Townshipping

Sinds het vertrek van mijn vader is het erg rustig geweest, gewoon mijn dagelijkse werk verricht niet al te veel uit gegaan. De week is kalmpjes voorbijgegaan en het enige wat echt boeiend was, was de overwinning van IJsselmeervogels op Spakenburg en de Champions League wedstrijden. Tijdens de derby heb ik naar Radio M geluisterd via internet en dat ging verbazingwekkend vlekkeloos, heb dus elk moment meegekregen en ben dan ook blij met de zwaar terecht gegeven penalty, was naar mijn idee ook een donkerrode kaart, en de uiteindelijk verdiende overwinning. Anyway, Champions League wedstrijden gekeken, Chelsea vs Liverpool in de Ierse pub met Magnus en donderdag weer eens getrained, alleen was het geen voetbaltraining, die was namelijk afgelast omdat iedereen naar een discotheek ging en ik dus vrolijk mee. De discotheek was aardig immens groot en entree was slechts één Rand, dus dat zou wel een geslaagde avond opleveren. De donkere Afrikaanse voetballer van 'het eerste span' nam me op sleeptouw door de dicotheek heen en ik denk dat hij de enige donkere bezoeker was, een echte Afrikaner discotheek dus en het was gezellig, vervolgens met Steven naar Hatfield om daar nog een paar laatste sapjes te nemen alvorens terug te gaan.

Vrijdag plannen gemaakt om met Clifford en Magnus naar Cliff's townhip Mamelodi te gaan. Cliff en Magnus gingen vrijdag al en ik werd door ze opgehaald op zaterdag. Eerst bij Nando's wat eten, dat was nog in Pretoria Centre, en wat bier aanschaffen voor onderweg en toen de minibus naar zijn huis, een echte township shed (of hoe je het ook spelt). Hoe ziet een township eruit? Een lastige vraag, maar ken je dat beeld van die sloppenwijken van Rio? Daar heeft het wel wat van weg, met het grote verschil dat de meeste huizen hier een tuin rondom het huis hebben en er dus veel ruimte is, de tuinen worden middels een hek of muur in alle soorten en maten afgesloten van de weg. De wegen zijn breder dan die in de sloppenwijken want er komen zo nu en dan nog wel auto's overheen. Er hangen een paar electriciteitskabels boven de sheds die hen van de nodige energie voorzien (koelkast en radio's, vooral radio's) en veel lopende of zittende mensen. De huizen zelf lijken qua bouw op elkaar, maar iedereen bouwt zijn eigen huis en elk huis is qua uiterlijk dus weer verschillend. Al met al ziet het er armoedig uit maar is er niemand die klaagt en is iedereen trots op zijn, met eigen handen, gebouwde huis.

Na aankomst bij Cliff even de spullen gedumpt en even langs zijn vader om 'hoi' te zeggen voordat we shebeen (kroeg) induiken om wat bier te drinken en een potje pool te schieten. De muziek staat hier veel en veel te hard en een echte conversatie zit er niet in. Veel mensen vinden het geweldig dat er twee malungu (witte mannen) en iedereen wil wel even een praatje maken (wat dus moeilijk gaat), helaas wil de helft daarvan dat we bier voor ze kopen. Elke keer vriendelijk afwijzend en handen blijvend schudden vervolgen we onze weg naar een andere shebeen waar hetzelfde weer gebeurd. Daar een paar biertjes gedronken en hops, op weg naar de volgende shebeen, we kopen op de weg daarnaar nog een paar gebraaide kippepootjes (maar dan ook echt de pootjes) die op dat moment nog best goed smaken. We komen om een of andere reden nog even in Pretoria Centre waar we eigenlijk niets te zoeken hadden en nemen weer een minibus richting een township, helaas is Cliff iets te bezopen en gaan we de verkeerde kant uit, daar worden we afgezet bij een tankstation en de auto's die daar vandaan vertrokken konden ons geen lift geven naar ons doel. We blijven even wachten en besluiten om dan maar dat hele teringeind terug te gaan lopen, twee blanke gasten liftend door een township.... Wat een veiligheid, maar we vinden een lift van twee relaxte gasten die ons weer bij een shebeen droppen, daar drinken we helaas maar één biertje (of twee) en vertrekken dan eindelijk richting een huis. Dit is in een andere township (denk ik) en het schijnt het huis te zijn van Cliff's vrouw. Ze doet zowaar de deur open en kijkt verbaasd naar haar man en de twee mannen achter hem, ze laat ons binnen en geeft Magnus en mij een tweepersoonsbed waar we vermoeid onze slaap pakken. Ik word in de nacht nog een paar keer wakker vanwege de kou (geen centrale verwarming of isolatie) en wordt dan wreed uit mijn slaap gehaald door de haan die de ochtend groet. Als ik een geweer had, had ik 'm neergeknald.

