Rio de Janeiro (of eigenlijk Niterói)
Door: Jesper
Blijf op de hoogte en volg Jesper
07 Februari 2016 | Brazilië, Niterói
De eerste week zit er bijna op, we hebben de trein reis naar Frankfurt en de daarop volgende vlucht zonder problemen weten te doorstaan. Zijn onthaald als royalty door Corry, Martijn en Jill. Hebben gefietst door Rio, zijn een berg opgeklommen en vakantie gevierd voor het echte werk gaat beginnen.
Maandag 1 februari, het gaat vandaag echt beginnen en ik was dan ook veel te vroeg wakker van de gezonde spanning. Mijn tassen nog één keer controleren; pinpas, credit card, telefoon, winterkleding, zomerkleding, toilettas etc etc. En voor de rest wachten tot Marin en haar ouders voor de deur staan.
Spullen in de tas en op naar Amersfoort CS nog een keer zwaaien naar ons werk en hopen dat we ons dorp met beter weer zullen terugzien, het is namelijk grauw en grijs herfst weer. Blegh.
Aangekomen in Amersfoort willen we alvast wat US dollars inslaan bij het GWK en hier kunnen we vast wennen aan het Zuid-Amerikaanse tempo van werken. Er is weinig irritanter dan werknemers die soort van meehelpen, maar eigenlijk alleen staan te kijken terwijl er mensen staan te wachten om geholpen te worden. Gelukkig zijn we erg vroeg en hebben we geen haast. Maar toch.
We nemen twee treinen eerder dan onze tickets ons voorschrijven zodat we ons niet hoeven te haasten voor de ICE naar Frankfurt Flughaven. Nemen afscheid van de laatste twee bekende gezichten en start ons avontuur eindelijk. Samen alleen, moeten we het allemaal zien te rooien, we arriveren ruim op tijd in Utrecht en hebben de voorste twee stoelen van de trein. Nog bedankt Maartje! Alleen een beetje jammer dat wij bij de allerlaatste wagon stonden en zwaar beladen dus de hele trein afmoeten ;). Kunnen we vast wennen.
In Frankfurt oefenen we enkele uren geduld uit, want ook hier zijn we erg vroeg om daarna zonder noemenswaardige problemen in te checken, te boarden, te stijgen, te landen, door immigratie te lopen en langs de douane te komen.
Hier wachten Corry en Jill ons op die ons eerst naar een ontbijtje rijden en vervolgens naar Casa Koelewijn. Een ruim opgezet huis op een erg luxe versie van Centerparcs, met zwembad!! We laten ons verwennen door familie Koelewijn en ‘s avonds gaan we vleisch schrokken bij Mocellin, een restaurant aan een boulevard in Niterói. Met uitzicht over de baai en het jesusbeeld van Rio de Janeiro.
Ze hebben een auto voor ons beschikbaar gesteld en daar maken we de volgende dag gewillig gebruik van op weg naar het bekendste beeld en het wereldwonder van Rio de Janeiro. De navigatie leidt de weg die wij moeten gaan en, op wat wegwerkzaamheden na, weten wij ons door het soms erg drukke verkeer tot nabij de tram omhoog te manouvreren. Daar eten we wat, want je krijgt toch trek wanneer je in een onbekende, drukke stad een auto schadevrij van A naar B wilt krijgen. We besluiten om vooral niet omhoog te lopen, wat kan, maar om een paar euro neer te leggen voor desbetreffende tram. We worden van te voren gewaarschuwd dat er weinig tot geen uitzicht bij de voet van het beeld is, maar dat scheelt ons niets en we gaan zitten. De bewolking begint nog geen vijf minuten later duidelijk te worden en bij aankomst boven zien we inderdaad alleen maar wit om ons heen. Gelukkig is het beeld van Jezus af en toe wel zichtbaar en mogen we dit moderne wonder van alle lijstjes afstrepen. Met een half uur houden we de mist voor gezien en zoeken we de zon beneden weer op om bij het zwembad te gaan liggen, we zijn immers nog op vakantie.
