'Nam 555th Mekong Delta Squadron
Door: FlePser
Blijf op de hoogte en volg Jesper
27 Januari 2012 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Bam, opeens ging het licht aan. 'Niet echt een relaxte manier om wakker te worden Jesper, maar het is al bijna zes uur' hoor ik KGB'er Tim zeggen vanuit de deuropening. Tim is blijkbaar al gereed om te ontbijten terwijl ik mezelf nog afvraag waar ik in vredesnaam beland ben, wat er ook al weer gebeurd is gister, hoe die gozer mij kent en waarom hij in dezelfde kamer als mij slaapt? Het is een Rus, denkt hij misschien dat ik informatie heb over atoombommen die Mother Russia bedreigen of wil hij gewoon communisme verspreiden? Dan begint het allemaal weer te dagen, de vroege morgen in Pnhom Penh (wat ik nog steeds niet correct kan schrijven), de taxi naar een kantoortje, de minibus naar een boot, de boot over de Mekong richting de Vietnamese grens, het snelle afhandelen van mijn Cambodiaanse visum en het lunchen terwijl we wachten op de Vietnamezen om onze paspoorten in orde te brengen. Ik begin me weer te herinneren hoe ik met Tim in gesprek ben geraakt en hoe schitterend de boottocht was, ondanks de vijf Finnen die boven het geronk van de motor uit wisten te blèren en ondanks de meest oncomfortabele bankjes om plaats op te nemen. Ja, het was een mooie rit. Tim komt weer terug de kamer binnen en ik besef me dat het toch echt tijd wordt om mijn, door roze klamboe omringde, slaapplaats te verlaten voor het ontbijt en een boottocht langs de uithoeken van Can Tho en de Mekong Delta.
Het ontbijt is een drukte vanjewelste, maar dat is niet zo verwonderlijk besef ik me, want gisteravond was het ook aardig druk tijdens ons late diner. We mogen dan wel bij een homestay zijn, Mr. Hungs Homestay welteverstaan, maar hij zal wel een ontzettend groot huis hebben, want toen we aankwamen in Can Tho, na wederom een flinke busreis vanaf de grens en een scooter trip, was het al redelijk laat en i.p.v. een gezin met een paar toeristen aan te treffen kwamen we een grote groep en een paar locals tegemoet. Mr. Hung heeft een flinke homestay op touw gezet en de avond ervoor legde hij even haarfijn uit hoe je rijstwijn moet drinken en iedereen deed vrolijk mee natuurlijk. Dat hakte er overigens wel in, want die morgen voel ik me niet bepaald topfit en ik denk dat dit dan ook de rede was voor mijn desoriëntatie. Terwijl iedereen lekker hapt naar zijn of haar eten begint het me ook weer te dagen dat Tim vanaf het kantoortje in Phnom Penh tot aan Can Tho dezelfde route af zou leggen, dan maar vrienden met hem maken hè, je weet maar nooit waar zo'n Rus wel niet handig voor is. Het ontbijt slokken we zo snel als het kan naar binnen en we maken een wandeling door het dorpje waar Mr. Hung zijn homestay heeft, het is een wijk van Can Tho, waarschijnlijk in de ogen van de stedelingen een achterwijk want het is allemaal ontzettend sober ingedeeld, een weggetje langs het water met wat huizen, wel van steen/cement dus dat is nog een teken van comfort en inkomen. De bedoeling is dat we bij de plaatselijke markt en basisschool gaan kijken om daarna per boot een wat uitgebreidere kijk nemen in de rijst industrie. Het marktje vind ik niet zo gek veel aan en de school is gewoon een school, ware het niet dat de jongens een potje voetbal spelen en de meisjes bladeren aan het ruimen zijn, jong geleerd is oud gedaan toch ;)?
