St Lucia

De woensdag was PSV dag en het was een bijgoede dag voor de Eindhovenaren en ik had het nog best gezellig ook daar. Sander haalde me op om richting een voetbalvereniging te gaan dat Hollandia heet, daar zijn we met dat hele huis vol Nederlanders gaan zitten en hebben nog meer Nederlanders, maar ook Zuid-Afrikanen, ontmoet. De wedstrijd was gezellig, de bar was gezellig en het was gewoon gezellig. Tijdens de wedstrijd ben ik erachter gekomen dat Steven een Spakenburgse vader heeft en dat hij in Amersfoort woont, volgens mij hadden we het daar al eerder over gehad maar hij dacht dat ik uit Leusden kwam en ik dacht dat hij uit Nijkerk kwam, ik denk dat het door de alcohol van toen komt. Steven was al eerder aan de praat geraakt met een Zuid-Afrikaan die een oom heeft die in Spakenburg woont........ Ja echt, it's a small world. Na de wedstrijd zijn we, Sander en de twee Duitse meiden, nog naar Hatfield gegaan en daar wat gefeest tot een uurtje of twee denk ik.

Donderdag was het algemene vrouwen dag, ofzo. Volgens mij wordt dat niet gevierd in Nederland, maar de Noorse en Zweedse dames waren 'all dressed-up' om zichzelf op deze dag te verwennen ofzo. Boeit me geen flikker, natuurlijk. 's Avonds gezellig de kroeg in met een Zuid-Afrikaan, mijn kamergenoot Asbjörn en Fiona. Eerst wezen poolen tot Asbjörn zo ontzettend veel slap ouwehoerde dat het onmogelijk was om verder te 'dubbelen' om vervolgens rond te kijken in de Jamaicaanse bar 'Cool Runnings', jajajaja Jamaica heeft een bobslee team, ja dat willen wij allemaal zien. Helaas was de bar sluitende, maar ik kon nog wel opvangen dat de Nederlandse band Spinvis hier ging optreden aankomende zondag. Dat leek me nou gaaf, helaas zou ik het aankomende weekend druk zijn in St. Lucia, maar daarover later meer. Hierna gingen we naar de Good4Fellas om rond een uurtje of drie weer terug te keren.

De volgende morgen dus niet al te fit aan het ontbijt alvorens naar St. Lucia te vertrekken, maar ik was present en dat telt hè. Berry, onze Zuid-Afrikaanse tourbegeleider en chauffeur had alles gereed om 08:00 zodat we konden gaan. Nadat we Helena hadden opgehaald kon de reis dan echt aanvangen, iedereen zat een beetje brak in de auto. Iedereen, omdat ook de oudere Noren en Zweden tot een uurtje of 03:00 opgebleven waren in hun huisje achterin en iedereen omdat ook de jongere Noorse meiden tot redelijk laat hadden gefeest, waarschijnlijk ter ere van algemene vrouwen dag. De rit duurde dus zo om en nabij de acht uur en was best saai, ik zat weliswaar voorin maar had geen energie om veel met Berry te praten en ik zorgde dus alleen maar een beetje voor de muziek om weer met mijn ogen dicht wat slaap proberen te in te halen, dat is niet helemaal gelukt en dat bleek uiteindelijk allemaal niet zo heel erg. Het landschap veranderde van steppe-achtige heuvels naar groene bergen naar groene heuvels (in Nederland zouden dat nog steeds bergen zijn, maar dat mocht ik niet zeggen van Berry) en we zagen best veel kleine Zulu gemeenschappen met hun artistieke ronde huisjes. De rit bracht ons ook door Ermelo en Piet Terief (ofzo, mooi naaaaampie)) en als we wat uit de richting gingen reizen hadden we ook een bezoekje aan Amersfoort, Amsterdam en Sheepmoor (noob) kunnen brengen. Maar dat zou de reis niet op een positieve manier beïnvloeden en dat hebben we dan ook maar niet gedaan. Wat me tijdens de reis ook opgevallen is, is dat alle schoolkinderen een uniform hebben. Allemaal, stuk voor stuk, dus toen er een school uit was toen we in de buurt reden zagen we voor kilometers kinderen in uniform langs de weg, wachtend op een minibus. Openbaar vervoer is hier niet zo heel goed geregeld voor studenten.

