Met Hollandia heb ik nog NÓÓÓÓIT verloren

De laatste berichtgeving was rond de Nederlandse festiviteiten en dat is zo ongeveer drie weken geleden, de hoogste tijd om weer eens te updaten, niet dat er zo gek veel bijzonders gebeurd is, maar als ik te lang wacht met schrijven vergeet ik nog meer dan dat ik op het moment al doe en misschien zou een kleine opsomming op zijn plaats zijn, maar daar begin ik niet aan.

Zoals sommigen wellicht weten ben ik ook hier in Zuid-Afrika bezig met voetballen en dat bij een Nederlandse enclave in Pretoria genaamd Hollandia. Dit is een klein clubje met een paar teams en voornamelijk Afrikaans pratende Zuid-Afrikanen, waarvan er ook weer een paar op één of andere manier een connectie hebben met Nederland en dan, toevalligerwijs, zelfs specifiek met Spakenburg en de daarbijbehorende voetbalploegen. Jaja, de naam IJsselmeervogels (en ook Spakenburg) is zelfs groot in Zuid-Afrika, aldus blijkt. Maar goed, na een paar keer te hebben getraind en een wedstrijd te hebben aanschouwd (0-3 verlies) kon ik vorige week vrijdag eindelijk mijn debut maken in het 'derde span' van Hollandia tegen het altijd lastige Maritimo, waar ik overigens nog NOOIT van verloren heb (op het veld dan). En zoals de titel al doet vermoeden, we verloren niet en we sleepten een zwaarbevochten en verdiend punt (1-1) uit het vuur. Ik zal niet al te diep in gaan op de wedstrijd, het niveau, de spelers en het spel, maar het is weer een genot om op het veld te staan en tegen een balletje te trappen. Maar helaas heeft voetbal ook weer zijn negatieve kanten, zo zorgde een sliding voor pijnlijke en bebloede knieën en een dijbeen en was de spierpijn de volgende dag ook niet om over naar huis te schrijven (heb ik dan ook niet gedaan) en ben ik geblesseerd geraakt aan mijn lies, mijn rechterlies wel te verstaan, omdat ik zonder al te goede warming-up een balletje trapte met Guido en mijn spieren zijn daar nog niet bepaald op berekend. Auw auw auw, na mijn eerste wedstrijd dus gelijk maar een week geen training en goed rusten om een week later weer zo fit mogelijk aan de start te verschijnen. Afgelopen vrijdag moest er immers gewonnen worden tegen de Centurion Blues, een altijd lastige thuiswedstrijd, maar ik wist ons gesteund door het feit dat ik nog NOOIT van de Centurion Blues verloren had en met Hollandia ALTIJD minimaal gelijkspeel en met twee man uit het tweede 'span' waren we sterk genoeg om de Blues een pakje slaag te verkopen. Met drie doelpunten van Laurens (dacht ik, ik ben ook zo slecht in namen), die overigens een vriendin uit Spakenburg heeft.... ja ja kleine wereld en twee op naam van Guido (één was een eigen doelpunt van de keeper á la Jan in het eerste jaar van Troppo Cazzo) werd het uiteindelijk 5-1. Ja ja, de eerste overwinning van Hollandia 3 is een feit en dat was, voor mij, meer dan genoeg reden om te feesten. Helemaal toen het eerste ook nog eens met 9-1!!!! won. Dus met een paar gasten naar de DropZone en dat hoeft geen nadere uitleg. Maar goed, tot zover mijn voetbalervaringen in Zuid-Afrika.

Naast mijn eigen voetbal activiteiten zijn er ook wat prijzen uitgereikt in Europa, zo heb ik tot mijn spijt vernomen dat AZ wederom naast alle prijzen grijpt, Manchester United in plaats van 'the treble' het moet doen met Premiership alleen en dat de kans groter en groter wordt dat Real Madrid alsnog kampioen wordt, maar dat ligt nog helemaal open. Afgelopen zaterdag was in ieder geval een grote dag in Zuid-Afrika, hier hebben ze namelijk een paar sporten die groter zijn dan voetbal, althans bij de blanke bevolking en één van die sporten is rugby en zaterdag was de grote finale van de Super 14, een internationale competitie waaraan enkele ZA-teams meedoen en twee daarvan stonden tegenover elkaar in de finale. Groot, groter, grootst dus. Bij Eastwoods was geen plaats meer vrij en daar lieten ze de FA Cup finale niet eens zien dus moesten we maar weer naar de Ierse pub waar ze, hopelijk, wel een TV beschikbaar hadden voor deze geweldige wedstrijd. Hier hadden ze inderdaad welgeteld één televisie met voetbal, maar waren de andere zes schermen gereserveerd voor de rugby finale, net als het geluid. Gelukkig waren er genoeg Nederlanders en andere voetbalfans om er toch nog een mooie happening van te maken, jammer dat Chelsea won though.