Als we dan eindelijk ons bootje instappen hebben we te maken met een gezin van vier, Pamela en Roger uit Canada en Mr. Hung. We varen gezamenlijk over de rivieren en bezoeken een rijstveld, een rijstwijn fabriekje, een matjes weverij en een blacksmith. Hier werken ze nog nauwelijks met machines dus het werk dat verricht moet worden wordt voornamelijk gedaan door de menselijke spier en ik ben blij dat ik dat niet allemaal hoef te doen. Ik neem een slokje rijstwijn om de middag te beginnen en het is absoluut niet te zuipen, wel zou het 50% alcohol moeten zijn en als we terug zijn en een biertje drinken begin ik het al te voelen! Gelukkig biedt de lunch uitkomst en zorg ik daarna voor een beetje beweging d.m.v. een fietsrit met Tim over de wegen, ook dit is niet veel bijzonders maar we zien wat rijstvelden en echte houten hutjes waar de mensen in leven en werken. We zijn natuurlijk weer het middelpunt van de kinderlijke aandacht, want die zien niet zo vaak twee blanken voorbij fietsen. Na zo'n anderhalf uur houden we het weer voor gezien en is het tijd voor een powernap.
Die duurt niet echt lang, want het diner staat weer op ons te wachten, net als de avond ervoor mogen we onze eigen verse 'springrolls' maken en lekker dat het weer is! Tijdens het eten ontmoeten we twee (wat oudere) Nederlandse stelletjes die nabij Amsterdam komen en raken aan de praat, half in het Engels voor de andere tafelgasten en half in het Nederlands praten we wat af tot de rijstwijn weer op tafel gezet wordt. Tim is ondertussen al een expert in het schenken van de 'wijn' en zet er een paar voor ons klaar, we vervolgen de avond gezellig en komen in aanraking met Joel het Australische koppel Damien en Haylee, Damien pakt de gitaar erbij en voor we het weten zitten we met een groep aan het water een beetje te gitaren en te drinken, maar de dag was lang en de ochtend vroeg dus rond elf uur houden we het voor gezien, niet zozeer omdat we het zat zijn, maar meer omdat de volgende morgen weer een vroege ochtend en lange dag wordt. 'The Floating Market' wacht op ons!
Bam, opeens ging het licht aan. Op de achtergrond hoorde ik al Oasis met Wonderwall spelen en wist dat er iets komen zou wat ik niet leuk zou vinden. 'Weer een goede morgen, het is bijna zes uur!' hoor ik KGB'er Tim zeggen, terwijl hij de douche instapt. Nu al weer? Potverdorie, het leven van een reiziger valt ook niet mee zeg, maar als je wat zien wilt moet je er vroeg bij zijn. De drijvende markt is namelijk 's ochtends van 06:00 tot 08:00 en dat moeten we natuurlijk zien, blijkbaar is het de grootste drijvende markt van de Mekong Delta, wat het meteen de grootste van Vietnam maakt. We mogen weer gezellig ontbijten en deze dag zullen we worden vergezeld door de Nederlanders, Joel en Roger (zijn vrouw is niet zo lekker en haakt af). The floating market is in volle gang als we aankomen zetten en zien honderden boten vanuit alle windstreken van de Mekong Delta hun waar proberen te verkopen. Sommigen van ons nemen wat koffie en pleuren die net zo hard het water weer in, zoete meuk met extra suiker en condensed milk.... Thanks but no thanks. We varen een rondje over de markt en zien dat de meeste boten een product verkopen, meestal een fruit, het ziet er allemaal grappig uit en wanneer het zachtjes begint te regen ben ik er wel klaar mee. Gelukkig valt het reuze mee met de regen, maar het is wel wat frisjes zo in de vroege morgen. Na de markt bezoeken we een rijstpapier fabriek waar ze eerst rijst omzetten in vloeibare meuk, daarna bakken en braaien tot een ronde schijf (een soort pizzabodem) en het laten drogen in de zon (die deze morgen de grote afwezige was). Ze deden er nog iets, maar dat ben ik nu even vergeten :). We verlaten het pand en gaan weer het veld in, we bezoeken een rijstveld en een watermeloen veld waar de mensen hard aan het werk zijn. Zij ontvangen ons vriendelijk en we krijgen een paar watermeloenen om te eten en mee te nemen, op de weg terug naar de boot besluiten Roger en Haylee een monkey bridge te overbruggen (dat is een brug van een balk met aan een zijkant iets om op te steunen, maar niet om op te leunen) met de nodige moeite en af en toe zonder balans slagen ze er allebei in om de brug over te