Drakensberg en Vic Falls

Zo snel na de laatste update al weer een nieuwe, maar ik had nog wat in te halen. Mijn vader's verblijf is al bijna ten einde en dat betekent dus dat ik binnenkort weer werkzaamheden moet gaan verrichten, maar zover is het nou ook nog niet. Na het verblijf in Kruger en een relaxte avondje Pretoria was de volgende bestemming al weer aan de beurt; Drakensberg. In de middag zijn we daar heen gereden en na een file, regenbui, zware mist en wat andere opstopping kwamen we in de avond eindelijk aan bij een hotel. We wilden in eerste instantie helemaal doorrijden naar Sani pass, maar vanwege de vertragingen zijn we daar niet aan toe gekomen en moesten we ons dus verschuilen in een redelijk duur hotel ergens in Nottingham Road dat in het zuidelijke gedeelte van Drakensberg lag. Het leek hier wel Engeland; het was Engels ingericht, het was Engels weer, heuvelachtig Engels landschap en Engelsen die een feestje hebben. Hier bleven we aan de bar zitten tot de Engelsen zich om een piano schaarden en uitbundig begonnen te zingen.... Raar volk die Engelsen.

We genoten een Engels ontbijt en moesten vroeg vertrekken om rond te reizen door het gebied dat Drakensberg heet. Ondanks dat het zwaar bewolkt was en af en toe flink regende was het gebied schitterend en mooi. We wilden onze route vervolgen richting de Sani Pass, maar nadat we een weg afsloegen die volgens de backpackers daar de juiste was, maar hier in de verste verte niet op leek en erg, erg modderig en onveilig was, besloten we gewoon de provinciale weg te volgen die parallel lag aan de N3-snelweg. Hier hebben we genoten van de uitzichten en de route en na een paar uur rondreiden kwamen we aan bij een backpackers die erg verlaten lag, maar desalniettemin op een mooie locatie met rondom ons heen wederom een mooi uitzicht. Hier werden we in dorm gegooid, omdat alle kamers voor de rest bezet waren en konden we lekker ontspannen voor de rest van de dag. Potje pool gespeeld tegen mijn vader, verloren en gewonnen en nog een keer gewonnen!! Wat cricket gekeken en gewoon ontspannen alvorens oververmoeid het bed in te duiken.

De volgende morgen vroeg op omdat we om 13:00 terug moesten zijn in Pretoria om de auto terug te bezorgen, de auto was ondertussen flink van uiterlijk veranderd.. De groene kleur was overgegaan in het bruin van modder, we kwamen erachter dat de linkervoorband lek was en het kapje dat de haak voor slepen beschermd was opeens ook pleite. Oh, oh... Nou, pa de band verwisselen en we konden weer verder met de toeristische route richting Pretoria. We bleven nog even een provinciale weg volgen voordat we de snelweg weer opgingen. Nu was het zonnig, droog en licht en konden we zien over wat voor gevaarlijke weg we gereden hebben toen het nacht, mistig en regenachtig was. Het uitzicht was ook over de N3 mooi en daar hebben we van genoten. Toen we rond 12:30 aankwamen bij de Backpackers in Pretoria bleek dat we de auto niet hoefden terug te brengen en dat het bedrijf de wagen zelf de volgende morgen zou komen ophalen. Wij ons dus voor niets gehaast in de morgen en helaas ook niet de geweldige route genomen, die de gozer van de backpackers mij aanbeveelde, vanwege gevreesd tijdgebrek. Ach ja, T.I.A. hè. Het vervolg van deze dag niet zo gek veel gedaan, wou nog met pa naar het rugby gaan, maar de kaartjes waren uitverkocht en er liep niemand op straat kaartjes aan te bieden dus dat zat er helaas niet in. 's Avonds heb ik pa eens alleen gelaten en ben ik samen met de groep Nederlanders, plus twee Nederlandse studenten en de Zuid-Afrikaan Siobert naar Hatfield Square gegaan om een beetje te feesten en te swingen. Het bleek de laatste avond van Katherina en Kerly te zijn in Pretoria en we gingen dus afscheid nemen van ze. Jammer dat ze pleite zijn nu, maar ja, het is niet anders. Rond een uurtje of 02:00 thuis en ik wist dat ik rond 07:00 weer wakker zou zijn om echt afscheid te nemen van misses Katha en misses Kerly.