Behalve sporten heb ik ook vele dagen helemaal niets uitgevoerd, nu Fiona tijdelijk terug is werken we om de dag, dat betekent dus dat ik vele dagen vrij ben en Fiona net zo, maar wat doen we dan als we niet werken? Eigenlijk niet zo gek veel, sinds de terugkeer van Fiona hebben we meer dan 30 films gehuurd (in 2,5 week) en vooral films gekeken en fast food gegeten. Ontspannen leventje dus, niet gezond maar wel lekker relax! Tijdens deze dagen heb ik wel doorgekregen hoe ontzettend spuugzat ik Pretoria wel niet ben. Ik heb het wel gezien hier en wil zo snel mogelijk de reis inzetten richting Kaapstad, maar ja, dat kan helaas nog niet en dus probeer ik ontspannen door te banjeren. Ik vergeet bijna te vertellen over de geweldige ervaring bij De Wildt Cheetah Farm, alhoewel geweldig, het was geweldig saai. Samen met twee Nederlanders en een Canadees zijn we naar dit opvang- en fokcentrum voor cheetah's gegaan en hoewel we veel dieren gezien hebben leek het meer op een toer door een dierentuin met een oneindig lang verhaal. Die gidsen kunnen ouwehoeren, niet normaal en echt boeiend is het allemaal niet. Maar ja, ik heb nu wel jachtluipaarden, wild dogs, gieren, wild cats en de bruine hyena gezien! Ja ja, het is allemaal wat!

De winter begint nu echt te komen, was het voorheen 's avonds en 's ochtends al fris, vandaag was een gruwelijk koude dag met, ik schat, 15 graden celsius en de verwachting dat het vannacht met één graad gaat friezen. Vanwege de aanhoudende kou van de afgelopen dagen was ik genoodzaakt om zaterdag weer eens te shoppen in Menlyn Mall en het weinige geld dat ik nog had ben ik nu echt kwijt. Ik weet niet waar al dat geld heen gaat en ik probeer zo'n €10,- per dag uit te geven, maar dat wil niet echt lukken gezien het feit dat ik zelden kook, dat Fiona zelden kookt en dat ik eigenlijk nooit meer kook, behalve zo nu en dan meehelp met braaien, maar dat is niet echt koken... En zo gek veel gedronken heb ik de afgelopen weken ook niet, althans niet zo supergek veel. Dat weekendje Mamelodi was erg duur, de avonden stappen met het voetbalteam zijn juist niet prijzig en toch gaat het geld op, ongelooflijk. Over stappen gesproken, dat zijn voor mij toch meestal de boeiende avonden. De afgelopen dagen zijn, in tegenstelling tot de weken daarvoor, weer een beetje feeststemmerig geweest, zoals ik al zei hebben we een lading films gekeken, maar afgelopen donderdag ben ik samen met Jono, een geweldig mooi Mozambikaans mannetje, wezen stappen, vrijdag dus zogezegd met het voetbalteam een feestje gehad. Ik heb ze zelfs een krijgslied aangeleerd:
Individu: Zullen we al naar huis toe gaan?
De groep: NEE NEE NEE!!!
Individu: En maar lekker slapen gaan?
De groep: NEE NEE NEE!!
Individu: Gaan we door tot morgen vroeg?
De groep: JA JA JA!!
Individu: Want er is nog bier genoeg!
Gezamenlijk: JA JALALA JALALA JALALA JALALAAAA
Dus de terugreis was gezellig :). De zaterdagavond was wel een hele vage samenloop van omstandigheden. Nadat we naar Menlyn waren gegaan en het voetbal in de kroeg hadden gezien werden we (Magnus, Fiona, Jono en ik) uitgenodigd door een bezoeker (Hemish)om naar een huisfeest te gaan. Fiona en Jono gingen al uit eten met een paar anderen en dus waren Magnus, Hemish en ik degene die naar het huisfeest gingen van de vriendin (een Nederlandse) van Hemish. Daar aangekomen blijkt dat de vriendin van Hemish er niet is en zijn wij dus aanwezig bij een feest waar we niemand, maar dan ook niemand kennen. Gelukkig hebben we genoeg sociale vaardigheden om aan de praat te raken met een paar mensen en op een gegeven moment loop ik bijna een jongen omver. Het blijkt de enige donkere man op het feestje te zijn en hij is nog homo ook! Hij was daar met een Duitse schone en zij studeren daar muziek en dan gespecificeerd op piano, best een coole opleiding om te volgen in een ver, warm land. Wat nog meer bleek was dat ook zij niemand kenden van het feestje en waren uitgenodigd door iemand die er al niet meer was of nooit was komen opdagen. Nou, na de zelf meegebrachte biertjes te hebben gedronken kwamen we opeens Jono tegen die na het eten ook maar besloot om alsnog naar de party te komen. Wij stonden net op het punt om naar Hatfield te gaan om daar dan alsnog de vriendin van Hemish aan te treffen en te party-en tot de vroege morgen. De zondag zijn we naar de laatste voetbalwedstrijd van het seizoen gegaan. Één van de grootste clubs van Zuid-Afrika de Kaizer Chiefs traden aan tegen een onbekend ploegje en kregen met 1-2 klop. Het was evengoed een feest en de mensen gingen swingend het stadion uit. Nou, meer weet ik niet te vertellen.

Tot später!