steken en weer terug te komen. We varen nog wat door de Mekong Delta om de tour af te sluiten in een rijstfabriek, hier hebben ze verschillende stadia van rijst en sorteren ze, ofzo, ik heb niet echt opgelet maar ik zag wel flink wat machines die bewegen om rijst te filteren. Er was haast niemand aan het werk hier, dus dit zal allemaal semi-automatisch gebeuren dan. Als we terugkomen bij de Homestay moeten we opeens haast maken, want de bus staat op het punt om te vertrekken in Can Tho (niet helemaal waar maar we moeten wel opschieten) we nemen snel afscheid van de Nederlanders en Pamela en Roger en worden per motor naar de snelweg vervoerd, daar staat een minibus op ons te wachten die de weg naar het busstation voor ons overbrugd en hoeven we alleen nog maar het ticket te betalen voor we op weg zijn naar Ho Chi Minh City (a.k.a. Saigon). We zijn Joel, Damien, Haylee, Tim en ik, maar we zijn allemaal gaar van het vroege opstaan en de rijstwijn van de avond daarvoor en praten onregelmatig wat. Als we vijf uur later in Saigon aankomen blijkt dat Tim ergens anders slaapt dan de rest en spreken we af om te meeten bij een bepaalde bar in District 1 (Saigon)
Saigon
Ik had nog niets geregeld voor mezelf, maar Joel wou wel even kijken of er in zijn hostel nog wat te slapen valt. Helaas is dat niet het geval, maar Vietnam zou Vietnam niet zijn als ze niet ergens familie hebben die kunnen helpen en zo'n vijftig meter verderop is er nog een hostel van dezelfde familie en daar krijg ik mijn overnachting. 's Avonds gaan we inderdaad gezamenlijk eten en schuift David ook aan, een dormgenoot van Joel. Een flinke groep dus, we trekken van restaurant naar kroeg en hebben een gezellige avond :).
De volgende dag probeer ik wat te doen met mijn tijd in Saigon, maar het is mij te warm en te druk, overal rijden er scooters rond en ik heb weinig zin om in een moment van onoplettendheid te worden overreden door een stel Viets. Als ik halverwege de middag Joel tegenkom gaan we wat lunchen en op zoek naar een goedkopie camera, maar helaas! 's Avonds meeten we weer met de groep en het is weer een gezelligheid vanjewelste met een beetje pool, goede muziek en een leuke sfeer. Mijn laatste dag in Saigon besluit ik dan toch even rond te lopen voor de bus vertrekt naar het hoger gelegen en koudere Da Lat.
https://picasaweb.google.com/117626227884945100212/TheEasternOrientation
Het ontbijt is een drukte vanjewelste, maar dat is niet zo verwonderlijk besef ik me, want gisteravond was het ook aardig druk tijdens ons late diner. We mogen dan wel bij een homestay zijn, Mr. Hungs Homestay welteverstaan, maar hij zal wel een ontzettend groot huis hebben, want toen we aankwamen in Can Tho, na wederom een flinke busreis vanaf de grens en een scooter trip, was het al redelijk laat en i.p.v. een gezin met een paar toeristen aan te treffen kwamen we een grote groep en een paar locals tegemoet. Mr. Hung heeft een flinke homestay op touw gezet en de avond ervoor legde hij even haarfijn uit hoe je rijstwijn moet drinken en iedereen deed vrolijk mee natuurlijk. Dat hakte er overigens wel in, want die morgen voel ik me niet bepaald topfit en ik denk dat dit dan ook de rede was voor mijn desoriëntatie. Terwijl iedereen lekker hapt naar zijn of haar eten begint het me ook weer te dagen dat Tim vanaf het kantoortje in Phnom Penh tot aan Can Tho dezelfde route af zou leggen, dan maar vrienden met hem maken hè, je weet maar nooit waar zo'n Rus wel niet handig voor is. Het ontbijt slokken we zo snel als het kan naar binnen en we maken een wandeling door het dorpje waar Mr. Hung zijn homestay heeft, het is een wijk van Can Tho, waarschijnlijk in de ogen van de stedelingen een achterwijk want het is allemaal ontzettend sober ingedeeld, een weggetje langs het water met wat huizen, wel van steen/cement dus dat is nog een teken van comfort en inkomen. De bedoeling is dat we bij de plaatselijke markt en basisschool gaan kijken om daarna per boot een wat uitgebreidere kijk nemen in de rijst industrie. Het marktje vind ik niet zo gek veel aan en de school is gewoon een school, ware het niet dat de jongens een potje voetbal spelen en de meisjes bladeren aan het ruimen zijn, jong geleerd is oud gedaan toch ;)?
