The Northlands

Hoewel het zomer is in Nieuw-Zeeland is de kans op regen in Auckland nogal groot en wordt het na enkele bewolkte dagen, soms met regen, de hoogste tijd om een zomergevoel te kweken en dat schijnt te kunnen in ze Northlands, daar waar de Maori als eerst aan land kwamen en waar de Engelsen hun Vredesverdrag tekenden met het nageslacht van diezelfde Maori. The Bay of Islands is waar ik wel aan mijn dosis zonneschijn kan komen en de bus naar Paihia wordt dan ook geboekt. Iedereen die ik in Auckland ken is ondertussen al met de staart tussen de benen vertrokken, dus smeer ik ‘m ook maar snel.
De Intercity Bus zet mij na zo’n 3,5 uur af in Paihia en ik kom terecht in een klein strandgehucht met mooi uitzicht over een gedeelte van de baai en een klein maar mooi strandje, ik vind mijn weg naar het hostel en nestel mezelf in de dormitory om meteen even wat boodschappen te doen, Sauvignon Blanc uit Marlborough wordt natuurlijk ingeslagen en het ontmoeten van mensen kan beginnen. De eerste avond houd ik het rustig en lees een boek en maak plannen voor de volgende dag. Die bestaat uit een bezoek naar de Peace Treaty Grounds waar de opperhoofden van de United Maori Tribes en een Engelse delegatie een overeenkomst tekenden die in het Engels net ietsjes anders was dan in het Maori. Iets met Engelsen krijgen de macht en kunnen land kopen wanneer ze willen terwijl de Maori iets tekenen wat inhoudt dat de Engelsen er mogen komen, maar dat de Maori baas over eigen land blijven. Dat kan natuurlijk nooit goed gaan, maar ze hebben er wel een leuk parkje van gemaakt met het originele Engelse huis waar de afgezant woonde, het huis waar de Maori opperhoofden bij elkaar kwamen en een schuur waar de Maori oorlogsboten worden opgeborgen. We krijgen ook een filmpje te zien waar ze geen woord reppen over het feit dat Abel Tasman als eerste Europeaan Nieuw-Zeeland ontdekte en er is een museum waar ik natuurlijk niet naar binnengegaan ben.
Daarna is het tijd om de Haruru watervallen te bezichtigen en dat kan alleen als men zo’n 45 minuten over een paadje wandelt of als men een auto heeft, aangezien ik geen auto heb kies ik voor de wandeloptie en met een beetje water en de zon op mijn kop vang ik deze korte hike aan. De wandeling is best mooi, met een leuk uitzicht over de rivier door de heuvels en een mangrove tijdens eb, helaas is de waterval niet zo heel erg boeiend (sja, Centraal Amerika had geen tekort aan watervallen) maar omdat de wandeling zo relaxed was, maakt dat allemaal niet uit.
Na zo’n twee uur ben ik weer terug bij het hostel en besluit een paar mensen uit te nodigen voor een potje ‘Kakschlupfe’ en met vijf man maken we er natuurlijk weer een mooi avondje van en omdat nauwelijks iemand uit gaat blijf ik over met Lise, we gaan de pub in aan de overkant, maar in Paihia sluit alles al om 01:00 dus wordt het een korte avond. Als een paar uur later het licht weer aangaat besluiten we naar het strand te gaan met z’n drieen en passen de voetbal wat in het rond, Luucho uit Argentinie kan redelijk tegen een balletje trappen en Lise zit ook op voetbal dus we doen wat aan hooghouden. We houden het snel voor gezien en regelen een paar tennisrackets om een balletje over te slaan op de dichtbij gelegen tennisvelden en krijgen in totaal een team van vijf, waarvan Yoshi uit Japan het grappigst is, elke keer als de bal maar half goed voor hem komt, ramt hij de bal zo hard als hij kan over het net, wat soms leidt tot haastige ontwijkingsmanoeuvres en andere vreselijke taferelen. Gelukkig overleeft iedereen de grillen van onze Japanse kamikazetennisspeler en we sluiten af met een paar biertjes voor het harde sporten , wat natuurlijk gepaard gaat met wat andere spellen, waaronder 31-en en chancho (ezelen). Een paar dagen in Paihia is meer dan genoeg en het wordt weer tijd om verder te reizen. Er staat een ‘mitfahrgelegenheit’ op me te wachten in Auckland en met Lise reis ik terug naar Auckland om een avondje te spenderen met haar oud-collega’s en oud-flatgenoten. Dat is weer gezellig volk wat uiteraard leidt tot een vreselijke ochtend, maar gelukkig ben ik op tijd bij mijn Duitse carpool die mij naar de volgenden bestemming brengt; Taupo.