Nou de volgende morgen dus afscheid genomen van Katha, Kerly was nergens te bekennen die zal wel in de Baz Bus gezeten hebben met een flinke kater. Vervolgens door Sam gedropped bij het vliegveld om naar Livingstone, Zambia te vliegen en één van de zeven natuurlijke wereldwonderen te aanschouwen, Victoria Falls. De vlucht was iets vertraagd en we kwamen een half uurtje later aan in Zambia. Hier hoefden we geeneens $25,- te betalen om het land binnen te komen, maar dat zal dan wel gebeuren als we het land verlaten. Tijdens het landen zagen we de dampen van de Falls en de rivier al liggen en kwamen we tot de ontdekking dat donkere wolken zich samenpakten boven het vliegveld om ons eens flink de oren te wassen. Bad luck? Nah, het zal pa wel zijn :P Nadat we werden afgezet bij de Jollyboys Backpackers was het weer tijd om te ontspannen, de regen was bijna afgelopen en de warmte was nog steeds aanwezig, geen reden om ons zorgen te maken voor de volgende morgen.

De volgende morgen zou bestaan uit een bezoek aan de Falls, we werden door een shuttle rond 10:30 afgezet bij de ingang waar we iederen K40.000,- moesten betalen om binnen te komen. Dat is omgerekend naar dollars zo'n $10,- en kost dus werkelijk niets. Tijdens de rit zat de minibus vol met Belgen en Nederlanders en dat zorgde voor genoeg gesprekstof, van twee van de Nederlanders kregen we een soort beschrijving van waar we heen konden en besloten toen om eerst naar beneden te gaan om zeik en zeik nat te worden. De Falls waren aardig indrukwekkend, maar vooral nat en leuk. We volgden het pad eerst aan de kant van de watervallen en dat was dus niet droog. Gelukkig had ik een bijna waterdichte rugzak meegenomen en kon ik nog zo nu en dan foto's maken van dit spektakel, we liepen over een doorweekte en met mos bedekte brug waar we werden gewaterstraald en nog natter dan nat werden. We vervolgden onze route tot we bij het eind waren en keerden terug via de andere kant waar we wat konden opdrogen, want we waren kletsnat. Helaas waren we bijna opgedroogd toen we die brug weer overmoesten, wat ons weer redelijk besproeide met rivierwater. Na de brug gingen we weer via de andere kant omhoog en voordat we boven waren, waren we al flink gedroogd, nog steeds nat, maar wel minder nat. Vervolgens zijn we naar de rivier gelopen om daar even te ontspannen en toen richting de Boiling Point. Pa hield het na 1/5e wijzelijk genoeg voor gezien terwijl ik mijn weg naar beneden voortzetten. Dit was een flinke afdaling waar het stenen pad vaker niet dan wel van aangelegde stenen was. Zo moesten er wat rotsblokken worden beklommen en werd de weg af en toe in de vorm van een stroompje vervolgd. Modderig, lichtelijk vermoeid maar zwaar voldaan bereikte ik dan eindelijk het laagste punt bij het meer en kon daar mooi opkijken naar de kloof en de brug. Helaas mocht hier niet gezwommen worden vanwege krokodillen gevaar en een flinke stroming, dus eigenlijk was het niet zo spijtig. Vervolgens heb ik geprobeerd om zo snel mogelijk weer naar boven te komen, zodat pa niet al te lang op mij hoefde te wachten en ik was dan ook redelijk vermoeid toen ik eindelijk bij zijn rustpunt aankwam. Toen ben ik weer naar boven gerend en daar gewacht tot hij ook eens boven was, het was immers geen gemakkelijke klim. Hierna hebben we nog even het pad gevolgd dat langs de grens en wat bavianen leidt, om daar vervolgens, vanuit het niets, te worden geconfronteerd met een armbandjesverkoper en weer een mooi uitzicht over de watervallen. Snel die gast afschudden en terug naar het afzetpunt waar een marktje was met mooie beeldjes, kettingjes en ander Afrikaanse spulletjes. Zo'n marktje heb je snel gezien en het was tijd om de taxi terug te nemen met twee van de Nederlandse meiden die we op de heen weg en tijdens het verblijf bij de Falls ook al gesproken hadden. We kwamen rond 13:00 weer aan bij de backpackers en zijn toen op zoek gegaan naar een bank waar ze wel Mastercard accepteren, zodat we eindelijk de Zambiaanse Kwucha (ofzo) in ons bezit hadden. Na dit avontuur weer terug, wat eten en wederom ontspannen en plannen wat we volgende dag gingen doen. Nou, dat was snel besloten, een cruise over de rivier tijdens zonsondergang en voor mezelf een fietstour door een lokale gast die een school heeft helpen oprichten. De rest van de avond lekker ontspannen en chillen alvorens het bedje in te duiken.