Als we dan eindelijk ons bootje instappen hebben we te maken met een gezin van vier, Pamela en Roger uit Canada en Mr. Hung. We varen gezamenlijk over de rivieren en bezoeken een rijstveld, een rijstwijn fabriekje, een matjes weverij en een blacksmith. Hier werken ze nog nauwelijks met machines dus het werk dat verricht moet worden wordt voornamelijk gedaan door de menselijke spier en ik ben blij dat ik dat niet allemaal hoef te doen. Ik neem een slokje rijstwijn om de middag te beginnen en het is absoluut niet te zuipen, wel zou het 50% alcohol moeten zijn en als we terug zijn en een biertje drinken begin ik het al te voelen! Gelukkig biedt de lunch uitkomst en zorg ik daarna voor een beetje beweging d.m.v. een fietsrit met Tim over de wegen, ook dit is niet veel bijzonders maar we zien wat rijstvelden en echte houten hutjes waar de mensen in leven en werken. We zijn natuurlijk weer het middelpunt van de kinderlijke aandacht, want die zien niet zo vaak twee blanken voorbij fietsen. Na zo'n anderhalf uur houden we het weer voor gezien en is het tijd voor een powernap.
Die duurt niet echt lang, want het diner staat weer op ons te wachten, net als de avond ervoor mogen we onze eigen verse 'springrolls' maken en lekker dat het weer is! Tijdens het eten ontmoeten we twee (wat oudere) Nederlandse stelletjes die nabij Amsterdam komen en raken aan de praat, half in het Engels voor de andere tafelgasten en half in het Nederlands praten we wat af tot de rijstwijn weer op tafel gezet wordt. Tim is ondertussen al een expert in het schenken van de 'wijn' en zet er een paar voor ons klaar, we vervolgen de avond gezellig en komen in aanraking met Joel het Australische koppel Damien en Haylee, Damien pakt de gitaar erbij en voor we het weten zitten we met een groep aan het water een beetje te gitaren en te drinken, maar de dag was lang en de ochtend vroeg dus rond elf uur houden we het voor gezien, niet zozeer omdat we het zat zijn, maar meer omdat de volgende morgen weer een vroege ochtend en lange dag wordt. 'The Floating Market' wacht op ons!