De tweede dag in de township begint dan daadwerkelijk om 10:00 als Cliff ons wakker maakt, het eerste wat er gebeurd is het bier van de vorige dag naar binnen werken 'Let's do it the township way boys'... Hargh, dat is ranzig, maar ja ik wil echt de township meemaken hè, en dat gebeurt dus ook. Na iedereen ontmoet en begroet te hebben (schoonouders en de kinderen) op pad naar de shebeen om te ontbijten, wat dus inhoudt dat we aan het bier gingen. Ook hier weer wat mensen gesproken en ontmoet, de lokale drank gezien maar niet gedronken tot we opgehaald werden om aanwezig te zijn bij het slachten en gedeelde voorbereiding van de kip, we zagen hoe het geplukt werd en schoongemaakt voordat Cliff ons vanuit de keuken naar de voorkant van het huis bracht. Volgens de township-rules is het niet de bedoeling om te kijken naar hoe het eten bereid wordt tenzij je meehelpt. De vrouwen bereiden het eten voor en de mannen drinken bier in de zon of schaduw, wat een leven. Wij dus een paar uur ontspannen drinken en eten terwijl de kinderen in de buurt ons tot tien laten tellen in het Afrikaans (hun Afrikaans, Khosi en of Swazi of iets dergelijks) en wij leren op onze beurt hun weer Zweeds aan te leren, ik niet echt, Magnus meer en ze kenden Afrikaans al dus dat was geen moeite. Over talen gesproken, één van de oudere vrouwen die daar ook woont sprak geen Engels, maar wel Afrikaans, ik kon dus op z'n Nederlands met haar praten, erg merkwaardig. Na deze lessen beginnen we aan de weg terug, we wandelen door de township over het voetbalveld naar een minibus standplaatsje. Hier pakken we de bus naar een markt waar we even rondlopen en wat bier kopen voor de terugreis naar Pretoria. Het duurt even voordat we een minibus hebben en de rit naar Pretoria duurt ook eventjes, we waren immers meer dan 25km van Pretoria verwijderd en de minibus gaat ook nog even de townships in om mensen op de juiste plekken af te zetten. Drinkend komen we de reis door en pakken een biertje in een kroeg in Pretoria. De muziek daar is ook weer veel te luid en we besloten het bij dit ene biertje te houden. We slaan wat bier in voor de reis richting Mamelodi waar we onze spullen ophalen en nog wat potjes pool spelen, Magnus en ik winnen allebei van de 'pro' Clifford en ik speel nog een potje tegen een meid die er niet al te veel van kan, maar ons wel wat dansmoves liet zien waarover we nog steeds niet uitzien hoe mensen op die manier kunnen bewegen. En het geval is dat de gasten net zo ongelooflijk bewegen.... White men can't dance for sure! Na dit dan eindelijk echt terug naar Pretoria om het weekend af te sluiten in Eastwoods, want Clifford liet zijn leven zien, dan laten wij zien hoe wij ons avondeten normaal gesproken doen. Cliff gooit nog een biertje om à la Jan, waarbij ik het slachtoffer ben, uitkijken voor die gast dus. Na de hapjes en sapjes terug naar de Backpackers om er daar nog ééntje te nemen en dan crash ik 'm eindelijk in mijn warme bed om op Koninginnedag zo ontzettend vermoeid wakker te worden dat werken me erg zwaar bevalt, maar het gaat zo zijn gangetje vandaag. Leve de koningin!! Ben dan ook de hele dag Van Dik Hout, Acda en de Munnik en Tiesto aan het luisteren, Leve Nederland!!!

En ik heb dan wel de beste weekenden van Nederland gemist (Rugbyfeest, kampioenschap en koninginnedag) het afgelopen weekend maakt het meer dan goed, het was een geweldige ervaring en ik heb geen moment het idee gehad dat ik in Nederland wou zijn vanwege veiligheid of gezellig drinken ter ere van wat dan ook. Dit is echt uniek en daar ben ik blij om en trots op. En de townships zijn helemaal zo gevaarlijk nog niet, niet als je met iemand gaat die weet hoe de vork in de steel zit