De volgende morgen was ik al vroeg op om mijn ontbijt en douche te genieten voordat ik de loodzware fietstocht om 08:00 zou aanvangen. Dit deed me goed en de fietstocht ving ik dan ook aan met de meest grote gemakzucht, bleek gelukkig ook niet zo erg zwaar te zijn, ondanks de zon en warmte op de weg terug. Ik was de enige die zo'n fietstocht wou en dat was mooi makkelijk, nu kon ik tenminste bepalen waar we heen gingen. We fietsten de backpackers uit en gingen richting de rivier tot we bij een Crocodile Farm aankwamen, ik wou daar dus wel even kijken en dat hebben we dan ook gedaan. De krokodillen daar lagen te chillen in de zon of waren aan het dobberen in het water, wat zijn dat toch een luie beesten. Na een tal van krokodillen te hebben aanschouwd gingen we naar de kassen waar ze slangen hielden. Hier waren verschillende slangen waaronder de gevreesde Black Mamba, hoogtepunt van de rondleiding dus! Gelukkig zat die achter glas anders had ik wel heel snel moeten zijn, het schijnt dat zo'n slang van enkele meters binnen no-time een slachtoffer hebben gemaakt. Schnell wegwezen dus. De fietstocht dus vervolgd en richting de rivier gefietst, zo'n kilometer of twee van de watervallen vandaan kwamen we bij een 'lagoon' en daar hebben we een minuutje of tien gerust voordat we richting een Township vertrokken. De fietstocht langs de rivier en er naar toe was redelijk ruig, niet echt een weg en af en toe over boomstrokken lopend om water over te steken en was dus erg gaaf. Ondertussen liet de gids wat planten zien die helpen tegen malaria of een bevestiging gaven dat iemand wel of niet van je houdt (bijgeloof!). Toen we bij de township aankwamen waarschuwde Cliff me al dat ze mij zouden begroeten met een naam dat lijkt op Mapuunga, Maloonga of Miahuhuhaiua (weet het dus niet echt precies) wat zo ongeveer 'blanke man' betekent. Wij dus naar die school, die helaas gesloten was en wat geprobeerd te praten met een paar kinderen. Ik wou hier geen foto's van maken, omdat ik denk dat men dat niet echt op prijs stelt en ik wil natuurlijk geen ruzie met de lokale bevolking zo ver van huis! Daarna naar de markt gefietst en onderweg veel kinderen moeten begroeten, omdat ze niet zo heel vaak een blanke gast zien. Best grappig dus. De markt was niet veel bijzonders, gewoon een zooi planken op poten met groenten, vleis en andere waren dus even een colaatje gekocht en over voetbal praten met een Chelsea fan (hoewel die niet bestaan, stomme gelukszoekers) voordat we terug gingen richting de backpackers. Het was dus al met al een mooi ervaring om door zo'n township te rijden en te zien hoe die mensen leven, het is absoluut niet westers en ook niet bepaald hygiënisch, maar ze overleven en hebben het nog naar hun zin ook.