Bam, opeens ging het licht aan. Op de achtergrond hoorde ik al Oasis met Wonderwall spelen en wist dat er iets komen zou wat ik niet leuk zou vinden. 'Weer een goede morgen, het is bijna zes uur!' hoor ik KGB'er Tim zeggen, terwijl hij de douche instapt. Nu al weer? Potverdorie, het leven van een reiziger valt ook niet mee zeg, maar als je wat zien wilt moet je er vroeg bij zijn. De drijvende markt is namelijk 's ochtends van 06:00 tot 08:00 en dat moeten we natuurlijk zien, blijkbaar is het de grootste drijvende markt van de Mekong Delta, wat het meteen de grootste van Vietnam maakt. We mogen weer gezellig ontbijten en deze dag zullen we worden vergezeld door de Nederlanders, Joel en Roger (zijn vrouw is niet zo lekker en haakt af). The floating market is in volle gang als we aankomen zetten en zien honderden boten vanuit alle windstreken van de Mekong Delta hun waar proberen te verkopen. Sommigen van ons nemen wat koffie en pleuren die net zo hard het water weer in, zoete meuk met extra suiker en condensed milk.... Thanks but no thanks. We varen een rondje over de markt en zien dat de meeste boten een product verkopen, meestal een fruit, het ziet er allemaal grappig uit en wanneer het zachtjes begint te regen ben ik er wel klaar mee. Gelukkig valt het reuze mee met de regen, maar het is wel wat frisjes zo in de vroege morgen. Na de markt bezoeken we een rijstpapier fabriek waar ze eerst rijst omzetten in vloeibare meuk, daarna bakken en braaien tot een ronde schijf (een soort pizzabodem) en het laten drogen in de zon (die deze morgen de grote afwezige was). Ze deden er nog iets, maar dat ben ik nu even vergeten :). We verlaten het pand en gaan weer het veld in, we bezoeken een rijstveld en een watermeloen veld waar de mensen hard aan het werk zijn. Zij ontvangen ons vriendelijk en we krijgen een paar watermeloenen om te eten en mee te nemen, op de weg terug naar de boot besluiten Roger en Haylee een monkey bridge te overbruggen (dat is een brug van een balk met aan een zijkant iets om op te steunen, maar niet om op te leunen) met de nodige moeite en af en toe zonder balans slagen ze er allebei in om de brug over te steken en weer terug te komen. We varen nog wat door de Mekong Delta om de tour af te sluiten in een rijstfabriek, hier hebben ze verschillende stadia van rijst en sorteren ze, ofzo, ik heb niet echt opgelet maar ik zag wel flink wat machines die bewegen om rijst te filteren. Er was haast niemand aan het werk hier, dus dit zal allemaal semi-automatisch gebeuren dan. Als we terugkomen bij de Homestay moeten we opeens haast maken, want de bus staat op het punt om te vertrekken in Can Tho (niet helemaal waar maar we moeten wel opschieten) we nemen snel afscheid van de Nederlanders en Pamela en Roger en worden per motor naar de snelweg vervoerd, daar staat een minibus op ons te wachten die de weg naar het busstation voor ons overbrugd en hoeven we alleen nog maar het ticket te betalen voor we op weg zijn naar Ho Chi Minh City (a.k.a. Saigon). We zijn Joel, Damien, Haylee, Tim en ik, maar we zijn allemaal gaar van het vroege opstaan en de rijstwijn van de avond daarvoor en praten onregelmatig wat. Als we vijf uur later in Saigon aankomen blijkt dat Tim ergens anders slaapt dan de rest en spreken we af om te meeten bij een bepaalde bar in District 1 (Saigon)
Saigon
Ik had nog niets geregeld voor mezelf, maar Joel wou wel even kijken of er in zijn hostel nog wat te slapen valt. Helaas is dat niet het geval, maar Vietnam zou Vietnam niet zijn als ze niet ergens familie hebben die kunnen helpen en zo'n vijftig meter verderop is er nog een hostel van dezelfde familie en daar krijg ik mijn overnachting. 's Avonds gaan we inderdaad gezamenlijk eten en schuift David ook aan, een dormgenoot van Joel. Een flinke groep dus, we trekken van restaurant naar kroeg en hebben een gezellige avond :).
De volgende dag probeer ik wat te doen met mijn tijd in Saigon, maar het is mij te warm en te druk, overal rijden er scooters rond en ik heb weinig zin om in een moment van onoplettendheid te worden overreden door een stel Viets. Als ik halverwege de middag Joel tegenkom gaan we wat lunchen en op zoek naar een goedkopie camera, maar helaas! 's Avonds meeten we weer met de groep en het is weer een gezelligheid vanjewelste met een beetje pool, goede muziek en een leuke sfeer. Mijn laatste dag in Saigon besluit ik dan toch even rond te lopen voor de bus vertrekt naar het hoger gelegen en koudere Da Lat.
https://picasaweb.google.com/117626227884945100212/TheEasternOrientation
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