De acclimatisering zit er de volgende dag op, wanneer we om 07:00 vertrekken richting Rio om via de veerboot en taxi bij een fietstour uit te komen. Rio by Bike wordt gerund door een stel Nederlanders, uiteraard, en om 09:20 begint onze tocht, met Nederlandse gids, door het rijkere gedeelte van deze miljoenenstad. We beginnen bij het bekendste strand de Copacabana, waar we de fietspaden volgen naar de voet van Sugar Leaf Mountain en bijbehorende strand praìa Vermelha, die alleen door de locals bezocht wordt en dus lekker rustig is. Na korte drinkpauze fietsen we naar het ongebruikte stuk strand van Botafogo, dat zo smerig is dat niemand het water in durft en terecht natuurlijk. Hierna is het tijd om wat gevaarlijkere fietspaden af te gaan, paden die ongeveer een halve meter breed zijn en ook door tegenliggers en voetgangers gebruikt dient te worden. Zonder kleerscheuren vinden we onze weg door Botafogo en Humaita om bij het grote stadsmeer Lagao uit te komen, hier is het tijd voor een wat grotere drinkpauze om de tour af te sluiten langs het water, door Ipanema en haar strand waarna we eindigen bij de Copacabana en terugfietsen naar het kantoortje van Rio by Bike.
Moe, lichamelijk gesloopt, maar voldaan eten we bij een kilo restaurant. Hier wordt gewogen hoeveel je op je bord hebt en dat is de prijs van je eten, ongeacht wat voor eten het is. Via de taxi komen we weer bij de veerboot en weten het voor elkaar te krijgen om de verkeerde pont terug te pakken waardoor we in Niterói zelf uitkomen in plaats van Niteroi Charistas, waar onze auto staat. We twijfelen nog even hoe we het gaan aanpakken om bij de juiste haven te komen en nemen de weg van de minste weerstand ; de taxi. Die leidt ons langs een kronkelige weg langs het water, wat enkele mooie uitzichten oplevert.
We vinden onze auto en gaan terug naar ons paleisje, waar we niet veel later met Martijn meegaan om twee uur te hiken, een berg op, met handen en voeten. Echt klimmen dus. Althans, het grootste gedeelte is door de jungle omhoog lopen, wat in deze hitte best pittig is en alleen het laatste gedeelte is echt klauteren. We staan tijdens dit klauteren enkele doodsangsten uit, maar onder begeleiding van Martijn weten we zonder al teveel lichamelijke ongemakken de top te bereiken. Waar het uitzicht richting Rio uiteraard ontnomen is door bewolking. Gelukkig is het aan de top zo goed als 360 graden van je af kijken en doen we dat de andere 180 graden waar geen bewolking is! Wat omhoog gaat moet ook weer naar beneden en dat gaat een stuk zelfverzekerder dan de heenweg.
Bij thuiskomst eerst een koude douche, want dat kan hier gewoon om daarna met z’n tweeën onszelf verwennen bij de Italiaan(!). Een tekort aan ijzer zullen we hier niet zo snel krijgen met de lappen vlees die ons voorgeschoteld worden. Lekker wijntje erbij, vooral Marin dan en even ontspannen van een dag noeste arbeid.
De nacht kwam snel en de laatste volledige dag bij onze gastheer en -vrouw is er één van bijzonder weinig activiteit. We gaan met Jill naar een nabij gelegen strand, waar vooral Marin Jill helpt bij het vakkundig opzetten van een zandkasteel en af en toe pootje baadt. Ik kijk vooral naar hoe de mensen elke keer opspringen en hun spullen pakken voor het water dat om de zoveel tijd verder doorstroomt dan verwacht. Na enkele uren houden we het voor gezien en ondanks het vele insmeren komen we lichtelijk rood terug. Dit moet natuurlijk verzacht worden met een etentje bij een Mexicaans(!) restaurant.
Het Carnaval is geopend in Rio deze avond en wij proberen hier wat van mee te pakken. Voor Jill is het al te laat dus laat de familie Koelewijn ons hier achter terwijl wij nog een paar biertjes doen bij de Blocco om de hoek, met live muziek die Radio Veronica schijnbaar erg goed kent en veel gezelligheid wachten we af op wat komen gaat. Nou niets dus en zoeken we na enkele uren maar ons huis op.