Na deze fietstoch even uitpuffen bij het zwembad en weer eens lichtelijk verbrand vanwege de felle zon, jammer dan! We moesten wachten tot 15:45 om een cruise te maken over de Zambezi rivier. Wij wachten en wachten en wachten en dus eigenlijk gewoon lekker chillen tot we ons klaar maakten voor vertrek. Maar toen we dat gedaan hadden en het 15:45 was moesten we nog wat langer wachten en wachten en wachten tot ik besloot dat 10 minuten wachten meer dan genoeg was en maar eens ging navragen of ze er nog aankwamen. Bij de receptie even bellen en ze kwamen er zo aan hoor, ze moesten ook nog wat andere mensen ophalen en zouden er dus zo zijn! Nou, ik denk het toch even niet hoor! Nog eens 15 minuten gewacht voordat er eindelijk een gast aankwam die ons oppikte en naar de African Queen bracht, hij vreesde dat we te laat zouden zijn voor de cruise en verklaarde dat de eigenlijke dude die ons zou oppikken op het verkeerde adres was en ons daar niet vond... gek he?! Maar goed, wij nog met goede hoop richting de cruise om daar te concluderen dat de cruise inderdaad al vertrokken was en wij dus helaas niet konden meegenieten van zonsondergang op de Zambezi rivier. T.I.A. Geen cruise dus ja, dan maar terug naar de backpackers waar ik de tijd genomen heb om dit te vertellen. Vanavond gaan we weer niet veel bijzonders doen en omdat we morgenochtend om 11:30 richting het vliegveld vertrekken ga ik helaas niet abseilen, bungeejumpen of een andere activiteit doen om de ochtend door te komen. Misschien dat ik het dan maar op een zuipen ga zetten en morgen om 11:25 wakker wordt!

Het is ondanks mijn bedoeling om het kort te houden toch weer een muur van letters geworden en dat komt gewoon omdat het allemaal zoveel te vertellen is en ik hier niet echt veel gebruik kan maken van foto's. En al zou ik dat kunnen dan zou ik nog veel vertellen :/. Maar goed, nu even wat anders:

Op de koffie

Rebekka heeft dus een filmpje gemaakt en dat vond ik erg leuk gedaan. Leuk om jullie allemaal weer even te zien en te horen, er is daar nog weinig verandert schat ik. Behalve dat het toevallig een keertje een warme dag was, althans warm... zonnig.

Het wordt dus terrasjes weer in Spakenburg en dat is toch altijd een geweldig belevenis hè. Lekker zitten en verbranden tijdens het nuttigen van een biertje. Hier heb je dan niet echt zulke gezellige terrasjes, maar dat zitten en verbranden tijdens het nuttigen van een biertje is hier weinig anders.
Ik had al begrepen via internet, pa en MSN dat IJsselmeervogels nog steeds kampioen kan worden tegen Spakenburg, mits Nunspeet verliest en ze zelf winnen natuurlijk. Dat zou inderdaad DE ultieme overwinning zijn, die ik helaas niet kan bijwonen. Het zij zo misschien komt die kans volgend jaar wel weer, want dan worden de vogels uiteraard gewoon weer kampioen. Het is ook jammer voor Jan dat hij dan bij Liverpool een wedstrijd moet bijwonen, wat zonde zeg! Spakenburg is gewoon een gedoemde nummer twee. Niets wat daar nog aan kan veranderen, helemaal niet nu het weer een paar weken later is en duidelijk wordt dat SVS niets in te brengen heeft aan de overmacht van de Vogels :P.

Ik heb ondertussen de groeten gedaan aan iedereen die ik tegen ben gekomen de afgelopen dagen: 'Hey dude, I had to say hi from Peter!' Maar dat werd vaak met een gerezen wenkbrauw beantwoord. Nou, de groeten en veel plezier met de aankomende festiviteiten omtrend de Vogels en de BBQ's vanwege het geweldig zonnige en warme weer!