coureur bijt zijn tanden erop stuk. Er komt iemand knap in de buurt met 37’30” wat op dat moment de tweede tijd is. Grote (tijdrit)namen laten het afweten en kunnen een goed klassement vergeten.

Bij het eerste meetpunt is Jesper de enige die Marin laat bibberen hij is 0’01” sneller dan de Nederlandse terwijl rest daar al flink aan toe geeft. Zo is er een willekeurige fietser die samen met zijn klassementsconcurrenten al 1’12” langzamer is dan de super tijd die Marin neergezet heeft.

Jesper pakt in het tweede deel weer 0’01” op Marin en dan begint het grote wachten. Eén voor één komen de favorieten binnen. Nu komt het erop aan!

Een willekeurige fietser komt binnen met 38’34” en wint tijd op zijn concurrenten. Maar ondertussen vliegt Jesper in razende vaart op het schilderachtige Mont-Saint-Michel af en zit Marin met angst en beven op de aankomst van haar grote concurrent te wachten. Maar ze kan opgelucht ademhalen. In het laatste deel geeft Jesper 0’14” op haar toe en finisht in 36’41”. Jesper wint daarmee niet, maar doet voor het klassement erg goede zaken.

Mont Saint Michel
Op de parkeerplaats is het redelijk druk met allerlei mensen die te voet of per pendelbus naar het onbewoonde oud-schiereiland Mont Saint-Michel willen. Sommigen misschien wel om net als een bisschop ergens begin 700 een verschijning van Aartsengel Michaël te zien. De meesten waarschijnlijk om het ‘Wonder van het Westen’ te bewonderen zoals het is. Namelijk een rotsachtig eiland, te midden van uitgestrekte zandbanken bij eb en omringd door water bij vloed. Centraal van dit eiland is de abdij dat er ook goed bovenuit steekt. Wij besluiten te voet er naar toe te gaan en er zelfs een rondje om heen te lopen over de ‘zeebodem’, het is immers eb en dan kan dat. Het ziet er allemaal schitterend uit van een afstandje en het wordt steeds mooier als we dichterbij komen, dus wordt het tijd om ook de stad van binnen te bekijken. Er wonen hier geen mensen, voor zover wij weten, en behalve de restaurants die waarschijnlijk voor woekerprijzen maaltijden aan de man brengen, zijn er geen gebouwen open. Het is allemaal nog best klimmen en in de hitte is dat niet al te prettig, maar dat wordt grotendeels goedgemaakt door het feit dat het dorp weinig nieuwerwetse dingen bevat en het dus lijkt alsof je zo de 17e eeuw zo bent ingelopen. De uitzichten zijn ook niet misselijk, alleen jammer dat we het niet vloed zien worden, want dat schijnt met aardige vaart en kracht te gebeuren. We laten het dorp voor wat het is en pakken de fiets terug naar de camping. Om ons voor te bereiden op de volgende rit richting het zuiden.