De volgende dag is de vakantie voorbij en wordt het backpack avontuur ingezet. We nemen ruim voor onze bus vertrekt afscheid van Corry, Martijn en Jill om met de veerboot naar Rio’s busstation te gaan. Op de boot is het carnaval al ingezet en zijn er honderden mensen verkleed, dansend op de trommels en meezingend met het refrein. De drank vloeit vroeg en wij kunnen meegenieten van deze gezelligheid, maar we moeten de menigte achter ons laten wanneer we de haven uitgaan. Op zoek naar een taxi zijn we minstens 45 minuten aan het lopen, in de hitte met een backpack. Gelukkig hebben we de afgelopen dagen al wat getraind! Maar we weten geen taxi te vinden, we zijn het lopen ook aardig zat. Dus pakken we een bus, die ons hopelijk naar de juiste bus opstap plaats brengt. En dat doet hij ook, gelukkig maar, want qua tijd begon het redelijk krap te worden. Nu moeten we alleen nog onze terminal vinden, wat wederom niet vlekkeloos gaat, zoals wel vaker is het het allerlaatste hokje die wij moeten hebben en ik ga voor de zekerheid in de rij staan om onze digitale tickets om te zetten naar papieren. Wat ons eigenlijk onnodig leek. Om precies 13:00 ben ik aan de beurt en worden onze tickets gelegaliseerd, het was dus wel nodig dus en goed op tijd uiteindelijk!
10 minuten later zitten we in de juiste bus naar Paraty met onze backpacks in de bagage ruimte. Het is zo'n 5 uur rijden en bij aankomst worden we opgewacht om ons te mengen in het carnaval hier. Wat met de gezellige mede gasten en goede atmosfeer een hele leuke avond is geworden.
Het is nu zondag 7 februari en zitten we op het schiereiland nabij Paraty bij de Happy Hammock house, waar men alleen kan komen per boot, er slechts twee uur stroom is per dag en genoeg hangmatten zijn om vooral even niets te doen. Nu moeten we plannen maken voor de aankomende week
Maandag 1 februari, het gaat vandaag echt beginnen en ik was dan ook veel te vroeg wakker van de gezonde spanning. Mijn tassen nog één keer controleren; pinpas, credit card, telefoon, winterkleding, zomerkleding, toilettas etc etc. En voor de rest wachten tot Marin en haar ouders voor de deur staan.
Spullen in de tas en op naar Amersfoort CS nog een keer zwaaien naar ons werk en hopen dat we ons dorp met beter weer zullen terugzien, het is namelijk grauw en grijs herfst weer. Blegh.
Aangekomen in Amersfoort willen we alvast wat US dollars inslaan bij het GWK en hier kunnen we vast wennen aan het Zuid-Amerikaanse tempo van werken. Er is weinig irritanter dan werknemers die soort van meehelpen, maar eigenlijk alleen staan te kijken terwijl er mensen staan te wachten om geholpen te worden. Gelukkig zijn we erg vroeg en hebben we geen haast. Maar toch.
We nemen twee treinen eerder dan onze tickets ons voorschrijven zodat we ons niet hoeven te haasten voor de ICE naar Frankfurt Flughaven. Nemen afscheid van de laatste twee bekende gezichten en start ons avontuur eindelijk. Samen alleen, moeten we het allemaal zien te rooien, we arriveren ruim op tijd in Utrecht en hebben de voorste twee stoelen van de trein. Nog bedankt Maartje! Alleen een beetje jammer dat wij bij de allerlaatste wagon stonden en zwaar beladen dus de hele trein afmoeten ;). Kunnen we vast wennen.
In Frankfurt oefenen we enkele uren geduld uit, want ook hier zijn we erg vroeg om daarna zonder noemenswaardige problemen in te checken, te boarden, te stijgen, te landen, door immigratie te lopen en langs de douane te komen.
Hier wachten Corry en Jill ons op die ons eerst naar een ontbijtje rijden en vervolgens naar Casa Koelewijn. Een ruim opgezet huis op een erg luxe versie van Centerparcs, met zwembad!! We laten ons verwennen door familie Koelewijn en ‘s avonds gaan we vleisch schrokken bij Mocellin, een restaurant aan een boulevard in Niterói. Met uitzicht over de baai en het jesusbeeld van Rio de Janeiro.