Toen we aankwamen in St. Lucia hebben we eerst onze spullen gedumped in de Backpackers daar en zijn Magnus, Asbjörn en ik in een kamer voor vijf geduwd. Niets te klagen, nu maar hopen dat Magnus niet al te luid snurkt.. Nadat we dat dus gedaan hadden zijn we richting het strand vertrokken, best een mooi strand daar, niet super omdat een storm daar de boel een beetje goed door de war gebracht heeft. Het was niet overal even vlak en er lagen takken verscholen onder het zand, wat tijdens het voetbal best gevaarlijke situaties kon opleveren. Het water zeer goed te doen, het was warm het was zout en had veel goede golven, het enige minpuntje was de stroming, die was veel te sterk en je kon daarom niet al te ver het water in waardoor je de echte goede golven niet kon pakken. Na de anderhalve uur op het strand hadden we een braai, maar vlak voor die braai liet Helena even zien dat ze aanwezig was en ik wist meteen dat ik haar niet mocht. Iedereen die dit leest en vegetariër is: No worries! Maar, Berry had dus niet echt een maaltijd voor vegetariërs geregeld, hij had voor een salade gezorgd en maïskolven. Maar dat is niet echt een maaltijd, toen Helena dus vroeg of er wat voor vegetariërs was dacht Berry dat hij negatief moest antwoorden. Nou nou, Helena was 'on fire' en deelde Berry fijntjes mee dat dat de reden was waarom ze twee keer had gemeld dat ze vegetarisch was en dat Berry daar dus rekening mee moest houden en dat ze het niet goed vond. De andere vegetariër, Tine, zij komt uit Noorwegen is gewoon cool, dus no worries, vond het wel prima als de salade maar goed genoeg was. Maar even terug naar Helena, dat is echt zo'n manwijf die heur haar kort heeft geknipt omdat ze een feminist is, vegetarisch is omdat dat past bij het idee van een feminist en naar Zuid-Afrika is gegaan om te laten zien hoe stoer ze wel niet is, de bikkel. Ach, misschien overdrijf ik wel, maar ik had het niet zo met haar gedrag. Anyway, de braai was goed, de salade was goed en de maïskolf was goed en het stappen daarna was ook goed. We zijn naar de enig pub in de buurt geweest en daar zijn we nog een groep Noren tegengekomen, slecht nieuws voor mij dus want ik werd al een beetje manisch van al het Zweeds en Noors dat ik die dag al gehoord had en dat werd er hier dus niet beter van. Niet dat het mij echt boeit, maar is soms wel lastig vooral met maaltijden. Gelukkig zijn we die avond wat Duitsers en Zwitsers tegengekomen, die praten weliswaar Duits, maar dat kan ik tenminste nog verstaan bij tijd en wijle (ofzo). Nah, wanneer je met een paar man in de kroeg staat wordt er gewoon Engels gepraat, of iemand vertaalt even snel wat er gezegd werd, maar overdag als de hele groep bij elkaar is praat niemand Engels en dat zou ik ook niet zo snel doen als ik met 10 Nederlanders ben en er is een Italiaan aanwezig of zoiets. Maar ja, het kan wel irriteren en dat deed het ook, VOORAL HELENA!!!!!! :P. De eigenlijke irritatie kwam pas op zaterdagavond, maar dat kan ook komen omdat die vrijdagnacht nog best lang duurde. Samen met Asbjörn, Magnus was 'm allang gesmeerd tot zijn spijt, zijn we naar de bar bij de Backpackers gegaan die nog een poosje openbleef. Daar hebben we wat gepooled, wat gedronken en wat televisie gekeken tot een uurtje of 05:00, daar kan dus ook wat irritatie vandaan zijn gekomen.