Ze hebben een auto voor ons beschikbaar gesteld en daar maken we de volgende dag gewillig gebruik van op weg naar het bekendste beeld en het wereldwonder van Rio de Janeiro. De navigatie leidt de weg die wij moeten gaan en, op wat wegwerkzaamheden na, weten wij ons door het soms erg drukke verkeer tot nabij de tram omhoog te manouvreren. Daar eten we wat, want je krijgt toch trek wanneer je in een onbekende, drukke stad een auto schadevrij van A naar B wilt krijgen. We besluiten om vooral niet omhoog te lopen, wat kan, maar om een paar euro neer te leggen voor desbetreffende tram. We worden van te voren gewaarschuwd dat er weinig tot geen uitzicht bij de voet van het beeld is, maar dat scheelt ons niets en we gaan zitten. De bewolking begint nog geen vijf minuten later duidelijk te worden en bij aankomst boven zien we inderdaad alleen maar wit om ons heen. Gelukkig is het beeld van Jezus af en toe wel zichtbaar en mogen we dit moderne wonder van alle lijstjes afstrepen. Met een half uur houden we de mist voor gezien en zoeken we de zon beneden weer op om bij het zwembad te gaan liggen, we zijn immers nog op vakantie.
De acclimatisering zit er de volgende dag op, wanneer we om 07:00 vertrekken richting Rio om via de veerboot en taxi bij een fietstour uit te komen. Rio by Bike wordt gerund door een stel Nederlanders, uiteraard, en om 09:20 begint onze tocht, met Nederlandse gids, door het rijkere gedeelte van deze miljoenenstad. We beginnen bij het bekendste strand de Copacabana, waar we de fietspaden volgen naar de voet van Sugar Leaf Mountain en bijbehorende strand praìa Vermelha, die alleen door de locals bezocht wordt en dus lekker rustig is. Na korte drinkpauze fietsen we naar het ongebruikte stuk strand van Botafogo, dat zo smerig is dat niemand het water in durft en terecht natuurlijk. Hierna is het tijd om wat gevaarlijkere fietspaden af te gaan, paden die ongeveer een halve meter breed zijn en ook door tegenliggers en voetgangers gebruikt dient te worden. Zonder kleerscheuren vinden we onze weg door Botafogo en Humaita om bij het grote stadsmeer Lagao uit te komen, hier is het tijd voor een wat grotere drinkpauze om de tour af te sluiten langs het water, door Ipanema en haar strand waarna we eindigen bij de Copacabana en terugfietsen naar het kantoortje van Rio by Bike.
Moe, lichamelijk gesloopt, maar voldaan eten we bij een kilo restaurant. Hier wordt gewogen hoeveel je op je bord hebt en dat is de prijs van je eten, ongeacht wat voor eten het is. Via de taxi komen we weer bij de veerboot en weten het voor elkaar te krijgen om de verkeerde pont terug te pakken waardoor we in Niterói zelf uitkomen in plaats van Niteroi Charistas, waar onze auto staat. We twijfelen nog even hoe we het gaan aanpakken om bij de juiste haven te komen en nemen de weg van de minste weerstand ; de taxi. Die leidt ons langs een kronkelige weg langs het water, wat enkele mooie uitzichten oplevert.
We vinden onze auto en gaan terug naar ons paleisje, waar we niet veel later met Martijn meegaan om twee uur te hiken, een berg op, met handen en voeten. Echt klimmen dus. Althans, het grootste gedeelte is door de jungle omhoog lopen, wat in deze hitte best pittig is en alleen het laatste gedeelte is echt klauteren. We staan tijdens dit klauteren enkele doodsangsten uit, maar onder begeleiding van Martijn weten we zonder al teveel lichamelijke ongemakken de top te bereiken. Waar het uitzicht richting Rio uiteraard ontnomen is door bewolking. Gelukkig is het aan de top zo goed als 360 graden van je af kijken en doen we dat de andere 180 graden waar geen bewolking is! Wat omhoog gaat moet ook weer naar beneden en dat gaat een stuk zelfverzekerder dan de heenweg.
Bij thuiskomst eerst een koude douche, want dat kan hier gewoon om daarna met z’n tweeën onszelf verwennen bij de Italiaan(!). Een tekort aan ijzer zullen we hier niet zo snel krijgen met de lappen vlees die ons voorgeschoteld worden. Lekker wijntje erbij, vooral Marin dan en even ontspannen van een dag noeste arbeid.
De nacht kwam snel en de laatste volledige dag bij onze gastheer en -vrouw is er één van bijzonder weinig activiteit. We gaan met Jill naar een nabij gelegen strand, waar vooral Marin Jill helpt bij het vakkundig opzetten van een zandkasteel en af en toe pootje baadt. Ik kijk vooral naar hoe de mensen elke keer opspringen en hun spullen pakken voor het water dat om de zoveel tijd verder doorstroomt dan verwacht. Na enkele uren houden we het voor gezien en ondanks het vele insmeren komen we lichtelijk rood terug. Dit moet natuurlijk verzacht worden met een etentje bij een Mexicaans(!) restaurant.
Het Carnaval is geopend in Rio deze avond en wij proberen hier wat van mee te pakken. Voor Jill is het al te laat dus laat de familie Koelewijn ons hier achter terwijl wij nog een paar biertjes doen bij de Blocco om de hoek, met live muziek die Radio Veronica schijnbaar erg goed kent en veel gezelligheid wachten we af op wat komen gaat. Nou niets dus en zoeken we na enkele uren maar ons huis op.
De volgende dag is de vakantie voorbij en wordt het backpack avontuur ingezet. We nemen ruim voor onze bus vertrekt afscheid van Corry, Martijn en Jill om met de veerboot naar Rio’s busstation te gaan. Op de boot is het carnaval al ingezet en zijn er honderden mensen verkleed, dansend op de trommels en meezingend met het refrein. De drank vloeit vroeg en wij kunnen meegenieten van deze gezelligheid, maar we moeten de menigte achter ons laten wanneer we de haven uitgaan. Op zoek naar een taxi zijn we minstens 45 minuten aan het lopen, in de hitte met een backpack. Gelukkig hebben we de afgelopen dagen al wat getraind! Maar we weten geen taxi te vinden, we zijn het lopen ook aardig zat. Dus pakken we een bus, die ons hopelijk naar de juiste bus opstap plaats brengt. En dat doet hij ook, gelukkig maar, want qua tijd begon het redelijk krap te worden. Nu moeten we alleen nog onze terminal vinden, wat wederom niet vlekkeloos gaat, zoals wel vaker is het het allerlaatste hokje die wij moeten hebben en ik ga voor de zekerheid in de rij staan om onze digitale tickets om te zetten naar papieren. Wat ons eigenlijk onnodig leek. Om precies 13:00 ben ik aan de beurt en worden onze tickets gelegaliseerd, het was dus wel nodig dus en goed op tijd uiteindelijk!
10 minuten later zitten we in de juiste bus naar Paraty met onze backpacks in de bagage ruimte. Het is zo'n 5 uur rijden en bij aankomst worden we opgewacht om ons te mengen in het carnaval hier. Wat met de gezellige mede gasten en goede atmosfeer een hele leuke avond is geworden.
Het is nu zondag 7 februari en zitten we op het schiereiland nabij Paraty bij de Happy Hammock house, waar men alleen kan komen per boot, er slechts twee uur stroom is per dag en genoeg hangmatten zijn om vooral even niets te doen. Nu moeten we plannen maken voor de aankomende week
-
08 Februari 2016 - 16:38
Magda Van De Groep:
Nouw zo te lezen heb je het goed naar zin . Een mooi verslag , veel plezier en een goede reis -
08 Februari 2016 - 16:38
Magda Van De Groep:
Nouw zo te lezen heb je het goed naar zin . Een mooi verslag , veel plezier en een goede reis -
08 Februari 2016 - 17:57
Moeders:
Zo dat was heel leuk om te lezen. Fijn dat alles zo goed verloop .kijk al uit naar het volgende verslag.gr -
08 Februari 2016 - 19:04
Belina:
Wat een heerlijk uitgebreid verslag!! -
08 Februari 2016 - 19:06
Samirah :
Erg leuk om te lezen! Fijn dat het over het algemeen goed gaat;) veel plezier! -
08 Februari 2016 - 19:21
Marieke Van Dusschoten:
Leuk verslag, zo reizen wij ook een beetje mee.
-
08 Februari 2016 - 19:32
Hester:
Super gaaf! -
08 Februari 2016 - 20:37
Mayke:
wat leuk om te lezen, je kan ook leuk schrijven! -
08 Februari 2016 - 21:28
Talitha:
Whoehoe! Een verslag, heerlijk zitten lezen, super gaaf. Om mee te genieten van jullie gave reis! Geniet! Lieve groeten vanuit een stormachtig grijs Spakenburg.. -
09 Februari 2016 - 12:38
Maarten :
Wat tof! Leuk om te lezen, goede schrijf stijl -
10 Februari 2016 - 22:10
Maria Bast:
wow super om te lezen lekker genieten samen van al het mooie in de wereld -
17 Februari 2016 - 12:27
Kim Boekhout:
Duper wijs matin!
-
17 Februari 2016 - 12:27
Kim:
Super wijs marin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