De volgende morgen was het de bedoeling dat we om 8:30 gingen ontbijten, maar Berry, onze Zuid-Afrikaanse alcoholist, had niets klaar gezet en dus zijn we maar meteen naar het strand vertrokken, daar hebben een paar uur rondgehangen. De golven waren hoger en leuker, helaas was de stroming ook wat sterker en op een gegeven moment was ik in een benarde situatie beland. De stroming was zo sterk dat ik er niet meer tegenop kon wandelen, omdat ik tot mijn borst in het water was, en was te sterk om er tegenin te zwemmen. Ik moest me dus focussen op de golven en hopen dat er eentje op het juiste moment breekt om mee te glijden. Zowat op hetzelfde moment dat ik me weer in veiligheid had gebracht zag ik Ann-Kristin iets te ver in het water zwemmen en dat was maar vier meter achter me. Ze keek waarschijnlijk hetzelfde als ik kort daarvoor had gekeken: Als ik me binnen vijf minuten niet op mijn gemak voel, dan word ik bang. Gelukkig wist ook zij zichzelf redelijk snel in veiligheid te brengen door met een golf mee te glijden en waren we veilig op vaste grond. Tijdens het strandbezoek heb ik ook een nieuw voetbalspelletje geleerd, ik leer nog eens wat hier hè: Men neme een doel, een bal en een paar spelers. Men neemt wat penalties en als je scoort krijgt diegene die op doel staat er een punt bij, maar wanneer je mist moet diegene op doel. Na elk schot wordt er van schieter gewisseld. Wanneer iemand vijf punten (of een ander vooraf te bepalen aantal punten) bereikt heeft ligt die eruit en kan vast beginnen met het bestellen van een rondje. Last man standing wint, het is bijna hetzelfde als een-eren, maar dan met penalties. Ik wist eenmaal te winnen van de twee keer, dus dat had toch wat beter gemoeten. Maar ja, de eerste keer werd ik nogal verrassend uitgeschakeld door Silje die tot twee keer toe keihard de bal in een hoek pegelde..... de bitch!! Die pakte ik natuurlijk meteen terug de volgende ronde, want ik vond haar, en niet Asbjörn of Mangus, het gevaarlijkst en het is vaak toch survival of the fittest hè. Na al het bakken en braaien was het al snel duidelijk dat ik een paar dagen gloeien kon verwachten, maar dat zou ik vast wel overleven. Aan het eind van de ochtend ging ik even een balletje hooghouden en kwamen er een paar jonge Afrikaanse kinderen het strand op die gespecialiseerd waren in het Engelse woord: Shoot, shoot. Ik kon dus ook niet anders dan luisteren, want ik ben immers geen egoïstische spits maar een middenvelder van de assist. Ik denk dat we een half uurtje overgetrapt hebben, ze konden er niet superveel van, maar het was wel grappig en ik kon even stoer doen met mijn 'Milkshake' move, dat moet natuurlijk ook gebeuren hè, even egoboosten. Na deze balpartij kwam Berry ons ophalen rond 1 uur en zijn we wat gaan eten bij Wimpy's voordat we vertrokken naar de rondvaart op de boot. De rondvaart duurde twee uur en we zagen welgeteld één krokodil en een stuk of 25 nijlpaarden inclusief de kids, het meer lag er mooi bij en de zon ging bijna onder dus dat gaf een extra mooi effect over het water. Na de rondvaart was er een Zuludanse en dat was best grappig om te zien, het hoogtepunt was alleen dat Silje meedanste en zichzelf tot hooftact omtoverde door haar eigen dansje te doen en zich niets aan te trekken van de Zulus. Daarna was er een Zuid-Afrikaanse gerecht wat best te doen was, het vlees bestond alleen meer uit bot en vet dan daadwerkelijk uit vlees, maar dat maakt niet zo gek veel uit als je redelijke zin in voedsel hebt. Die avond was ik het Zweedse ge-ouwehoer even zo super zat dat ik wat ben gaan lezen in plaats van drinken, maar dat is misschien wel goed geweest voor me. We zijn die avond weer naar de enige kroeg in de omgeving gegaan en de live muziek bestond uit een gast die gitaar speelde en zong, maar hij had wel goede nummers, helaas geen Patrick. Dus dat was wel weer matig. De avond was weer erg gezellig en de Noorse meiden waren flink 'official', althans dat is waarschijnlijk een nieuwe term voor wanneer je officieel dronken ben. Marlen kwam halverwege de avond namelijk naar Magnus, Tine en mij toe om mede te delen dat ze official was. Na drie vreemde blikken bleek ze dus officially drunk te zijn. Niet veel later was Tine ook official toen ze dacht dat het papier dat om je bierflesjes zit een fototoestel was. Van Silje, Magnus en Ann-Kristin weet ik niet meer of en wanneer ze official werden, maar de rest was toen al pleitte. Nou... niet allemaal, de jongere Noorse meiden liepen ook nog rond, maar die waren druk bezig met de Noorse gozers waar ik de avond eerder mee gepooled heb en het viel me dan ook pas op dat ze d'r nog waren toen de bar dicht ging. Na het bezoekje bij de pub bleven we weer hangen bij de Backpackers bar, daar deelde de barman continue mede dat zijn vriendin zwanger was en dat zou hem later nog op een paar flinke uitbranders komen te staan. Een dag later vertelde Tine (één van de jongere Noorse meiden) het verhaal achter deze geliefden. Zij kwam uit Duitsland en was samen met haar toenmalige vriend op reis door Zuid-Afrika, daar leerde zij deze gast kennen en dumpte haar vriend vier weken geleden. Nu is ze waarschijnlijk zwanger van deze Afrikaan, maar ze moet toch een keer terug naar Duitsland, flinke soap dus. Rond vier uur vond iedereen het genoeg want we hadden nog een lange rit voor de boeg.

De volgende morgen was iedereen nog brakker dan brak en niemand had zin om wat uit te voeren, na het onbijt dus wat zwemmen in het geweldige, doch kleine zwembad om daarna toch tot de conlusie te komen dat ik teveel van mijn lichaam verbrand heb om te kunnen blijven zonbaden. Dus even snel douchen en wat internetten, ik wou het resultaat weten van IJsselmeervogels, AZ in de UEFA cup en natuurlijk RKC. Maar het internet was zo super langzaam dat dit niet echt werkte en Magnus kwam precies op tijd om wat te gaan eten in Wimpy's. Na dit langzame fastfood snel terug om de terugreis aan te vangen. De terugreis duurde wat langer dan de heenreis omdat de auto halverwege de reis geen zin meer had. Berry moest dus even sleutelen en dat duurde nog best lang. Gelukkig had ik de bal nog steeds bij me en we konden dus wat ballen, na een paar minuten kwamen er een paar jongens om mee te voetballen met ons. En deze, ze waren wat ouder, Afrikanen konden er helemaal geen zak van, maar dat was wel super mooi om te zien hoe ze een bal wilden koppen. Ik denk dat je met een voetbal heel Afrika rond kan reizen zonder dat je overvallen wordt, tenzij je natuurlijk de bal niet wilt afspelen, dan word je zonder pardon neergeschoten! Berry wist gelukkig de auto weer aan de praat te krijgen voor de duisternis inviel en we wisten zonder verdere ongemakken de Backpackers te bereiken. Hier nog even Die Hard With A Vengeance gekeken met Samuel L. Motherfucking Jackson alvorens het bedje in te kruipen. Echt slapen lukte niet omdat de telefoon nog een paar keer ging en echt lezen lukte ook niet meer omdat ik klaar was met het boek. Ik viel uiteindelijk wel in slaap, en dat is maar goed ook.

De volgende morgen werd ik nogal wreed uit mijn halve dromen wakker geschud toen Francois, de idioot, vond dat ik lang genoeg geslapen had. Vanaf deze dag vind ik Francois dan ook geen relaxte gozer meer! Dat vond ik eigenlijk al wel wat langer niet, maar hij had mij vooralsnog nog bespaard van zijn vage manier van het runnen van een backpackers. Ik dus aan de slag en ook Clifford vond het maar een vreemde actie, gelukkig ben ik niet de enige die het vreemd vind dat je na een weekend, waarbij je assisten-reisleider bent, de volgende morgen eigenlijk niet zou moeten werken. Ik was er ook vanuit gegaan dat Fiona deze morgen werkte, maar dat was ijdele hoop. Maar ja, eigen schuld, had ik maar moeten regelen dat iemand anders deze morgen zou werken voor mij. In de avond weer wat gerend met Magnus en Ann-Kristin en dat was best wel superzwaar na zo'n weekend, maar het was goed om te doen en nu ben ik moe!

PS 6 april lijkt wel een breng-je-ouders-over-maand want Magnus' en Sarah's ouders komen deze dag ook aan in Pretoria. Jammer dat ze niet dezelfde vlucht als mijn vader hebben, zij komen namelijk in de ochtend aan.

PS de coordinaten zal ik asap opzoeken, maar het internet is hier nogal langzaam.